به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از واشنگتن پست، «دونالد ترامپ» نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که با بهره گیری از چاشنی طنزی که میراث به جا مانده از دوران اشتغال وی به عنوان مجری برنامه های تلویزیونی است و البته ادعای عدم وابستگی به حلقه سیاستمداران واشنگتنی، این روزها جای خود را در بین طرفداران حزب جمهوریخواه باز و بر دیگر همقطاران هم حزبی خود برتری پیدا کرده، بالاخره در برابر فشار مخالفینی که وی را متهم به عدم موضع گیری واضح و روشن در مسائل مرتبط با سیاست خارجی می دانستند، کوتاه آمد و گوشه ای از طرح های آینده خود را رو کرد.
ترامپ در حالی که دیگر رقبای جمهوریخواه را به پرگویی متهم می کرد، گفت: برایتان روشن می کنم که آنها (رقبای من) طالب چه چیزی هستند. آنها می خواهند به بهانه مسئله سوریه جنگ جهانی سوم راه بیاندازند. یک لحظه به من اجازه بدهید تا مسئله ای را برایتان بازگو کنم. می دانید روسیه خواهان جنگ با داعش است. ما هم خواسته مشابه ای را داریم. خوب حالا که روسها در سوریه هستند چطور است اجازه دهیم آنها این کار را انجام دهند.
از سوی دیگر، ترامپ پیش از طرح عدم مخالفت خود با حضور روسیه در سوریه، در توضیح رویکرد خود در قبال سیاست خارجی مدعی شد که وی علیرغم علاقه مندی به تحکیم ارتش آمریکا هیچ تمایلی به اعزام نیروی زمینی به دیگر کشورها ندارد.
ترامپ با طرح این ادعا که اساسا مخالف جنگ عراق بوده است گفت: اگرچه روحیه نظامی من از همه شما بالاتر است اما از همین حالا پیش بینی می کنم که دوره جنگ پایان یافته – جنگی که میلیاردها دلار هزینه در بر داشت، جان هزاران نفر را گرفت و به بی ثباتی خاورمیانه منجر شد.
به گزارش خبرنگار مهر، به نظر می رسد که ترامپ به عنوان چهره ای نوظهور در عرصه انتخاباتی آمریکا در به دست آوردن دل مخاطب آمریکایی تبحر خاصی پیدا کرده باشد. وی در زمینه سیاست داخلی و مسائلی چون مهاجرت، سقط جنین، ازدواج همجنسگرایان و غیره با نزدیک کردن مواضع خود به رویکرد رقبای تند رویی چون «تد کروز» و ابراز دوستی با آنها جانب احتیاط را نگه داشته و خود را جمهوری خواهی پایبند به آرمان و سنت های حزبی نشان می دهد حال آنکه در عرصه سیاست خارجی ضمن ابراز ارادت به رقبای میانه‌رو تر نظیر «جب بوش» سعی می کند تا دل مردمی را که از سیاست های جنگ طلبانه حزب جمهوری خواه به ستوه آمده اند نرم کند و به آنها وعده صلح و ثبات بدهد.
از سوی دیگر، ترامپ با به کار گیری لحن آتشینی که او را بی پروا جلوه می دهد افکار عمومی رای دهندگان را کنترل می کند تا مبادا وی را با «رند پال» دیگر رقیب جمهوریخواهی که به دلیل عقاید کمتر ستیزه جویانه به انزواطلبی متهم است، مقایسه شود.
ترامپ به گونه ای مدیریت شده از مسائل اجتماعی مطرح در عرصه سیاست داخلی به عنوان ابزاری برای اثبات وفاداری خود به حزب جمهوری خواه بهره می گیرد و در مقابل از سیاست خارجی به عنوان وسیله ای برای متمایز کردن خود از سایر رقبای هم حزبی بهره می برد و درست به همین دلیل است که وقتی همه کاندیداهای جمهوریخواه دم از پاره کردن توافق هسته ای ایران می زنند، او می گوید «توافق هسته ای ایران فاجعه بار است. اما من سابقه درخشانی در تبدیل قراردادهای بد به قراردادهای خوب دارم. بنابراین، به جای ابطال توافق هسته ای آنقدر به ایرانی ها سخت می گیرم که در صورت سرپیچی از تعهداتشان بهای سنگینی را بپردازند». حالا هم که پای افزایش اقدامات نظامی روسیه در سوریه به میان آمده، وی با پراگماتیک جلوه دادن خود از ادعای قبلی مبنی بر لزوم اعزام نیروی زمینی برای مبارزه با داعش عقب نشینی کرده و می گوید بگذار داعشی ها را به هزینه روس ها ریشه کن کنیم چرا که به هر حال ارتش آمریکا به حدی قوی خواهد بود که هیچکس یارای دست کم گرفتن آن را ندارد.
از سوی دیگر، وی برای آنکه معزل عدم شفافیت در سخنان خود را بی اهمیت جلوه دهد با یاری گرفتن از سلاح طنز رقبای جمهوریخواه خود را سرزنش کرده و می گوید: من از آنهایی نیستم که این طرف و آن طرف بروم و بگویم اگر رئیس جمهور شوم این کار را می کنم، آن کار را نمی کنم، به اینجا حمله می کنم یا به آنجا حمله نمی کنم. بلکه بر عکس، حرفی نمی زنم چون می خواهم مردم را در مرز حدس و گمان نگه دارم. نمی خواهم مردم از کارم سر دربیاورند. البته که من برنامه هایی دارم اما قرار نیست شما درباره آن چیزی بدانید.
این لحن کلام ترامپ ناخودآگاه ادعایی را به ذهن متبادر می کند که برخی جمهوری خواهان در وصف شباهت های خود به «رونالد ریگان» رئیس جمهوری اسبق آمریکا و سمبل دوران طلایی حکومت حزب جمهوری خواه مطرح می کنند مبنی به پایبندی به سیاست نامعلوم بودن و یا به نوعی مجال ندادن به دشمنان تا مبادا بفهمند که فرضیه های قابل تصور آنها تا کجا پیش می رود.
معلوم نیست شاید این روزها که همه کاندیداهای جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا سعی می کنند خود را به نوعی با ریگان مقایسه کنند، سابقه ترامپ در هنرپیشگی -که یکی از وجوه شباهت وی با ریگان به عنوان رئیس جمهوری است که قبل از ورود به عرصه سیاست در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی ظاهر شد- این توهم را که می تواند عصر طلایی جمهوری خواهان را زنده کند در وی دامن زده است.