خبرگزاری مهر- گروه استانها: این روزها تمامی مسیرهای منتهی به مشهد مقدس مملو از مسافرانی است که برای سفر به سرزمین خورشید پاشنه‌هایشان را بالا کشیده و با سربند «یا علی بن موسی‌الرضا» گام در جاده ولایت گذاشتند.
سال‌ها است که به عنایت امام رضا(ع) زائران بارگاه مقدس این امام همام در ایام انتهایی ماه صفر و شهادت ایشان، پیاده تا مشهد می‌آیند تا ارادت و عشق خود را به بیانی دیگر به ساحت مقدس ثامن الحجج(ع) نشان دهند.
زائران پیاده امام هشتم(ع)، مسیر معرفت را با تأسی به ائمه اطهار(ع) طی می‌کنند چنان‌که این بزرگواران نیز سفرهای بی‌شماری به صورت پیاده تا خانه خدا طی کرده‌اند چنان‌که امام حسن مجتبی(ع) بیش از ۲۰ سفر پیاده به مکه مکرمه داشته‌اند.
عشق و ارادت به هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت کوچک و بزرگ نمی‌شناسد و لذا کودکان، جوانان و پیر و میان‌سال سختی راه را به جان خریده‌اند و فرسنگ‌ها راه را پیاده در سرما و برف به عشق حضرت رئوف در جاده عشق می‌پیمایند.
این راه مسیری است که اگر با نگاه مادی بخواهی به آن بنگری هیچ عقل و منطقی این سختی را تحمل نمی‌کند.
عاشق‌تر از این راهپیمایان که با پای پیاده در مسیر عشق پا نهاده‌اند در ایستگاه‌های بین‌راهی دلشیفتگان دیگری می توان به وفور یافت که به عشق خدمت به زائران پیاده آن امام همام پا در رکاب خدمت نهاده و از هیچ کاری حتی درمان تاول‌های پای زائران ابایی ندارند.
این زائران پیاده پس از هفته‌ها راهپیمایی با رسیدن به مشهد مقدس و طلاقی برق نگاهشان با گنبد طلایی قوتی دیگر یافته و با جوشش از درون و با نگاه اشک‌بارشان این شعر را زمزمه می‌کنند«آمده‌ام ای شاه! پناهم بده... خط امانی زگناهم بده»
زیارتی شیرین‌تر از عسل
در آستانه ورودی شهر مشهد یکی از زائران پیاده در حالی که تکه چوبی را عصای خودکرده است و باوجود اینکه خستگی پاهایش بی‌رمق کرده اما پا به پای هم کاروانی‌هایش طی طریق می کند.
لجظه ای با گام هایش هم آهنگ می شوم و از او می‌پرسم چرا در این سرما خانه وزندگی‌اش را رها کرده و آن‌وقت با لبخند می‌گوید: ما به دلمان قدم در این راه گذاشتیم و اگر یک‌بار طعم این راه را چشیده باشی قدم گذاشتن در آن برایت از عسل شیرین‌تر می‌شود.
از حاج موسی می‌پرسم چند روز درراه بودی و سراغی از همسر و فرزندانش می گیریم که پاسخ می دهد: ۱۵ روزی است که در راهیم و در طول این چند سفر گذشته همیشه خانواده همراهم بودند... در انتهای صف کاروان به بانویی اشاره می کند .زنی را که با چادرش در حالی که کودکی را به کمربسته است...می‌پرسم به حرم که رسیدی از امام رضا(ع) چه درخواستی داری پاسخ می‌دهد: حاج‌آقا قرائتی در سخنرانی‌هایشان حرف جالبی می‌زنند و می‌گویند وقتی دعا می‌کنید میلیونی دعا کنید من هم از امام رضا(ع) عزت و سربلندی همه مسلمانان و شفای همه مریضان عالم را می‌خواهم.
زیارت با پای پیاده؛ عهدی برای تمام عمر
چند قدم جلوتر پیرمردی به‌زحمت کمرش را صاف می‌کند و نفس عمیقی می‌کشد؛ خودم را به او می‌رسانم و می‌پرسم حاج‌آقا شما چرا؟ با این سن اذیت نیستید این‌همه راه را پیاده آمده‌اید؟ می‌گوید: از جوانی هرسال پیاده خودم را برای عرض تسلیت به مشهد رسانده‌ام و از همان سال‌های اول از حضرت خواستم تا عمر دارم این توفیق از من گرفته نشود.
