خبرگزاری مهر - گروه استانها: صبح سه‌شنبه تکیه بازار شاهرود که از دوران زندیه تاکنون میعادگاه عاشقان حسینی(ع) و پذیرای مراسم سنتی «یا عباس یا عباس» ویژه شهرستان شاهرود است، حال و هوایی دیگر داشت، تکیه بازار امروز میزبان عاشقان اباعبدالله بود که آمده بودند طی مراسم رسمی و نمادین با برافراشتن پرچم سبز حسینی(ع) و پوشاندن پوش(چادر) ۲۰۰ مترمربعی سقف این تکیه به استقبال محرم بروند.
بسیاری از کارشناسان بنای تکیه بازار شاهرود را یادگاری از دوران افشاریه می‌دانند و برخی دیگر قدمت آئین سیاه پوشان این تکیه را بیش از ۱۵۰سال عنوان می‌کنند اما هرآنچه هست، این شور حسینی و داغ اباعبدالله (ع) است که هیچ‌گاه در دل‌ها سرد نمی‌شود.
همان‌طور که پیامبر اکرم(ص) فرمودند، شهادت حسین(ع) داغی بزرگ است که هیچ‌گاه سرد نمی‌شود و این چه شوری است که پس از گذشت یک هزار و ۳۷۶سال از واقعه عاشورا همچنان بوی عشق و شور می‌دهد.
شاید در این بین گفتگو با احمد جلالی، پیرغلامی ۸۲ ساله که از ۷۵سال پیش تاکنون از عزاداری حسین(ع) به یاد دارد بتواند بهترین توصیف برای این رسم کهن باشد.
قدمت ۱۵۰ ساله آئین «پوش» تکیه بازار شاهرود
این پیر غلام اهل‌بیت (ع) با اشاره به اینکه از ۷۵ سال پیش تاکنون و از زمانی که پنج، شش ساله بودم از تکیه بازار خاطراتی به یاد دارم، می‌گوید: امروز بیش از هشتاد سال از عمرم می‌گذرد و سیاه پوشان بسیاری را در زندگی خود دیده‌ام چرا که پدر و همه اقوامم در این تکیه پیرغلام بودند.
به گفته جلالی این مراسم قدمتی بسیار دارد. وی می‌گوید: تا جایی که من اطلاع دارم این قدمت به بیش از ۱۵۰ سال می‌رسد و از همان زمان تاکنون هرساله و تقریباً بدون وقفه با حضور عاشقان حسینی در روزهای منتهی به روز اول ماه محرم‌الحرام برگزار می‌شود.
آئین عزای حسینی(ع) شاهرود در روز پنجم به اوج خود می‌رسد
این پیرغلام اهل‌بیت(ع) ادامه می‌دهد: همه ساله آئین سیاه پوشان معمولاً سه روز مانده به آغاز ماه محرم برگزار می‌شود و آغازکننده آن، گستراندن پوش(چادر) بزرگ سقف و بام این تکیه است این مراسم غالباً در ابتدای صبح طی آئین معنوی بر پشت‌بام تکیه بازار و افراشتن پرچم سبز حسین(ع) شروع می‌شود و سپس به سیاه‌پوش کردن مسجد و البته غباروبی آن تا اطعام ظهر ادامه می‌یابد.
این مراسم به صورت سنتی با دمیدن شیپور به اطلاع همگان می‌رسد و به گفته جلالی فلسفه آن نیز این است که به همگان یادآوری شود عزای اباعبدالله (ع) نزدیک است.
روز نخست از دهه نخست ماه محرم، عزاداری امام حسین(ع) در تکیه بازار که قدیمی‌ترین مرکز مذهبی شهرستان شاهرود است، با تشریفات خاصی برگزار می‌شود و علما، فضلا، مسئولان، مردم و مؤثران شهر در آن، شرکت می‌کنند تا درنهایت آئین عزای حسینی(ع) در روز پنجم با گردهمایی هزاران نفری سینه‌زنان «یا عباس یا عباس» به اوج خود می‌رسد.
زنجیر لنگر کشتی روس که عاقبت به خیر شد
خادم تکیه بازار شاهرود با یادآوری اینکه در ابتدا این تکیه، به نام جلالی‌ها نامیده می‌شد چرا که عمده خادمان آن از طایفه جلالی‌های مقیم شاهرود بودند، می‌گوید: اما پس از چندی به علت وقوع بازار کهن شاهرود با نزدیک به دویست سال در میان آن، به تکیه بازار معروف شد که این محل را می‌توان مرکز شهر شاهرود دانست.
جلالی ادامه می‌دهد: اما این پایان کار نبود قریب به ۱۵۰ سال پیش و در زمانی که پوش (چادر) سقف این مسجد پس از مرمت به دو درخت چنار ورودی و خروجی تکیه متصل می‌شد، نیاز به استفاده از زنجیری قطور، خیران را بر آن داشت تا با هشت قاطر راهی بندر گز شوند و زنجیر لنگر کشتی روسی به گل نشسته در آن منطقه را برای این مهم به شاهرود بیاورند.
وی می‌گوید: این زنجیر بزرگ به طول سی متر تا سالیان سال بر دو چنار ورودی و خروجی تکیه بازار تکیه داشتند تا اینکه در سال‌های اخیر، پایه‌ای فلزی بار سنگین زنجیرها را از دوش درختان چنار برداشت و به دلیل وجود همین زنجیر، تکیه بازار به تکیه زنجیری معروف شد.
خادمی خاندان عصمت و طهارت(ع) افتخاری عظیم است
این پیرغلام اباعبدالله الحسین (ع) معتقد است انسان در سال‌های متمادی عمر خود، احساسات متفاوتی دارد اما درباره امام حسین(ع) این موضوع متفاوت است احساسی که به اباعبدالله(ع) در دل‌ها وجود دارد هیچ‌گاه سرد نمی‌شود. وی تأکید می‌کند: امروز پس از این همه سال وقتی از پله‌های تکیه بازار شاهرود بالا می‌روم به یاد عزیزانی هستم که در سال‌های متمادی در این مرکز مذهبی و دینی فعالیت داشتند و امروز در بین ما نیستند.
جلالی، خادمی خاندان عصمت و طهارت(ع) را افتخاری عظیم می‌داند که اگر نصیب انسان شود، در همان بدو کار، نتیجه‌اش را می‌فهمد و می‌افزاید: بزرگی و عظمت این خاندان است که در زندگی انسان چون نوری در ظلمت می‌درخشد اما باید به یاد داشت که در تمامی طول سال حسینی زیست نه تنها در ایام محرم.
در نهایت سیاه‌پوشی تکیه بازار شهرستان شاهرود به منزله آغاز دهه نخست عزاداری امام حسین(ع) در حالی انجام می‌شود که مردم متدین این شهرستان یک‌بار دیگر خود را برای شرکت در سوگواره حسینی آماده می‌کنند.
صدای شیپور تکیه بازار این بار حزن‌انگیزتر از هر سال به ما یادآوری می‌کند که یک هزار و ۳۷۶ سال از شهادت امام حسین(ع) و یارانش در دشت کربلا می‌گذرد و شاید به یاد آوریم از محتشم آن را که می‌گفت «باز این چه شورش است که در خلق عالم است - باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است» و بیش از هزار سال هنوز آتش خود را در نزد مردم مسلمان ایران زمین سرد نمی‌بیند.