مجله مهر- شراره داودی:نامش سِکار است و اهل هند، ۶۲ سال سن دارد و خودش عنوان «مرد پرنده چنانی» را بر روی خودش گذاشته است. او هر روز میزبان نزدیک به چهار هزار پرنده عجیب و متفاوت در چنانی هند است.
سِکار بعد از سونامی اقیانوس ند در سال ۲۰۰۴ با این پرنده‌ها آشنا شد، او یک جفت طوطی آواره را در ایوان خانه‌اش پیدا کردو برای آن‌ها برنج برد، این طوطی‌ها که از سخاوت و مهربانی میزبان‌شان خوشحال شده بودند، در روزهای بعدی هم برگشتند و حضور آن‌ها بر ایوان خانه باعث جلب توجه پرنده‌های دیگر هم شد و در نهایت تعداد آن‌ها افزایش پیدا کرد.
این مرد هندی که تعمیرکار دوربین‌های حرفه‌ای است، در حدود ۴۰ درصد از درآمد خود را صرف غذایی که برای پرندگان می‌گیرد، می‌کند.او در ابتدای روز یک ظرف خیلی بزرگ برنج می‌پزد و آن‌ها را بر روی تخته‌های چوبی خاصی که در پشت بام خانه‌اش قرار داده، می‌ریزد.
خودش می‌گوید: «من هر روز ساعت ۴:۳۰ از خواب بیدار می‌شود و نیم ساعتی طول می‌کشد تا برنج‌ها آماده شوند. بعد از آن من تخته‌های چوبی را که ۱۴ تا هستند در یک ردیف قرار می‌دهم و برنج‌ها را روی آن‌ها می‌ریزم. از حدود ساعت ۵:۴۵ تا ۶ صبح تعداد زیادی طوطی و پرنده دیگر می‌آیند. ساعت ۴ تا ۶ عصر هم پرنده‌های دیگری می‌آیند.»
او در پایان توضیح می‌دهد: «در این سال‌ها اتفاق افتاده که خودم وعده غذایی را از دست بدهم، اما تا به حال نشده برای پرنده‌ها غذایی را حاضر نکنم و فکر می‌کنم همه این‌ها عشق است.»