خبرگزاری مهر - گروه هنر: همانطور که در قسمت های قبلی گفته شد، اواخر دهه ۲۰ میلادی نقطه عطفی در تاریخ کمپانی برادران وارنر بود. دهه ای که با موفقیت خیره کننده فیلم خواننده جز (۱۹۲۷) در گیشه، برگی از تاریخ صنعت سینما را ورق زد و عملا فصل فیلم های صامت به پایان رسید. موفقیتی که بر ارزش و اعتبار کمپانی افزود و نگاه ها را به سوی این برادران تازه نفس جلب کرد، اما مرگ ناگهانی ساموئل - برادر جوانتر خانواده - آن هم درست یک شب قبل از اکران فیلم، پایانی دراماتیک برای این دوران رقم زد.
بعد از مرگ ساموئل وظیفه هدایت تولیدات کمپانی بر عهده جک وارنر افتاد؛ عنوانی که البته در مقابل میزان قدرت و اختیارات هری - برادر ارشد - قابل ذکر نبود.
ناراحتی‌های ناشی از مرگ برادر جوان، تاثیراتی منفی در شیوه مدیریت کمپانی به جا گذاشت. جک وارنر مجموعه تحت امر خود را به شدت زیر نظر و کنترل گرفت و اخراج عوامل بخشی از رویه کمپانی وارنر شد. اخراج هایی که حتی گریبان Rin Tin Tin، سگ محبوب و ستاره بسیاری از فیلم های سینمایی آن زمان را گرفت و تا Douglas Fairbanks Jr. اولین سوپر استار کمپانی پیش رفت.
اما وارنر در فیلمسازی فرمول تازه و موفق خود را پیش گرفت و روشنایی های نیویورک (۱۹۲۸) را روانه سالن های سینما کرد. فیلم قبلی - خواننده جز - را اگر اولین فیلم بلند و ناطق – به معنی سکانس هایی شامل صدا و دیالوگ - به حساب بیاوریم «روشنایی های شهر» اولین فیلم بلند تمام ناطق کمپانی بود و همانطور که پیش بینی می شد مورد استقبال حیرت انگیزی قرار گرفت و تنها با ۲۳ هزار دلار بودجه اولیه بیش از ۱ میلیون دلار فروش کرد.
برادران وارنر که گویا رگه ای از طلا را کشف کرده باشند تقریبا بلافاصله دو فیلم احمق آوازه خوان (۱۹۲۸) با بازی آل جولسون و ترور (۱۹۲۸) از اولین فیلم های ترسناک تاریخ سینما را به نمایش درآوردند.
ورود صدا به سینما برای برادران وارنر بسیار خوش یمن بود و موفقیت این فیلم ها استودیو را غرق پول و اعتبار کرد و باعث شد آنها با ثروت به دست آمده تاسیساتی بزرگ در بربانک کالیفرنیا خریداری و به یکی از اصلی ترین مناطق هالیوود نقل مکان کنند. برادران وارنر همچنین با خرید شرکت استنلی «Stanley Corporation» زنجیره ای بزرگ از سالن های سینما در شرق آمریکا را به تملک خود در آوردند. خریدی که بخش اعظم سهام کمپانی « First National Pictures» - یکی از بزرگترین استودیوهای آن زمان - را هم شامل می شد. آنها دیگر یکی از بزرگترین بازیگران این عرصه بودند.
کشتی نوح (۱۹۲۸) یکی از اولین فیلم های پرخرج برادران وارنر است. فیلمی با بودجه یک میلیون دلاری که گرچه انتظارات را در فروش برآورده نکرد اما هزینه های ساخت خود را جبران کرد. کشتی نوح با صحنه های پرمخاطره خود آسیب های زیادی برای بازیگرانش به همراه داشت تا جایی که باعث معلولیت دائم یکی از سیاهی لشگرهای فیلم از ناحیه پا شد. تنها در یکی از سکانس های مربوط به طوفان بیش از ۳۵ آمبولانس برای بردن مجروحان صحنه به بیمارستان حاضر شدند. تلفاتی که منجر به تدوین رشته مقرراتی برای حفظ سلامت بازیگران سینما شد.
