به گزارش خبرگزاری مهر به نقل روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، فرشید مصدقی پژوهشگر باستان شناسی تهران این مطلب را مطرح کرد و افزود: تپه باستانی ، چشمه و بارو مجموعه چشمه علی را تشکیل داده اند که یکی از قدیمی ترین استقرار های انسان پیش از تاریخ در شمال مرکز فلات ایران است .
او با اشاره به وجود نقش برجسته قاجاری که از زمان فتحعلی شاه بر روی این بارو بر جای مانده است گفت که این نقش برجسته جدید ترین اثر تاریخی این مجموعه به حساب می آید .
به گفته این باستان شناس ، آثار کشف شده از این محوطه باستانی که مربوط به هزاره پنجم است در موزه ملی ایران نگهداری می شود.
او با بیان اینکه این محوطه تاریخی با محوطه های سیلک و ازبکی هم زمان است گفت :کنگره های بارو شبیه به ارگ بم است و از زمانیکه مشاهده شدند به همین شکل و کمی شبیه بارو های سلجوقی بوده اند .
به گفته این باستان شناس، با توجه به آثار به دست آمده، دوره های پیش از تاریخ ، اسلامی (سلجوقی و آل بویه) و پارت در مجموعه چشمه علی استقرار داشته اند .
وی با اشاره به آجر های بیرون زده از تپه چشمه علی این آجر ها را متعلق به قبرهایی از دوره اسلامی دانست .
مصدقی با بیان اینکه این محوطه حریم مصوب شده دارد ،افزود: عواملی همچون وجود آثار طبیعی ، محوطه باستانی ، تحولات تاریخی به وقوع پیوسته این نتیجه را می دهد که این مجموعه باید بصورت یک مجموعه فرهنگی تاریخی در نظر گرفته شده و برای آن حریم در نظر گرفته شود .
او تصریح کرد :محوطه چشمه علی بارها مورد نقشه برداری قرار گرفته ، تعیین حریم و اصلاح شده اما آنچه باید برای حریم آن مد نظر قرار گیرد منظر طبیعی ، چشم اندازتاریخی و محیط اطراف آن است.
مصدقی با اشاره به ساخت و سازهای جدیدی که اطراف چشمه علی در سالهای اخیر صورت گرفته است تصریح کرد :این ساخت و سازها نشانه بی تفاوتی به مواردی است که در بالا به آنها اشاره کردم .
مصدقی با اشاره به طرحی که از طرف وی سال ۸۹ برای کاوش در چشمه علی ارایه شده است تصریح کرد :ریزش هایی که در اثر زمان اتفاق می افتد باعث از بین رفتن تدفین هایی می شود که در بدنه وجود دارد .
وی تأکید کرد :با اجرای این طرح نه تنها گمانه عمیقی ایجاد نمی شود بلکه می توانیم قسمت هایی را تراشیده و اسکلت های به جای مانده را که حاوی بخش زیادی اطلاعات از دوره سلجوقی هستند به دست آوریم .
به گفته مصدقی با اجرای این طرح کلوخ هایی که از بدنه تپه جدا شده و حاوی آثار فرهنگی با ارزشی هستند نیز از بین نمی روند .
او با بیان اینکه هزینه حفاری در این قسمت تنها ۵۰میلیون تومان برآورد شده است گفت :چشمه علی پتانسیل این را دارد که هر سال حفاری شده و به یک سایت موزه باستان شناسی تبدیل شود تا مردم نیز این امکان را بیابند که از مواهب تاریخی و باستانی و سایت زنده استفاده کنند .
به گفته مصدقی ایجاد فضای سبز حداقل کاری است که می تواند دست اندازی ها به این منطقه را کمتر کند گر چه آبیاری فضای سبز نیز باعث خسارت های زیر سطحی می شود .
مصدقی افزود: با فرهنگسازی و فعالیت میراث فرهنگی می توان اینجا را زنده نگه داشت .
به گفته این باستان شناس ، هر خانه ای که تملک و تخریب می شود می تواند به ترانشه های باستان شناسی تبدیل و کاوش ها در آنجا از سر گرفته شوند اگر هم آثاری از آن بدست نیامد به فضای سبزتبدیل شود .
به گفته مصدقی تا قبل از دهه ۳۰فعالیت باستان شناسی خاصی در چشمه علی انجام نگرفته است در سال ۱۹۰۹هیأتی فرانسوی درحین مطالعات خود در دشت ری و ورامین اینجا را نقشه برداری کرده ولی کند کاوی نمی کنند.
در سال های ۱۹۱۲و۱۹۲۵دمرگان در این محل تحقیقاتی انجام می دهد که اطلاعات دقیقی از کم و کیف خاک برداری ها و اکتشافات اش به جز یک گزارش که به زبان فرانسه به چاب رسیده است چیزی در دست نیست .
تا اینکه از سال ۱۹۳۴ اشمیت امریکایی آلمانی تبار دراینجا به سه فصل کاوش می پردازد بعد از وی نیز فاضلی در این محل ترانشه لایه نگاری ایجاد کرده است .
مصیب رحیم زاده رییس اداره میراث فرهنگی شهر ری نیز در ادامه بازدید خبرنگاران از محوطه تاریخی چشمه علی گفت: بیشتر ساختمان های اطراف محوطه باستانی چشمه علی در سال های ۵۶و۵۷ساخته شده اند.
او با اشاره به اینکه در هر نقطه ای از شهر ری در عمق سه تا چهار متری ممکن است آثار تاریخی یافت شود تصریح کرد :در حریم مصوب شده ساخت زیر زمین منوط به انجام کاوش است و خارج از آن نیز اگر گود برداری صورت گیرد با نظارت میراث فرهنگی خواهد بود .
تپه چشمه علی بدون شک یکی از قدیمی ترین آثار باستانی شهر ری است .مکان این چشمه کوهی کم ارتفاع درانتهای غربی رشته کوه بی بی شهربانو است که از دامنه جنوبی آن چشمه پرآبی می جوشد .
چشمه علی سرمنشأءحیات یکی از کهن ترین تمدن های جهان و بنیاد شهر باستانی ری است .
ایجاد فضای سبز در روی سطح تپه با فواره هایی در مقابل نقش برجسته محوطه ساماندهی شده موقعیتی عالی را برای گردشگران به وجود آورده است .
این اثر در تاریخ ۲۵/۱/۱۳۱۳به شماره ۲۰۲در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است .