اين شاعر در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : در بهاريه هاي شاعران قديم ، ذكر و نام حضرت حق مشهود و ملموس بود و به اين بهانه سعي مي كردند كه رنگ و بوي توحيدي به اين بهاريه ها بزنند ، اما در شعر شاعر امروز كمتر اشعاري را مختص بهار و بهاريه مي بينيم .
رضا اسماعيلي خاطرنشان كرد : امروزه ديدگاهي كه شعرمعاصر ما به بهار و نو شدن طبيعت دارد ، كمي متفاوت با ديدگاه هاي گذشته است ، گذشتگان سعي مي كردند كه آيات و پديده هاي هستي را به نوعي به خالق هستي نسبت دهند و جلوه هاي ادبي را در اشعارش منعكس كنند .
نويسنده كتاب " رفتارشناسي ادبي " ادامه داد : در اشعار امروز ، متاسفانه اين ارتباط ضعيف تر شده و شاعران سعي مي كنند توصيف بهار و نوزايي طبيعت را از منظر ديگري نگاه كنند و اين تفاوتي است كه در ادبيات گذشته و امروز مشهود است .
اين شاعرمعاصر تصريح كرد : ذائقه ادبي هر نسل و عصري متفاوت است ، مثلا در زمان " حافظ " و " سعدي " اصولا مردم با استعاره و ايهام و با صنايع لفظي و معنوي شعرا به توصيف بهار و طبيعت مي رفتند ، اما امروزه از آن صنايع هم فاصله گرفته ايم .
به گفته وي ، انسان معاصر به علت مسائل جديدي كه پيش رو داشته است ، ذائقه ادبي متفاوتي با گذشته دارد و در نتيجه به بياني ملموس و محسوس تر و دور از پيرايه هاي ادبي به توصيف بهار و طبيعت مي نشيند .
رضا اسماعيلي در پايان گفت وگو با مهر، اظهار داشت : به همين دليل است كه شاعران امروز سعي مي كنند از بيان فاخر و آميخته با پيرايه هاي ادبي فاصله گرفته و با زباني نرم تر و لطيف تر و عيني تر به توصيف بهار و طبيعت بنشيند ، زيرا ذائقه انسان معاصر امروزي اقتضاء مي كند كه با اين زبان با وي سخن گفته شود .