به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان بین المللی کار در گزارشی با عنوان «ابتکار عمل برای آینده کار» اعلام کرد: یک طرح اجرایی سه مرحله ای پیشنهاد شده و انواع موضوعات مورد بحث قرار می گیرد. این مباحث در یک کمیته بلندپایه بررسی شده و در اجلاس سال ۲۰۱۹ سازمان جهانی کار ارائه خواهد شد.
بخش‌هایی از متن گزارش سازمان جهانی کار درباره ابتکار عمل بری آینده کار به شرح زیر است:
در حالی که کل دنیا به سطحی از رفاه بیش از هر زمان دیگر در گذشته دست یافته، نرخ جاری روند رشد اقتصاد جهانی همچنان بسیار پایین تر از قبل از بحران مالی است که از سال ۲۰۰۸ آغاز شده است.
امروزه بیکاری جهان در رقم بیش از ۲۰۰ میلیون نفر قرار دارد. این تعداد حدود ۳۰ میلیون بیکار بیش از سال ۲۰۰۸ است و اگر افرادی که از جرگه نیروی کار بیرون رانده شده اند را به این تعداد اضافه کنیم، شکاف مشاغل به حدود ۶۲ میلیون شغل امری مسلم خواهد بود و این خسارتی است که بحران در زمینه بیکاری برجای گذارده است.
بیکاری جوانان به مراتب بیشتر از میانگین نرخ بیکاری برای کل جمعیت است و در بسیاری موارد بیش از دو برابر است. همچنین تعداد بیشتری از مردان نسبت به زنان اشتغال دارند در حالی که نرخ مشارکت زنان در بازار کار به شدت در طول قرن گذشته افزایش یافته است، این نرخ حدود ۲۶ درصد پایین تر از نرخ مشارکت مردان است.
بر پایه جدیدترین اطلاعات و آمار موجود، شکاف پرداخت‌ها بر اساس جنسیت همچنان بیش از ۲۰ درصد است. علاوه بر این، زنان همچنان در شکل‌های غیر استاندار کار و نیز در کار بدون دستمزد در خانواده حضوری پررنگ تر از مردان دارند.
روندهای کنونی جمعیت شناسی نشان می دهد هر ساله ۴۰ میلیون نفر به بازار کار وارد می شوند و این بدان معنی است که از هم اکنون تا سال ۲۰۳۰، اقتصاد جهان به ایجاد بیش از ۶۰۰ میلیون شغل جدید نیاز دارد. این شغل‌ها به احتمال قریب به یقین بیش از هر زمان دیگر در بخش خدمات خواهند بود که امروز حدود ۴۹ درصد کل اشتغال را به خود اختصاص داده و این قابل مقایسه با ۲۹ درصد در بخش کشاورزی و ۲۲ درصد در بخش صنایع است. آن کارگران باید از تعداد بیشتری افراد سالخورده حمایت کنند در حالی که سهم جمعیت بالای ۶۵ سال جهان از ۸ درصد امروز به نزدیک به ۱۴ درصد در سال ۲۰۴۰ افزایش خواهد یافت.
تعداد کارگرانی که در فقر مفرط به سر می برند، به شکل قابل ملاحظه ای طی دهه های اخیر کاهش یافته اما حدود ۳۱۹ میلیون کارگر زن و مرد هنوز با روزی کمتر از یک دلار و ۲۵ سنت زندگی می کنند. این افراد بیشتر در کشورهای در حال توسعه به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته زندگی می کنند. نابرابری ها در بسیاری کشورها در طول ۴۰ سال گذشته افزایش یافته و این در حالی است که سهم نیروی کار از تولید ناخالص داخلی به شکل قابل ملاحظه ای رو به افول است و از ۷۵ درصد در نیمه دهه ۱۸۷۰ به ۶۵ درصد در نیمه دهه ۲۰۰۰ در کشورهای توسعه یافته کاهش یافته است.
موضوع حمایت اجتماعی که با فقر نیز در ارتباط است، فقط برای ۲۷ درصد جمعیت جهان به اندازه کافی مهیاست. هدف ایجاد کف حمایت‌های حداقلی برای همه با حمایت همه جانبه بین المللی روبرو شده و میزان حمایت های اجتماعی در حال افزایش است؛ اما همچنان راه درازی تا تحقق کامل این هدف باقی است.
میزان مهاجرت بین المللی امروزه حدود ۲۳۲ میلیون زن و مرد است که نشان دهنده رشد بیش از ۵۰ درصدی از سال ۱۹۹۰ است. در جهان، نیمی از نیروی کار در بخش اقتصاد غیررسمی مشغول به کار و تولید است. هنوز ۱۶۸ میلیون کودک کارگر و ۲۱ میلیون قربانی کار اجباری در جهان وجود دارد. کار ظرفیت نابودکردن زندگی ها را دارد و ۲.۳ میلیون نفر هر ساله به دلیل کار از دنیا می روند و جهان باید تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۶۰۰ میلیون شغل جدید ایجاد کند.