اشکان خطیبی بازیگر فیلم سینمایی «سینما نیمکت» درباره حضورش در این اثر و تلاش‌هایی که برای رسیدن به نقش انجام داده است به خبرنگار مهر گفت: برای حضور در «سینما نیمکت» و نقشی که در این فیلم ایفا می‌کردم، سختی‌ها و زحمت‌های بسیاری کشیدم از جمله اینکه ۲۰ کیلو وزن کم کردم و در مدت زمان کوتاهی نواختن ویولن و اجرای ۲۷ قطعه موسیقی را آموختم و گریم بسیار سنگینی را روی چهره ام تحمل کردم. البته بارها درباره تلاش‌هایی که برای رسیدن به این نقش انجام داده‌ام، صحبت کردم و با توجه به اتفاقاتی که برای فیلم افتاده، دیگر رغبتی به حرف زدن ندارم.
وی ادامه داد: برخی منتقدان به این نکته معترضند که چرا بازیگران ایرانی مثل هنرمندان بین‌المللی نیستند که خودشان را در معرض گریم‌های عجیب و غریب و سختی‌های زیاد برای رسیدن به نقش قرار بدهند اما من معتقدم چرا بازیگران باید شرایط سختی را برای بازی در یک فیلم متحمل شوند در حالیکه تلاش هایشان دیده نمی شوند. متاسفانه در فیلم «سینما نیمکت» پلانی از فیلم دچار ممیزی شده که بالاتنه برهنه شخصیتی که من آن را ایفا می‌کنم دیده می شود. متوجه نمی شوم که نمایش کاراکتر تکیده ای که تمام دنده هایش بیرون زده و مشغول نواختن ویولن است چطور ممکن است حساسیت‌برانگیز باشد در حالی که در فیلم‌هایی که تا امروز در جشنواره دیده‌ام، در سه فیلم بالاتنه‌های برهنه سه بازیگر مرد به نمایش درآمده است.
بازیگر نمایش «هامون‌بازها» متذکر شد: متاسفانه این سیاست یک بام و دو هوا است که هنرمندان ما را آزار می‌دهد. من این روزها ذهنم بسیار درگیر است و به ۷-۶ ماهی فکر می کنم که برای حضور در این فیلم انرژی گذاشتم. البته تمام تلاش من به خاطر مخاطب، وجدان کاری و حضور آقای رحمانیان بوده و اگر باز هم به گذشته برگردم، دوباره همان کارها را انجام می‌دهم اما به نظرم این سیاست درستی است که بازیگران کارِ متفاوت انجام ندهند چون قرار نیست تلاش هایشان دیده شود.
خطیبی با تاکید بر اینکه از مقایسه کردن فیلم‌ها پرهیز می‌کند، یادآور شد: دوست ندارم فیلم‌ها را با هم مقایسه کنم، اما در طول چهار، پنج روزی که از برگزاری جشنواره می‌گذرد به این نتیجه رسیدم که فیلم «سینما نیمکت» قطعا می‌توانست یکی از آثار بخش «نگاه نو» باشد و مهمترین دلیلم هم این است که این فیلم درباره خودِ سینماست.
وی درباره مضمون نوستالژیک فیلم «سینما نیمکت» عنوان کرد: این فیلم در زمانی اتفاق می‌افتد که داشتن ویدیو از لحاظ قانونی ممنوع بود بنابراین عده‌ای تصمیم می‌گیرند که فیلم‌های تاریخ سینما را برای مردم به صورت نمایشی اجرا کنند. در واقع «سینما نیمکت» یک ادای دِین به تاریخ سینمای جهان است و طبیعتا در دهه‌ای اتفاق می‌افتد که برای مخاطبان متولد دهه ۴۰ و ۵۰ معنای خاصی دارد. برای ما و مخاطبان قرار گرفتن در آن موقعیت‌ها خاطره‌انگیز است. البته علاوه بر اینکه این فیلم ادای دِین به سینماست، به گفته آقای رحمانیان ادای دِین به هنر دوبله ایران نیز است چون بسیاری از فیلم‌های سینمایی با دوبله هنرمندان ایرانی جان گرفته‌اند.
