محمد درویش در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: طرح‌های انتقال آب برای احیای دریاچه ارومیه تنها یک مسکن هستند و نمی‌توانند مشکل این دریاچه را حل کنند.
به گفته وی، اگر طرح‌های انتقال آب موثر بودند می‌بایست احداث ۳ تونل انتقال آب از کوهرنگ مشکل زاینده‌رود را حل می‌کرد اما نه تنها این کار را نکرد، بلکه تالاب گاوخونی را خشکاند و دشت سگری را که دارای خاک حاصلخیزی بود به بیابانی در حال پیشروی تبدیل کرد.
مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان محیط زیست تصریح کرد: بیابان سگری در حال حاضر آنقدر در حال پیشروی است که حتی گاهی اوقات گرد و غبار ناشی از آن مانع از پرواز به موقع هواپیما در اصفهان می‌شود.
درویش اظهار داشت: متاسفانه چنین طرح‌های موقتی و بدون در نظر گرفتن اثرات بلندمدت مدام در کشور ما تکرار می‌شوند.
وی افزود: دریاچه ارومیه تا زمانی که ۷۲ سدی که بر روی ۱۱ رودخانه اطراف آن ساخته شده‌اند، به قوت خود باقی است، شرایطش تغییر نخواهد کرد.
مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان محیط زیست تاکید کرد: افزایش ۳۶۰ هزار هکتار به سطوح کشاورزی حوضه دریاچه ارومیه، ۳۰ هزار حلقه چاه غیرمجاز در اطراف دریاچه ارومیه بعلاوه سدهای مذکور مهمترین مشکلات این دریاچه است و تا زمانی که شجاعت و قدرت برای مقابله با مشکلات اساسی را نداشته باشیم، طرح‌های انتقال آب دردی از این دریاچه را دوا نمی‌کنند.
به گفته وی، حداکثر وسعتی که برای اراضی کشاورزی در حوضه دریاچه ارومیه تعیین شده است ۳۲۰ هزار هکتار است در حالی که در حال حاضر ۶۸۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی در اطراف این دریاچه وجود دارد.
به گفته درویش، بایستی برای تامین معیشت مردم این حوضه گزینه‌های دیگری از جمله بوم‌گردی مسئولانه، استفاده از صنایع هایتک، استفاده از انرژی‌های نو، استفاده از مرزهای مشترک و مزایای ترانزیت و ... در نظر گرفته شود و تا زمانی که کشاورزی ناپایدار تنها راه معیشت مردم این منطقه است، وضعیت دریاچه ارومیه بهبود نخواهد یافت.
مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان محیط زیست افزود: متاسفانه مسئولان به جای اقدامات اساسی که در درازمدت اثرات آن مشخص می‌شود و ممکن است نتایجش در دولت‌های آینده دیده شود، همواره به دنبال طرح‌های ضربتی با اثرات کوتاه‌مدت هستند که این در مورد دریاچه ارومیه نیز صدق می‌کند، اما این دریاچه دیگر ظرفیت چنین طرح‌هایی را ندارد.
وی در خصوص انتقال آب رودخانه زاب که اخیرا از سوی ستاد احیای دریاچه ارومیه به عنوان بهترین گزینه احیای دریاچه ارومیه عنوان شده است، یادآور شد: این گزینه نیز همانند دیگر طرح‌های انتقال آب گزینه نامناسبی است؛ چرا که به قیمت ناآبادی یک منطقه دیگر تمام می‌شود که در نهایت اثرات و نتایج آن از جمله بیابانی شدن و خیزش ریزگردها در آن نواحی گریبان مردم کشور ما را نیز خواهد گرفت.
به گفته درویش، اینکه گفته می‌شود در حال حاضر آب رودخانه زاب هیچ استفاده‌ای در کشور ما ندارد درست نیست و باید در مورد مباحث زیست محیطی اندکی دیدگاه‌ها فرابخشی‌تر و فرامنطقه‌ای تر باشد.
وی احیا دریاچه دریاچه ارومیه را نیازمند نرم افزار و تفکر و برنامه ریزی برای بلند مدت دانست و گفت: طرح های انتقال آب تنها راهکار های اجرایی کوتاه مدت هستد که موقتا مشکل یک منطقه را حل می کنند اما در بلند مدت اثرات بسیار مخربی بر منازق مقصد و مبدا خواهند گذاشت.
به گزارش مهر،دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه با بیان اینکه انتقال آب یکی از راهکارهای احیای دریاچه ارومیه، است گفت: اگرچه انتقال آب دریای خزر به دریاچه ارومیه در پروژه احیا مد نظر نیست،اما در حال حاضر تونل انتقال آب رودخانه زاب به دریاچه ارومیه در حال حفر شدن است.
وی با تاکید بر اینکه ۵۰ درصد آب زاب برای ماست و هر جا بخواهیم می‌توانیم از آن استفاده کنیم، افزود: در حال حاضر از آن میزان استفاده‌ای نمی‌کنیم اما ۵۰ درصد آن رودخانه حق‌آبه ایران است، بنابراین می‌توانیم هر جا که بخواهیم آن را هزینه کنیم. در شرایط کنونی دریاچه ارومیه به آن نیاز دارد، پس آن را به دریاچه انتقال می‌دهیم، البته بعد از اینکه نیاز آبی دریاچه حل شد، برای توسعه کشاورزی استفاده می‌شود.
کلانتری با بیان اینکه طبق قراری که با وزارت نیرو داریم، تا پایان سال ۱۳۹۸ آب رودخانه زاب وارد دریاچه ارومیه می‌شود، تاکید کرد: پروژه انتقال آب زاب به دریاچه مورد تایید سازمان حفاظت محیط زیست است و همه امور آن به تصویب دولت رسیده است.