به گزارش خبرنگار مهر، علت‌های زوال «امپراتوری عثمانی» با همه اهمیت و جذابیت آن، از منظر عثمانی شناسان ترک و اروپایی، هنوز مورد بررسی کامل قرار نگرفته و بسیاری از بایگانی‌ها، تاکنون در دسترس پژوهشگران قرار نگرفته است.
در این میان اثر این نویسنده نامدار که امسال صدمین سال تولدش را جشن گرفت با ترجمه عبدالعلی اسپهبدی و ویراستاری غلامرضا امامی از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی به‌زودی منتشر می‌شود؛ اثری که در آن به تاریخ تحلیلی و تحقیقی سه قرن نخست امپراتوری عثمانی (حدود قرن‌های ۱۳ تا ۱۶ میلادی) پرداخته شده است.
در سیر تاریخی رشد و گسترش این امپراتوری همچنین به این موضوع هم اشاره شده که «سلیمان قانونی»، خود را سلطان دو دریا، دو قاره و به طور خلاصه سلطان این جهان می‌دانست و با گذشت زمان به یک امپراتور منطقه‌ای محدود به آسیای صغیر و سرزمین‌های عربی، تبدیل شد اما در نهایت حتی سلطانی مانند «سلیم سوم» - که با تاثیر از انقلاب کبیر فرانسه درصدد انجام اصلاحات برآمده بود - در مقابل مخالفت‌های جدی صاحبان منافع، از ادامه برنامه خود بازماند.
نویسنده این کتاب بیان می‌کند که عثمانی‌ها اولین ملتی بودند که شریعت اسلامی را به صورت یک نظام قانونی در تمام ابعاد دولتی و اجتماعی به اجرا در آوردند و به امپراتوری بزرگی تبدیل شدند که از سواحل دانوب تا فرات امتداد داشت و بزرگ‌ترین ارتش های صلیبی اروپا را در هم شکسته، قوی‌ترین زمامداران جهان اسلام را به چالش گرفته و با امیر تیمور، جهانگشای نوپیدای آسیای مرکزی و ایران، دست و پنجه نرم کرده بود.
در همین حال امپراتوری عثمانی با چنین قدرتی نمی‌تواند در مقابل پیشرفت‌های نظامی، فنی، اقتصادی و علمی اروپاییان مقاومت کند و توسعه‌طلبی‌هایش با تحمیل عهدنامه‌های تحقیر‌آمیز بین‌المللی متوقف می‌شود.
نویسنده این اثر همچنین نتایج این زوال را در بخش دیگری بازگو می‌کند و می‌آورد این امپراتوری که روزگاری به قول یکی از جهانگردان اروپایی با نقدینه طلاهای خود می‌توانست تمام کشورهای اروپا را به چالش بگیرد، دیگر نمی‌توانست از عهده مخارج ارتش مجهز به سلاح‌های آتشین و توپخانه و سربازان حرفه‌ای برآید.