كتاب «فلسفه حکمت صدرایی» اثر حسن پناهی آزاد محقق گروه فلسفه پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، كتاب «فلسفه حکمت صدرایی» اثر حسن پناهی آزاد، محقق گروه فلسفه پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد.  

پژوهش حاضر، نتيجه تلاش علمي حسن پناهی آزاد است كه در گروه فلسفه پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی سامان يافته است.

کتاب «فلسفه حکمت صدرایی» از هفت بخش مجزا تشکیل شده است و دارای چهارده فصل می باشد. فهرست تفصیلی این اثر ارزشمند به شرح زیر است:

بخش اول: عصر حیات و شخصیت صدرا

فصل اول: عصر صفویه

فصل دوم: شخصیت صدرا

بخش دوم: حکمت صدرایی

فصل اول: فلسفه و حکمت

فصل دوم: حکمت متعالیه

بخش سوم: موضوع حکمت صدرایی

فصل اول: موضوع فلسفه، ‌پیش از صدرا

فصل دوم: موضوع فلسفه در حکمت صدرایی

بخش چهارم: اسلامیت حکمت صدرایی

فصل اول: فلسفه اسلامی

فصل دوم: اسلام و حکمت صدرایی

بخش پنجم: خاستگاه حکمت صدرایی

فصل اول: فقر تاریخ نگاری

فصل دوم: عوامل تأسیس حکمت متعالیه

بخش ششم: منابع حکمت صدرایی

فصل اول: منابع پژوهشی حکمت صدرایی

فصل دوم: منابع فکری حکمت صدرایی

بخش هفتم: روش شناسی حکمت صدرایی

فصل اول: نفی استقلال و اصالت از حکمت صدرایی

فصل دوم: استقلال و اصالت حکمت صدرایی

نویسنده در بخشی از مقدمه کتاب خود، در تبیین اشتراک کلام و فلسفه چنین می نویسد:

فلسفه اسلامی در خصوص حکمت متعاليه صدرايى عميق‌تر و فراگيرتر است؛ زيرا به‌ نظر مي‌رسد اگر متکلم نسبت به مباحثى مانند اصالت وجود، تشکيک در وجود، وجود رابط و مستقل، ويژگى ‌هاى هستى ممکن و واجب، وحدت و اقسام آن، علت و معلول، امتناع دور و تسلسل، ويژگى‌ هاى هستى مادى و مجرد، اقسام سبق و لحوق و... آگاهى کافى نداشته باشد، از عهده تحقيق دربارۀ مسائل خداشناسى و توحيد بر نخواهد آمد.

با توجه به آنچه بيان شد، به ‌نظر مي‌رسد ميان کلام شيعه و حکمت صدرايي وجوه مشترکي در مباحث وجود و صفات خداوند و مباحث مربوط به معاد مي‌توان يافت و ساير مباحث کلامي مانند نبوت و امامت در حقيقت به خداشناسى بازمى‌گردند؛ زيرا همگى مصاديق و مظاهر صفات الهى چون عدل، حکمت، رحمت و لطف هستند. به ‌همين جهت، مباحث ياد‌شده همان‌گونه که در متون کلامى مورد بحث قرار گرفته ‌اند در متون فلسفى نيز مطرح شده‌ اند و با توجه به اينکه فلاسفه بر پايه مبادى يقينى و اصول برهانى موضوعات دينى را بررسى مى‌كنند، در ايفاى اين رسالت کلامى (کسب معرفت تفصيلى و تحقيقى در زمينه عقايد دينى) از متکلمان موفق ‌تر بوده‌اند.

به‌ عبارت ديگر، اگر فلسفه اسلامي را به‌ معناي سازگاري آموزه‌ هاي فلسفي با معارف ديني بدانيم، دراين صورت فلسفة اسلامي قابليت دفاع از آموزه‌ هاي وحياني و نبوي را دارد و مي‌تواند مبادي ديني و معارف عقيدتي اسلام را اثبات كند و مستدل سازد. هرچند فلسفه در مرحلة اثبات صدق و کذب اين گزاره‌ ها از وحي و آموزه‌ هاي وحياني کمک نمي‌گيرد اما قابليت اثبات بخش مهمي از اصول اعتقادي را از طريق برهان عقلي دارد. براي نمونه، مسائل خداشناسي، توحيد، ضرورت بعثت انبيا و اثبات کليات معاد، که در کلام از طريق براهين عقلي و نقلي اثبات شده است، به نحوي عميق ‌تر و دقيق ‌تر در فلسفة اسلامي با قياس ‌هاي برهاني تبيين و اثبات مي‌شود؛ به‌ ويژه اينکه بسياري از مسائل کلام اسلامي رابطة تنگاتنگي با عقل دارد و با برهان عقلي قابل اثبات و تبيين است. براين اساس، فلسفه به‌ لحاظ ماهيت عقلي و برهاني ‌اش، در‌اين موارد نقش اثباتي دارد و در واقع، بخشي از وظايف علم کلام را برعهده مي‌گيرد. اين همان نقطة تلاقي و اشتراک فلسفه و کلام است.

كتاب «فلسفه حکمت صدرایی» اثر حسن پناهی آزاد، با قیمت  ۳۰۰۰۰ تومان در اختيار مخاطبان قرار گرفته است.

علاقمندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی و تهیه کتاب میتوانند به نشانی www.poiict.org مراجعه کنند