فریدون صدیقی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سریال های تلویزیون که این شب ها از شبکه های سیما پخش می شود، گفت: در حال حاضر سریال های تلویزیون را نمی بینم چراکه برایم سابقه و پیشینه یک کارگردان ملاک است، عامل دیگری هم هست اینکه وقتی همکارانم اثری را معرفی کنند آن را تماشا می کنم.
وی ادامه داد: این روزها سریال های تلویزیون را بیشتر عبوری نگاه می کنم و هیچ کدام از آنها به گونه ای نبوده است که بتواند مرا درگیر خود کند. همانطور که گفتم در انتخاب سریال ها بیشتر به نام کارگردانان توجه می کنم. به طور مثال وقتی آثاری از داوود میرباقری و یا حسن فتحی نمایش داده شود، آنها را دنبال می کنم.
وی درباره سریال «نفس گرم» که به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور از شبکه یک سیما پخش شد، اظهار کرد: من پیش از این از عسگرپور سریال «گل های گرمسیری» را دیده بودم اما «نفس گرم» به طور گذری و عبوری هم مرا جذب نکرد. اما سریالی مثل «شهرزاد» را بعد از حدود ۳ الی ۴ قسمت عده ای به من توصیه کردند که ببینم. روش من در دیدن سریال ها این است که یا کارگردان و سازنده اثر را بشناسم و یا دوستانم آن را توصیه کنند.
با سریال های تلویزیون گره نخوردم
این روزنامه نگار درباره اینکه چرا سریال های تلویزیون او را به خود جذب نکرده اند، عنوان کرد: شاید بعضی از این سریال ها را به صورت عبوری در حدود یک دقیقه دیده باشم اما با آنها گره نخورده ام و این به یک حافظه تاریخی نسبت به شناخت من از نور، تصویر، صدا، حرکت و... برمی گردد و من با احترام به کارگردانان سریال های تلویزیون باید بیان کنم که در این آثار عنصری که بخواهد مرا جذب و درگیر کند، وجود نداشت. البته زمانش را هم ندارم که بخواهم زیاد سریال های تلویزیون را تماشا کنم.
این منتقد درباره هدف خود از تماشای تلویزیون عنوان کرد: من در تلویزیون به دنبال نیازهای خودم می گردم و شاید اینکه سریال ها را ندیده ام لزوما به این معنا نباشد که کارها سطحی هستند. با این حال قاعدتاً از آنجایی که باید سلیقه مخاطب را هم بشناسم، گمان نمی کنم سریال هایی که این شب ها از شبکه های سیما پخش می شود، آثاری باشد که مخاطب دست از کارهای خود بکشد و پای تلویزیون بنشیند.
«نود» و «خندوانه» سرمایه های ناچیزی برای یک رسانه با حدود ۲۰ شبکه است
صدیقی درباره برآورده کردن نیازهای مخاطب از طریق سریال ها و برنامه های تلویزیون یادآور شد: کار رسانه در وهله اول سرگرمی و بعد اطلاع رسانی و دانش افزایی است. به لحاظ اطلاعات، تلویزیون نسبت به عامل دوم اطلاعات چندانی در اختیار من قرار نمی دهد و اطلاعاتم را از خبرگزاری ها و دیگر رسانه ها می گیرم. با شناختی هم که از مخاطب دارم فکر می کنم تلویزیون در این سال ها با ریزش مخاطب همراه بوده است چرا که به نیازهای مخاطب پاسخ بهنگام نمی دهد و یا پاسخش با این نیازها تناسبی ندارد. تلویزیون برای مخاطبی که سریال های ماهواره را با دوبله و زیرنویس فارسی می بیند، کمتر برنامه سرگرم کننده دارد.
وی با اشاره به برنامه های مورد علاقه خود در تلویزیون عنوان کرد: یکی از برنامه هایی که من در تلویزیون دنبال می کنم برنامه «نود» است و پیش از آن هم «خندوانه» را می دیدم. فکر می کنم این دو سرمایه های ناچیزی برای سازمانی است که بیشتر از ۲۰ شبکه دارد. تلویزیون جواب نیازهای مخاطب را نمی دهد، مخاطب کنترل تلویزیون را به دستش می گیرد و هر جا که یک شبکه فارسی ببیند، متوقف می شود. کاری هم ندارد که به چه کشوری تعلق دارد. او به دنبال علایق و نیازهای خود می گردد.
سریال های ترکی به شدت بی کیفیت هستند
این فعال رسانه ای توجه به نسل جوان را بحران امروز تلویزیون دانست و تصریح کرد: زمانی که نسل جوان خود را در تلویزیون نمی بیند، سراغ تکنولوژی ها، شبکه ها و رسانه های دیگر می رود. نسل جوان امروز، زبان های خارجی را بلد است و با تکنولوژی های نوین ارتباطی آشنا است. بنابراین برنامه دلخواهش را پیدا می کند. در حالی که ما برنامه های صدا و سیما را با نصیحت همراه کرده ایم. جوان امروز نمی پذیرد که اینقدر امر و نهی شود. حتی برنامه هایی که برای جوانان است، مخاطب وسیعی ندارد. این برنامه ها تنها طیف خاصی از جوانان را در بر می گیرند و توجهی ندارند که همه جوانان مثل هم نیستند و شبیه هم فکر نمی کنند. در همین برنامه ها نیز کسانی را نصیحت می کنیم که نیازی به نصیحت ندارند، خودشان قاعده مند عمل می کنند و خطاهای غیر اخلاقی ندارند.
