حجت الاسلام طه مرقاتی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: در دوره هایی دولت بودجه های مناسبی برای حوزه پژوهش به خصوص علوم انسانی اختصاص داد اما باتوجه به اینکه پژوهشگران این حوزه برای اجرای پژوهش اتحاد نداشتند بنابراین به نتایج مطلوب دست نیافتیم و بیشتر بودجه ها به سمت حوزه های فنی و مهندسی رفت.
وی با بیان اینکه در زمینه پژوهش علوم انسانی پژوهشگران ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر ندارند، تصریح کرد: پژوهشگران این حوزه عزمی برای تحقیقات جمعی ندارند و در این راستا فعالیت نمی کنند.
استادیار دانشکده حقوق دانشگاه تهران تصریح کرد: پژوهشگران دیگر حوزه ها برای اجرای پروژه های بزرگ و ملی اقدام به فعالیت های گروهی می کنند اما این دید در میان پژوهشگران حوزه علوم انسانی وجود ندارد.
مرقاتی بیان کرد: درحالی که علوم انسانی نیز به دلیل گستردگی موضوعات نیاز به برنامه ریزی برای اجرای فعالیت های جمعی دارد، اما متاسفانه هنوز این نوع برنامه ریزی ها در علوم انسانی به درستی تبیین نشده است.
وی اضافه کرد: در پژوهش علوم انسانی فرد به تنهایی قصد دارد تمام زوایای یک موضوع را بررسی کند که این روند موجب شده تحقیقات و پژوهش های این حوزه کامل و کاربردی نباشد.
رفع جزئی مشکلات تنها هدف دستگاه های اجرایی نباشد
استادیار دانشکده حقوق دانشگاه تهران گفت: دستگاه های اجرایی بیشتر به دنبال رفع جزئی مشکلات هستند و براین اساس دستگاه های اجرایی به دنبال تدوین پژوهش های کاربردی نمی روند.
مرقاتی خاطرنشان کرد: دستگاه های اجرایی باید از طریق پژوهشگران و محققان حوزه های مختلف از جمله حوزه علوم انسانی به دنبال برطرف کردن کامل مشکلات باشند و با اجرای چنین برنامه هایی می توانیم پژوهش کاربردی انجام دهیم.
وی گفت: به دلیل کاربردی نبودن تحقیقات در علوم انسانی پژوهشگران به دنبال نیازسنجی موضوعات نیستند و علاقه شخصی ملاک انتخاب موضوعات در این حوزه است و براین اساس جامعه نیز نمی تواند از تحقیقات بهره مند شود.