جواد نظام‌دوست به خبرنگار مهر گفت: غارها طبقه‌بندی شده و از درجه یک تا چهار قرار دارد؛ غارهای درجه یک، غارهای سخت هستند که باید غارنوردان حرفه‌ای وارد آنها شوند. برخی از غارها قابلیت ورود گردشگران نیمه حرفه‌ای را دارند و تا نیمی از آنها را می‌توان دید. غار بورنیک یکی از غارهای گردشگری است که گردشگران می‌توانند تا نیمی از آن را ببینند. این غار در روستای هرانده واقع شده است که حدود ۶۰ سال پیش کشف شد.
وی گفت: این غار آهکی دارای تشکیلات گل‌کلمی است و همزمان با طول غار، به عمق آن نیز اضافه می‌شود چون ستون فقرات غار شیب‌دار است. این غار گردشگری خوشبختانه هنوز نورپردازی نشده است.
نظام‌دوست تصریح کرد: مدتی پیش کمپینی را راه‌اندازی کردیم که به مردم بگوییم درست است که می‌شود برخی از غارها را دید، ولی باید این بازدید از غارها به درستی انجام شود چون هر گردشگر با ورودش به غار، میکروب و باکتری و حتی پُرز لباس را با خود می‌برد که به اکوسیستم غار آسیب می‌زند. حتی اگر با لباس ویژه و دستکش به داخل غار برویم، باز برخی باکتری‌ها را از این غارها خارج می‌کنیم که می‌تواند برای انسان مضر باشد. این رفت و آمدها به داخل غار بی‌تاثیر نیست.
وی افزود: ما فقط در داخل غار، خفاش‌ها را می‌بینیم در صورتی که موجودات ریز بسیار زیادی در غارها زندگی می‌کنند که گردشگران بدون دلیل به آنها آسیب می‌زنند. باید گردشگران مراقب باشند که همه وسایل و لباس‌های غارنوردی خود را حتماً پس از بازدید از غار بشویند؛ حتی این لباس‌ها به همراه لباس‌های دیگر شسته نشود. باکتری‌های موجود در غار روی لباس‌ها چسبیده و اگر به خوبی تمیز نشوند، انسان را دچار بیماری‌هایی می‌کند که ناشناخته است.
مدیر سابق انجمن غار و غارشناسی ایرانیان گفت: نوعی باکتری در غار وجود دارد که زباله‌ها را به مواد آلی تبدیل می‌کند، دانشمندان تلاش می‌کنند این باکتری‌ها را از داخل غارها بیرون آورده و زباله‌های روی زمین را به مواد قابل استفاده تبدیل کنند.
نظام‌دوست گفت: از لحاظ علمی، غارها زمانی کشف می‌شوند که نقشه‌های داخل غار تهیه شوند. ما برای حفاظت از غارها و ورود گردشگران، کارگاه‌هایی را برگزار می‌کنیم تا به گردشگران نحوه بازدید درست از غارها را آموزش دهیم.