به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای نمایش «دعوت به دو نمایش همراه» صبح امروز ۲۴ بهمن ماه با حضور محمد رحمانیان کارگردان نمایش، اشکان خطیبی مجری طرح، امیر رضازاده طراح نور و صحنه، مهتاب نصیرپور، سها سناجو و پرستو رحمانیان بازیگران نمایش در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
رحمانیان در ابتدای این نشست رسانه ای عنوان کرد: فکر می کنم برای اولین بار باشد که دو نمایشنامه از یک اثر نمایشی اقتباس شده و همزمان با هم اجرا می‌روند. هر دو نمایشی که در «دعوت به دو نمایش همراه» اجرا می شوند از نمایشنامه «دعوت» غلامحسین ساعدی اقتباس شده اند که یکی از عجیب ترین نمایشنامه هایی است که به زبان فارسی نوشته شده است.
وی ادامه داد: همیشه علاقه مند بودم که از سه نمایشنامه «دعوت» غلامحسین ساعدی، «گلدونه خانم» اسماعیل خلج و «از پشت شیشه ها» اکبر رادی اقتباس هایی داشته باشم که خوشبختانه اقتباس از دو نمایشنامه «دعوت» با عنوان «لباسی برای مهمانی» و «گلدونه خانم» با عنوان «گلدان های شکسته گلدانه» را با اجازه اسماعیل خلج انجام دادم که هر دو به چاپ رسیده اند. نمایشنامه ای نیز براساس «از پشت شیشه ها» نوشته ام که متاسفانه با مخالفت بنیاد رادی و خانم عنقاء روبرو شد بنابراین امکان چاپ پیدا نکرده است.
رحمانیان یادآور شد: نمایش «لباسی برای مهمانی» در سال ۷۳ در تالار مولوی اجرای محدودی داشت تا اینکه دوستانم در ونکوور تصمیم گرفتند این نمایش را به صحنه ببرند. بعد از اینکه سها سناجو و پرستو رحمانیان نمایش را در کانادا اجرا کردند من نیز تصمیم گرفتم در ایران نیز این نمایش را به صورت محدود در عمارت مسعودیه به صحنه ببرم. همچنین نمایشنامه ای قبل تر نوشته بودم که آن هم براساس «دعوت» ساعدی بود و «پرولوگ» نام داشت که براساس نقش هایی که خانم هما روستا روی صحنه اجرا کرده اند، نوشته شده است. خیلی دوست داشتم این نمایش در زمان حیات وی اجرا شود اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد. بارها و بارها به سالن های دولتی و خصوصی مراجعه کردیم اما حتی حاضر نشدند که یک شب به ما اجرا بدهند. قصد من از اجرای این نمایش بزرگداشتی برای هما روستا بود.
کارگردان «فنز» متذکر شد: این نمایش، اثری درباره زندگی یک بازیگر و بزرگداشت بازیگری است بنابراین با این امر مخالفت کردم که در زمان سال‌مرگ یا چهلم هما روستا این نمایش اجرا برود. بنابراین اجرای این اثر نمایشی از فردا یکشنبه ۲۵ بهمن ماه در عمارت مسعودیه آغاز خواهد شد.
رحمانیان درباره دو نگاه متفاوتی که به نمایشنامه «دعوت» داشته است، توضیح داد: در نمایشنامه اول که «لباسی برای مهمانی» نام دارد من بسیار وامدار متن «دعوت» هستم. البته از نمایشنامه های دیگری هم وام گرفته ام. به عنوان نمونه روابط زنانه نمایش را از نمایشنامه «کلفت ها» گرفته ام و صداهای تلفنی که در نمایش شنیده می شود از نمایشنامه «صدای انسانی» ژان کوکتو گرفته شده است. فکر می کنم بازیگران نمایش اول قابلیت خودشان را در ارایه این دو نقش سخت بسیار خوب نشان دادند.
در ادامه اشکان خطیبی مجری طرح این نمایش نیز گفت: خیلی خوشحالم که این انگیزه در آقای رحمانیان به وجود آمده است که نمایشی را با یاد هما روستا و غلامحسین ساعدی به صحنه ببرد. ما در سالن جدیدی این اثر را به صحنه می بریم که سالن بسیار خوبی است و می تواند به ظرفیت های تئاتر ایران اضافه کند. نمایشنامه به لحاظ اجرا بسیار دشوار است و هر لحظه بازیگر باید خودش را دچار شکست های حسی و عاطفی کند. در اپیزود دوم یک سری عواطف و خاطرات مشترک برای پرفورمر وجود دارد که با تلاش خانم نصیرپور رنگ و بوی جذاب تری گرفته است.
امیر رضازاده نیز در سخنانی کوتاه بیان کرد: من ۲۰ سال طراحی نور کردم اما نورپردازی در تئاتر زیاد مورد توجه قرار نمی گیرد. نور است که به صحنه جان می دهد و با نورپردازی های مختلف است که اتمسفرهای مختلف را می توان در نمایش ارایه کرد.
رحمانیان در پایان اضافه کرد: در نمایش دوم با تغییر رنگ و نورU اتمسفر نمایش را نسبت به نمایش اول تغییر دادیم که کار جذابی است. امکانات نوری بسیار در این فضاسازی به ما کمک کرد. این نوع طراحی نور را من با کمک امیر رضازاده در نمایش «مصاحبه» و » خروس» هم تجربه کردم که بسیار راضی کننده بود.
بازیگران نمایش نیز در سخنان کوتاهی درباره تجربه حضورشان در این اثر نمایشی صحبت کردند.