علی رمضانی درگفتگو با خبرنگار مهر، اظهار کرد: به رغم بالا بودن هزینه تولید محصولات کشاورزی به ویژه چای، متاسفانه خدمات دهی متولیان در این حوزه بسیار نامناسب بوده و موجب بی رغبتی برای ادامه فعالیت در میان چایکاران شده است.
وی واردات چای خارجی و نبود نظارت کافی بر این موضوع را یکی از عمده ترین دلایل بی رغبتی چایکاران به ادامه فعالیت دانست و تصریح کرد: اگرچه مصوبات دولتی در خصوص جلوگیری از ورود چای خارجی وجود دارد اما، نبود ضمانت اجرا برای این مصوبات باعث شده تا هر ساله شاهد واردات چای از خارج هستیم.
مدیرعامل اتحادیه چایکاران کشور افزود: متاسفانه در حال حاضر سطح کشت چای در کشور از ۳۴ هزار هکتار به ۲۱ هزار هکتار و تعداد خانوار چایکار نیز از ۶۰ هزار خانوار به ۴۵ هزار خانوارکاهش یافته است.
رمضانی همچنین خاطر نشان کرد: به طور حتم کاهش رغبت چایکاران به ادامه فعالیت نه تنها موجب کاهش تولید چای ایرانی شده که حتی زمینه های بروز آسیب های اجتماعی نظیر مهاجرت از روستاها به شهر و افزایش آمار بیکاری را نیز به وجود می آورد.
وی تصریح کرد: با توجه شرایط جوی امسال نیز، چایکاران گیلان و مازندران نسبت به بهره برداری از باغات چای متضرر و نسبت به سطح در هکتار، با بیش از ۳۰ درصد کاهش محصول مواجه شده اند.
رمضانی تاکید کرد: یکی از برنامه های اتحادیه چایکاران خروج چایکاران از وضعیت کارفرمایی است تا از این طریق بتوان در خصوص بیمه و بازنشستگی این افراد اقدامات موثری انجام داد.
سطح زیرکشت چای در ایران در مناطق شمال کشور در جلگه ها و کوهپایه ها واقع شده است که حدود ۳۰ درصد باغ ها در جلگه و بقیه در مناطق کوهپایه ای قرار دارند.
هم اکنون ۹۰ درصد از سطح زیر کشت چای کشور در استان گیلان و ۱۰ درصد باقیمانده در استان مازندران واقع شده است.