به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه «ایندپندنت» انگلستان در گزارش خود می نویسد: اعدام ۴۷ نفر از جمله روحانی شیعه شیخ «نمر النمر» بیش از همه به نفع داعش تمام شد چرا که بی شک قصد آل سعود از به راه انداختن این حمام خون تحریک خشم ایران و دنیای تشیع بوده است و بی گمان این اقدام ریاض در جهت فرقه ای کردن درگیری های مذهبی پیش می رود که داعش تا به این حد در بسط و توسعه آن موفق بوده است.
ایندپندنت ادمه می دهد: اعدام های عربستان سعودی در هماهنگی کامل با آموزه های داعش و در عین حال وهابیت است و این قطعه از نمایشنامه «مکبث» که «خون، خون می آورد» کاملا با حال و هوای امروز سعودی ها سازگار است که از قرار به بهانه جنگ با تروریسم ریختن خون هرکسی را اعم از شیعه و سنی مباح می داند. حال سؤال این است که «محمد بن نایف» وزیر کشور عربستان، چگونه می تواند این حمام خون را توجیه کند؟
به گفته ایندپندنت، مقامات ریاض مدعی هستند که اعدام شیخ نمر هیچ ارتباطی به شیعه بودن آن ندارد و سنت اعدام به شیوه قرون وسطایی قطع سر، گریبان اهل تسنن را نیز می گیرد اما مگر نه اینکه داعش هم با استناد به همین بهانه ها اهل تشیع و تسنن را به طور یکسان از دم تیغ می گذراند؟
آیا نمی توان گفت که عربستان در رقم زدن سرنوشت شیخ نمر به همان شیوه ای متوسل شد که به احتمال نزدیک به یقین داعش هم به آن استناد می کرد؟ تنها تفاوت در این میان آن است که سعودی ها در اجرای حکم خود به محاکمه مضحکی تن دادند که از سوی سازمان عفو بین الملل نیز مورد انتقاد قرار گرفت.
ایندپندنت در ادامه می نویسد: تبعات اعدام شیخ نمر بی شک از این هم فراتر می رود و به آتش اعتراض حوثی های یمن که سعودی ها تا به این حد در سرکوب آنها مشتاق هستند، دامن می زند. از سویی آنها باید منتظر واکنش جمعیت شیعیان بحرین هم باشند که از ستم اقلیت سنی «آل خلیفه» به ستوه آمده اند و در نهایت باید به همه این ها تهدید ایران را هم اضافه کرد که بارها به ریاض هشدار داده است که تداوم اعدام ها به سرنگونی رژیم آل سعود منجر خواهد شد.
در این میان، حال و روز غرب هم تماشایی خواهد بود که با این اقدام نابخردانه سعودی ها به شرم آورترین وضعیت ممکن دچار شده اند. آیا این جای شرم ساری ندارد که غربی ها به طور هم زمان مجبور به چاپلوسی و تملق گویی از پادشاهان مستبد خلیج فارس هستند و در عین حال باید (برای حفظ ظاهر هم که شده) با ملایمت از سلاخی های بی دلیل آل سعود انتقاد کنند.
به گفته ایندپندنت، حال و روز «دیوید کامرون» نخست وزیر انگلستان هم در این میان تماشایی است. البته انتظار می رود که وی حداقل در توئیتر خود نسبت به اقدام اخیر آل سعود ابراز انزجار کند اما واقعا از مردی که به احترام مرگ «ملک عبدالله» پادشاه وهابی عربستان پرچم انگلستان را پایین کشید، نمی توان توقع داشت که در محکومیت اعدام شیخ نمر به ابزاری بیش از واژگان بزدلانه توسل کند.
ایندپندنت در جمع بندی مطالب خود می نویسد: در جهان مرموزی که حاکمان ریاض زندگی می کنند - که در آن «محمد بن سلمان» وزیر دفاع جوانی که به یمن حمله کرد به شدت از وزیر کشور نفرت دارد - سعودی ها هنوز هم در رویای ائتلاف ادعایی خود متشکل از ۳۴ کشور عمدتا سنی، جولان می دهند .حال این سؤال در آمریکا و کشورهای اروپایی مطرح است که آیا هدف آل سعود آن است که با واداشتن غرب به حمایت ریاض در جنایت اخیر، توافق هسته ای ایران را به مخاطره بیاندازد؟
خارج از همه پیامدهای سیاسی که به دنبال رفتارهای اخیر ریاض وجود دارد، یک سؤال مهم باقی مانده که خود عربستان باید پاسخگوی آن باشد و آن این است که آیا حاکمان سعودی واقعا دچار زوال عقل شده اند؟