مجله مهر: علی رزاقی در صفحه شخصی خود نوشته است:
۱- بین سال‌های ۱۳۶۸-۱۳۷۷ وزیر کشاورزی آقای کلانتری بودند. از دوم بهمن سال ۹۲ نیز ایشان به عنوان دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه مشغول به کار شده‌اند.
۲- در دوره‌ای که ایشان وزیر کشاورزی بودند بیشترین تعداد سدها در کشور ساخته شد. بسیاری از آن‌ها نه توجیه اقتصادی داشت نه کیفیت قابل قبول. شخصاً چندین سد و بند دیده‌ام در اطراف تبریز که هیچ گاه پر نشدند. به دلایل مختلف. آن‌ها هم که پر شدند رفتند پای ارزان‌ترین و غیراستراتژیک‌ترین محصولات کشاورزی. چیزی مثل هندوانه! سال گذشته بیش از ۸۳۳ هزار تن از این محصول به بهای هر تن ۲۰۰ دلار صادر شد. برای عمل‌آوری آن بیش از ۲۰۰ میلیارد لیتر آب صرف شده است. به زبان دیگر برای حدود ۱۵۰ میلیون دلار درآمد ارزی ۲۰۰ میلیارد لیتر آب صرف کرده‌ایم که با یک ضرب و تقسیم معمولی می‌شود هزار و سیصد لیتر آب به بهای یک دلار.
۳- ساختن ده‌ها سد روی رودخانه های منتهی به دریاچه اورمیه هم در همین دوره اتفاق افتاد.
۴- پل میان‌گذر دریاچه اورمیه یا کندن خاک‌های کوه‌های اطرف و ریختن آن در وسط دریا هم در همین دوره در حال انجام بود و در سال ۸۷ به پایان رسید.
۵- وقتی این چند اتفاق را کنار هم می‌گذاریم متوجه می‌شویم دستگاه‌های عریض و طویلی چون وزارت کشاورزی، جهاد کشاورزی، نیرو، مرکز پژوهش‌های مجلس، مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و... آنقدر کارآمدی ندارند تا یک محاسبه ساده در مورد ارزش و قیمت آب و مثلاً قیمت هندوانه انجام دهند. آنقدر این سیستم‌ها بی‌دروپیکرند که [نمی‌توانستند] پیش‌بینی کنند با این حجم سدی که برای هندوانه درست می‌شود دریاچه ارومیه‌ای تا ده سال دیگر نخواهد بود که پل میان‌گذری هم لازم باشد.
همان‌ها که دیروز برای تولید هندوانه یک دلاری دویست دلار هزینه کرده‌اند و میلیاردها دلار پول من و شما را پودر کردند حالا مسئول احیای دریاچه‌ای اند که فدای هندوانه شده است. با خودمان که تعارف نداریم! ما نیازمندیم امورمان را بدهیم دست کسانی که بلدند.