این بازیگران درباره فیلم‌هایی که در این اثر سینمایی به نوعی بازسازی می‌شوند، گفت: فیلم‌هایی مثل «جاده»، «اشک‌ها و لبخند‌ها»، «بانوی زیبای من»، «کازابلانکا»، «دیوانه‌ای از قفس پرید» و ... آثاری هستند که در این فیلم به نمایش درمی‌آیند. معتقدم این فیلم اثری متفاوت است که شبیه هیچ فیلم دیگری نیست. ممکن است مدت زمانی طول بکشد که مخاطب دنیای فیلم را بشناسد اما مطمئنا به دیدنش می‌ارزد.
خطیبی که به عنوان مدیر هنری پردیس سینمایی چارسو نیز فعالیت می‌کند درباره آثاری که در این دوره از جشنواره به نمایش درآمده‌اند، بیان کرد: متأسفانه یکسری فیلم‌ها «فرهادی‌زده» شده‌اند، به این معنی که اکثر کارگردانان دوست دارند شبیه اصغر فرهادی فیلم بسازند البته شبیه فرهادی فیلم ساختن اصلا بد نیست اما این افراد دلشان می‌خواهد شبیه او باشند اما آثارشان بیشتر شبیه ادا درآوردن است. رسیدن به نوع کارگردانی و فضاسازی آثار فرهادی، هنر و دانش می‌خواهد که برخی ندارند و تنها به تقلید آثار او می‌پردازند.
وی ادامه داد: رفتار این افراد شبیه پسربچه‌ای است که با اعتماد به نفس کامل دارد حرکتی را انجام می‌دهد و فکر می‌کند کارش درست است اما حرکت او از بیرون خنده دار به نظر می‌رسد. من به عنوان یک مدیر سینمایی و کسی که با اقتصاد سینما ارتباط دارد، این حرف را می‌زنم و متأسفم برای مخاطبی که چند ساعت روی پا می‌ایستد و در نهایت با اثری بدون هیچ پیچیدگی روبرو می‌شود و بدون دست‌آورد، سالن سینما را ترک می‌کند.
بازیگر نمایش «سینماهای من» با اشاره به کم شدن انگیزه مخاطبان برای فیلم دیدن، عنوان کرد: متأسفانه هر سال مخاطبان جدی سینما در بهترین حالت فکر می‌کنند که در این دوره آثار جشنواره فیلم فجر نسبت به دوره قبلی بهتر است اما هر بار هم رودست می‌خورد. در طول چند روزی که از برپایی جشنواره می‌گذرد، تابه حال یکی، دو فیلم توانسته خواسته‌ها را برآورده کند اما معتقدم دو گروه در جشنواره قربانی شده‌اند.
این بازیگر سینما و تئاتر تصریح کرد: یکی از گروه‌هایی که در این دوره قربانی شده، آثار انیمیشن است. من چند روز قبل فیلم «فهرست مقدس» را دیدم و باورم نمی‌شد که چنین انیمیشنی در سینمای ایران ساخته شود. با این وجود آثار انیمیشن در جشنواره جدی گرفته نشده‌اند. یکی دیگر از بخش‌هایی که مورد توجه قرار نگرفته، بخش «هنر و تجربه» است چون فیلم‌های خیلی خوبی در این بخش حضور دارند اما متأسفانه زیر سایه بخش «سودای سیمرغ» قرار گرفته‌اند.
وی در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: این نوع برخورد یعنی هلاک کردن تعدادی از فیلم‌ها که جا دارد دیده شوند اما چون همه نگاه‌ها به «سودای سیمرغ» است بخش های دیگر مورد توجه قرار نمی‌گیرند اما با وجود ضعف‌هایی که در جشنواره شاهدش بودیم و پیش‌فروش‌های غیراصولی بلیت فیلم‌ها باید به این نکته اشاره کنم که در زمینه اجرایی، جشنواره امسال از نظم بسیار خوبی برخوردار بوده است که همین نکته جای خرسندی دارد.
محمد رحمانیان کارگردانی «سینما نیمکت» را بر عهده دارد و علاوه بر اشکان خطیبی، علی عمرانی، مهتاب نصیرپور، هومن برق نورد، اصغر پیران، رضا ناجی، حسین عرفانی، رضا پور ایمان و ... در آن ایفای نقش کرده اند.
این فیلم سینمایی به تهیه کنندگی تورج منصوری یکشنبه ۱۸ بهمن ماه ساعت ۱۶ در برج میلاد برای اهالی رسانه به نمایش در می آید.