می‌پرسم فرزندانتان مانع شما در این سفر نمی‌شوند؟ پاسخ می‌دهد: آن‌ها می‌دانند که با حضرت چه عهدی بسته‌ام و می‌دانند که نمی‌توانند مانع من در این سفر شوند چراکه تا پایان عمر بر سر عهدم با حضرت خواهم ماند.
به او می‌گویم به حرم که رسیدی اولین صحبتت با حضرت چیست؟ می‌گوید: تمام این سال‌ها اولین صحنه دیدن گنبد و گلدسته‌های حضرت انگار زبانم قفل‌شده است و فقط گریه می‌کنم و از او تشکر می‌کنم که بازهم توفیق این سفر را به من داد.
آخرین سؤالم از او بار و توشه‌ای است که از این سفر کسب کرده است که می‌گوید: خدا را بارها و بارها شکر می‌کنم که هرسال در این راه نعمتی جدید را به من عطا کرد و طعم شیرین بندگی را لحظه به لحظه برایم بیشتر و گواراتر کرد و شک ندارم که همه این‌ها به خاطر عنایت و توجه حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) است.
زیارت بامعرفت منجر به تحول روحی می‌شود
جواد معین یکی از کارشناسان مذهبی در خصوص انگیزه زائران پیاده و خرید مشقت به جان برای این سفر طولانی می‌گوید: در روایات آمده است که امام حسن(ع) بارها به‌صورت پیاده به حج رفته‌اند و یا حضرت علی(ع) پیاده مسافت‌های طولانی را طی کرده و به عیادت بیماران می‌رفته‌اند؛ حال باید گفت وقتی دیدن مومن تا این حد ثواب دارد پیاده به زیارت حضرت رضا(ع) رفتن نیز جای خود دارد.
این مدرس جهاد دانشگاهی مشهد ادامه می‌دهد: علت اینکه افراد پیاده به زیارت حضرت رضا(ع) مشرف می‌شوند دلیلی جز عشق و محبت نیست و اتصال دل به معارف حضرت در این سفر نورانی از هر مسئله دیگری مهم‌تر است و گاه زائران در این سفر برکات و نورانیت‌هایی می‌بینند که این مسئله مرزهای جغرافیایی را برای آن‌ها می‌شکند و از کشورهای دیگر نیز به دیدار حضرت می‌شتابند.
این کارشناس مذهبی با قرائت این ابیات که «در یمنی پیش منی/ پیش منی در یمنی» می‌افزاید: شاید یک نفر از راهی نزدیک خدمت حضرت مشرف شود و حضرت را زیارت کند اما زیارت او با معرفت نباشد اما در مقابل شخصی که از کیلومترها دورتر از مشهد به حضرت سلامی از روی معرفت و از اعماق وجودش می‌دهد و این سلام به‌مراتب بیشتر موردقبول واقع می‌شود.
وی با اشاره به روایتی از حضرت جواد(ع) مبنی بر اینکه هر کس پدرم را زیارت کند درحالی‌که عارف به حقوق امام باشد مانند کسی است که حضرت رسول(ص) را زیارت کرده است و می‌گوید: معرفت یعنی حدیث و روایتی که از حضرت می‌شنویم به آن عمل کنیم؛ معرفت یعنی اخلاق و سیره زندگی فردی و اجتماعی‌مان اخلاق رضوی شود.
معین خاطرنشان می‌کند: صرف پیاده آمدن به مشهد دردی را از زندگی ما دوا نمی‌کند اگر بعد از بازگشت به شهر و دیارمان دچار تحول روحی شده باشیم به‌گونه‌ای که اطرافیانمان نیز این تحول را در ما احساس کنند آن موقع است که زیارتمان به معنای واقعی موردقبول حضرت واقع‌شده است و در واقع زیارت با معرفت داشته‌ایم.
خبرنگار: مریم ذوالفقاری منظری