صدیقی درباره سریال های تلویزیونی نیز بیان کرد: یک سریال تلویزیونی باید از موضوع و ساخت و پرداخت خوبی برخوردار باشد. موضوعات بسیاری از سریال های ما سطحی هستند. در حالی که خود مردم با این موضوعات به شکلی جزئی تر سرو کار دارند. بنابراین اگر تلویزیون می خواهد همان موضوعات را در سریال ها نمایش دهد، باید پرداخت بهتری داشته باشد و موضوع را به خوبی جراحی کرده تا حداقل زاویه دید جدیدی نسبت به موضوع تصویر شود.
وی با اشاره به سریال های ترکی که از ماهواره پخش می شوند، عنوان کرد: از نظر من این سریال ها مزخرف هستند، اما موضوع آنها به گونه ای است که مردم شاهد این اتفاقات هستند. خیانت، امری است که در جامعه ما هم وجود دارد اما تلویزیون نمی خواهد این مساله را نمایش دهد. مثل این است که بگوییم نباید سریال های پلیسی خارجی را که خشونت را افزایش می دهند، نمایش دهیم چرا که مردم خشن می شوند.
جوان ۲۰ ساله امروز به اندازه یک شخص ۴۰ ساله تجربه دارد
وی درباره اینکه بسیاری از سریال های ترکی خیانت را در جامعه رواج داده اند، اظهارکرد: مگر نوجوانان و جوانان ما در کشور خود ما معلم ندارند؟ مگر ما در اینجا کتاب، فرهنگ و آموزش نداریم؟ ما از شبکه های مثل شبکه قرآن برخورداریم. پس چرا باید آن سریال ها روی جامعه تاثیر بگذارد؟ کشور ما از مسجد و نمازخانه برخوردار است، چرا جامعه نباید از اینها تاثیر بگیرد؟ تلویزیون باید به مردم اعتماد کند و شاید اگر تلویزیون همان موضوعات را متناسب با شرایط جامعه خودمان در سریال های ایرانی نمایش دهد، شاید مردم دیگر سراغ سریال های ترکی نروند.
این روزنامه نگار درباره نگاه تلویزیون به مخاطب عنوان کرد: تلویزیون باید متوجه باشد که زمانه عوض شده است. جوان ۲۰ ساله امروز به اندازه یک شخص ۴۰ ساله تجربه دارد اما در تلویزیون توجهی به این مسایل و فرهنگ امروز نمی شود تنها همه چیز با سیاست درآمیخته شده است. ما همیشه این نگرانی را داریم که مبادا سریال یا اثری که می سازیم به یک کارمند، صنف، جامعه و یا... برنخورد و با محدود کردن دایره موضوعات اصرار عجیبی داریم که چرا مخاطبان ما گریزان شده اند. من به عنوان یک روزنامه نگار می گویم که این دردناک است که ما رسانه ای ها سخنی برای اطرافیان خود نداشته باشیم. برای خود من باعث تاسف است که کسی رسانه و روزنامه ای را که من در آن کار می کنم، مطالعه نکند.
این فعال رسانه ای در ادامه درباره سریال «شهرزاد» که در شبکه نمایش خانگی توزیع می شود، عنوان کرد: تنها سریالی که این روزها من میبینم سریال «شهرزاد» است و سوالم این است که چرا بخش خصوصی باید این سریال را بسازد؟ اتفاقا تلویزیون می توانست این سریال را بسازد و با مخاطبان بسیاری هم روبرو می شد. اگرچه که باید این را هم بپذیریم که تلویزیون بودجه زیادی ندارد. با این حال سازمان صدا و سیما مخاطب را از بسیاری حداقل ها محروم کرده است.
وی در پاسخ به پرسشی درباره نقاط ضعف و قوت این سریال و پرداختن به یک دوره تاریخی عنوان کرد: ما از نگاه فتحی یک دوره تاریخی را در این سریال می بینیم و او قرار نیست که تاریخ را عیناً بازگویی کند. دوره تاریخی سال ۱۳۳۰ بهانه ای است که کارگردان یک داستان عاشقانه را مطرح کند بنابراین خود من این سریال را در تاریخ نمی بینم و برای من یک مصداق امروزی دارد.
صدیقی در پایان گفت: من در این سریال علی نصیریان را دنبال می کنم که امیدوارم سال ها زنده بماند. همچنین بازی شهاب حسینی در سریال «شهرزاد» در یک یا دو سکانس به خاطر قدرت اجرایش مرا به یاد تام هنکس می اندازد. بازی‌های ترانه علیدوستی نیز خوب است بنابراین سریال را به عنوان یک سرگرمی نگاه می کنم که قرار نیست سواد من را نسبت به آن دوره تاریخی بالا ببرد.