مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری کشور گفت: تغییرات مدیریتی پیاپی، تفاوت نگرش‌ها، سیاست‌های مختلف دولت‌ها، اقدامات موازی و نبود نگاه و مدیریت یکپارچه از مهم‌ترین عوامل عدم تحقق برنامه‌ها است.

به گزارش خبرنگار مهر، نریمان مصطفایی مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری در هم‌اندیشی «حاشیه‌نشینی؛ چالش امروز، بحران فردا» که در محل خبرگزاری مهر و با حضور مرتضی طلایی نایب‌رئیس شورای شهر تهران، عبدالرضا مصری سخنگوی هیئت‌رئیسه مجلس، رضا محبوبی مدیرکل اجتماعی وزارت کشور و سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران برگزار شد با تقدیر و سپاس از توجه خبرگزاری مهر به موضوع حاشیه‌نشینی اظهار داشت: انتشار گزارش‌های مختلف از استان‌های کشور با موضوع حاشیه‌نشینی جای تقدیر و تشکر دارد و تلاش ما بر این است که این موضوع را به‌صورت تخصصی و با جدیت ادامه دهیم.

مصطفایی با تأکید بر این نکته که نباید از واژه حاشیه‌نشینی برای این مناطق استفاده کرد، گفت: باید واژه حاشیه‌نشینی اصلاح و واژه دیگری برای آن پیدا شود، چرا که به شکل کنونی، این واژه جنبه امنیتی پیدا می‌کند و نباید تصور شود که بخش اعظمی از مردم در بعد امنیتی دچار مشکلات اساسی هستند.

اختلاف‌نظرهایی درباره سکونتگاه‌های غیررسمی وجود دارد

وی ادامه داد: تنها در برنامه چهارم توسعه به موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی اشاره‌شده است و تا قبل از آن نیز دیدگاه تخریب وجود داشت به امید آنکه مردم به سکونتگاه‌های اصلی خود بازخواهند گشت.

مصطفایی اضافه کرد: در برنامه پنجم توسعه دوباره برنامه تخریبی در دستور کار قرار گرفت و بندهای مطرح‌شده در آن نیز مناسب نبود.

موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی نیازمند کار فرا بخشی است

وی با اشاره به اختلاف‌نظرهایی که درباره سکونتگاه‌های غیررسمی وجود دارد، یادآور شد: برخی اسکان غیررسمی را فردی می‌بینند اما برخی نهادها نظیر شهرداری بر اساس ساخت‌وساز غیرمجاز به این موضوع نگاه می‌کنند که این موضوع نیز باید موردتوجه جدی قرار بگیرد.

مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری با اشاره به اقدامات انجام شده برای تغییر نگرش در موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی تأکید کرد: در ۱۰ سال اخیر و با تلاش‌های انجام‌شده، توانستیم نگرش‌ها را نسبت به موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی تغییر دهیم به همین خاطر می‌بینیم که پس از ۱۰ سال به این موضوع پرداخته می‌شود.

باید از ظرفیت مردم و نهادهای غیر دولتی استفاده کرد

وی متذکر شد: موضوع سکونتگاه‌های غیررسمی نیازمند کار فرابخشی است و باید همه دستگاه‌های مسئول با همکاری و تعامل با یکدیگر فعالیت کنند.

مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری با اشاره به این نکته که نگاه دولتی به موضوع سکونتگاه های غیررسمی یک آفت محسوب می شود، گفت: باید از پتانسیل و ظرفیت های مردمی و نهادهای غیردولتی در این راستا استفاده کرد.

وی یادآور شد: اگر ما کار را به مردم سپرده و در کنار موضوع باشیم، حس تعلق در میان مردم افزایش پیدا کرده و به نتایج بهتری در این زمینه خواهیم رسید.

جزیره ای عمل کردن یک آفت است

مصطفایی با اشاره به مشکلات موجود در این عرصه گفت: یکی از مشکلات موجود در کشور، تغییرات پی در پی مدیریتی است به طوری که یک برنامه ای با رویکرد پنج ساله آغاز می شود اما دولت چهار ساله است، به همین خاطر نمی توان به نتایج دلخواه رسید.

وی گفت: یکی دیگر از آفت های موجود در این عرصه، جزیره ای عمل کردن است به طوری که هیچکدام از ادارات و نهادهای مسئول با یکدیگر هماهنگ نیستند و در حالی که در این زمینه هزینه می کنند اما بدلیل عدم هماهنگی و موازی کاری به نتایج ایده آل نمی رسیم.

تشکیل ۱۱۵۰ ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری در کشور

مصطفایی گفت: در موفقیت ستاد بازآفرینی پایدار شهری نگاه مدیریتی در استان و شهرستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است به همین خاطر عملکرد استان به استان در این حوزه متفاوت است.

وی افزود: با تلاش‌های انجام‌شده بیش از هزار و ۱۵۰ ستاد بازآفرینی پایدار شهری در کشور تشکیل‌شده و رسانه‌ها می‌توانند در جلسات این ستاد حاضر شده و منعکس کننده مصوبات آن باشند.

مدیر ستاد ملی بازآفرینی پایدار شهری ادامه داد: دبیرخانه ستاد وظیفه هماهنگی دارد و تلاش می کند تا رویکردها را با یکدیگر هماهنگ کرده و جهت دهی لازم را به ستادهای استانی و شهرستانی در حوزه برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بدهد.

مصطفایی گفت: تغییرات مدیریتی پیاپی، تفاوت نگرش ها، سیاست های مختلف دولت ها، اقدامات موازی و نبود نگاه و مدیریت یکپارچه از مهم ترین عوامل عدم تحقق چشم اندازهای پیش بینی شده است.

وی متذکر شد: متأسفانه یاد گرفتیم که ریاستی کار کنیم و اعتقاد قلبی به فعالیتی که انجام می دهیم نداریم و تا زمانی که نگاه جزیره ای به موضوعات داشته باشیم به نتیجه مورد نظر نخواهیم رسید.

مصطفایی یادآور شد: یکی از تهدیدات آینده پیش روی ما، روستاهای حریم شهر هستند که می توانند به سکونتگاه های غیررسمی تبدیل شوند.