محسن رجب پور در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فعالیت های مجمع صنفی مدیران موسسات تهیه، تولید و تکثیر آثار موسیقی توضیح داد: اساسا قبل از اینکه نهادی به عنوان «خانه موسیقی» تاسیس شود همکاران بنده به فکر تاسیس یک مجموعه صنفی بودند که بتوانند در این نهاد صنفی به اهداف و اولویت های مورد نظر خود دست پیدا کند حتی شرکت در نهادی چون کانون ناشران خانه موسیقی هم به نوعی رفتاری پیشدرآمدگونه برای داشتن یک اتحادیه صنفی بود که بتوانیم به فضای گسترده تری از یک تشکل صنفی دست پیدا کنیم.
وی با اشاره به اینکه جرقه تشکیل مجمع صنفی مدیران موسسات تهیه، تولید و تکثیر آثار موسیقی از سال ۸۸ زده شد، بیان کرد: همکاران بنده از سال ۷۸ به این نتیجه رسیده بودند که اتحادیه ای برای موسیقی داشته باشیم ولی دست های پنهانی اجازه این کار را به ما نمی داد و ما نتوانستیم به آن جایگاه مدنی مورد نظرمان دست پیدا کنیم حتی کار به جایی رسید که پرونده اتحادیه در راه رسیدن به کمیسیون فرهنگی مجلس گم شد، اما به هر ترتیب ۱۰ سال بعد از این ماجراها و از سال ۸۹ بنده و همکاران هم‌صنفم دوباره شروع کردیم ولی این بار چراغ خاموش حرکت کردیم تا اینکه در بهار ۹۴ تمامی این فعالیت ها به ثمر نشست و ما موفق به ثبت قانونی مجمع شدیم.
مدیرعامل مجمع صنفی مدیران موسسات تهیه، تولید و تکثیر آثار موسیقی در پایان بیان کرد: بنده باز هم تکرار می کنم که فعالیت های این مجمع هیچ منافاتی با فعالیت های خانه موسیقی ندارد. حتی اگر خانه موسیقی بعضا و در مقاطعی از نهادهایی چون وزارت ارشاد و شهرداری کمک هایی دریافت کرده ما آن را هم نداریم و نهاد صددر صد خصوصی هستیم که نه تنها جنگی با خانه موسیقی داریم بلکه از آنها خواهان کمک و همکاری مستمری هستیم که می تواند به موسیقی کمک کند. به همین منظور امیدوارم شرایط از این پس به گونه ای رقم بخورد که منتقدترین منتقدان نیز به این فکر نکنند که ما جریانی مقابل خانه موسیقی در فعالیت های صنفی هستیم.