برادران وارنر اینک تنها به تصاحب سالن های سینما راضی نبود و با خریداری شرکت های تولید و پخش موسیقی و کمپانی های لیتوگرافی زیر شاخه های دیگری به کمپانی خود افزودند.
دنیای رنگی
در ۱۹۲۹ تکنولوژی جدید دیگری به تولیدات برادران وارنر اضافه شد و آن ورود رنگ به فیلم ها بود. فیلم های اولیه از نسل ابتدایی سیستم رنگی «تکنی کالر Technicolor» بهره می بردند.
برادران وارنر که تجربیات شیرینی در همراه شدن با تکنولوژی روز داشتند به سرعت فیلم On with the Show را در سال ۱۹۲۹ روانه سالن های نمایش کردند. موزیکالی که عنوان اولین فیلم بلند تمام ناطق-تمام رنگی را به خود اختصاص داد و البته با بیش از ۲.۵ میلیون دلار فروش نگاه ها را به سوی فیلم های رنگی جلب کرد.
اما درخشش اصلی در گام بعدی اتفاق افتاد. کمدی موزیکال Gold Diggers of Broadway در سال ۱۹۲۹ نسخه ای سینمایی از نمایشنامه ای محبوب به همین نام بود که در برادوی بارها به روی صحنه رفته بود و حتی در سال ۱۹۲۳ فیلمی صامت از آن به نمایش درآمده بود. نسخه جدیدتر اما به دو سلاح قدرتمند مجهز بود؛ صدا و رنگ.
فیلم درخششی فوق العاده داشت و بازیگر جوان آن «وینی لایتنر Winnie Lightner» را ستاره ای جهانی کرد. Gold Diggers of Broadway تنها با نیم میلیون دلار هزینه ساخت بیش از ۵ میلیون دلار فروش جهانی کرد و بنا به انتخاب معتبرترین روزنامه سینمایی آن دوران یعنی Film Daily به عنوان یکی از ده فیلم برتر سال ۱۹۲۹ لقب گرفت.
در همان سال اولین دوره جشنواره سینمایی اسکار برگزار شد و هری وارنر بعد از نیکلاس اسکنک مدیر پر نفوذ متروگلدوین مایر دومین مرد قدرتمند صنعت سینما لقب گرفت. همچنین خبرنگاران در پی موفقیت های پی در پی تولیدات برادران وارنر او را پدرخوانده فیلم های ناطق نامیدند. عنوانی که اگرچه پرطمطراق می نمود اما برای هری کمترین اهمیتی نداشت و او که از محیط و فضای رقابتی هالیوود خسته و دلزده شده بود با خرید مرتعی به وسعت ۸۹ هزار متر مربع دوباره به محیط آشنای خود در مونت ورنون نیویورک بازگشت.
برادران وارنر در این سال ها یکی از قدرتمندترین استودیوهای تولید و پخش فیلم به حساب می آمد. روند تولید فیلم های ناطق و رنگی به سرعت ادامه داشت. فیلم هایی چون موزیکال سالی (۱۹۲۹) با نقش آفرینی ستاره محبوب برادوی -مریلین میلر – که برای بازی در این فیلم به ازای هر ساعت ۱۰۰۰ دلار دستمزد می گرفت تا پاریس (۱۹۲۹) و یا زیر مهتاب تگزاس (۱۹۳۰) که به عنوان اولین وسترن ناطق و تمام رنگی شناخته می شود. این جریان تا ۱۹۳۱ میلادی با شدت تمام ادامه یافت و جریانی از پول و اعتبار را به ذخیره برادران وارنر افزود. سود خالص آنان در این دوران از ۱۴ میلیون دلار فراتر رفته بود.
سال های آینده اما آبستن فراز و نشیب های بسیار بود. سایه ابر رکود بزرگ و ورشکستگی اقتصاد ایالات متحده آمریکا از دور رخ نموده و لحظات دلهره آور برای صاحبان صنایع بزرگ در حال فرارسیدن بود.
ادامه دارد...