خبرگزاری مهر - گروه استانها – زهرا ناصران: پرستاری را می‌توان زندگی کرد و مثل خون در رگ‌های بیماران بود، باوجوداینکه پرستاری شغل استرس آوری به‌حساب می‌آید اما علاقه وافر به این شغل و اشتیاق کاهش آلام بیماران مهم‌ترین انگیزه پرستاران در تحمل سختی‌ها و تنش‌های بالای حرفه‌شان است چراکه یک پرستار خوب گاهی می‌تواند با ارتباط برقرار کردن با بیمار و همراهان او، باری سنگین از روی دوش آن‌ها بردارد و گاهی کاری کند که بیمار به مبارزه با بیماری‌اش بپردازد و موفقیت در این راه علاوه بر خشنودی بیماران، حس خوب رضایت و آرامش را نیز برای پرستاران به ارمغان خواهد آورد.
زندگی یک پرستار با دغدغه‌هایی همراه است، دغدغه سلامتی بیماران گاهی آن‌ها را با تنش‌های جدی چون ضرب و شتم از سوی بیمارانی که از وضعیت روحی خوبی برخوردار نیستند، پیش می‌برد و باوجود تمام این دغدغه‌ها و چالش‌های شغلی، یک پرستار باید همواره پا به‌پای پزشکان راه برود و در کنار آن‌ها باشد تا بیماری را به بهبودی امیدوار کند.
در این میان شخصیتی نماد و الگوی پرستاران است که شبانه‌روز بر بالین امامی داغ‌دیده از سوگ عزیزانش می‌نشست تا بهبودی را در چهره‌اش ببیند، حضرت زینب (س) پرستاری بود که صبر و بردباری و البته ایثار و ازخودگذشتگی را به همه پرستاران آموخت و روز میلاد این بانوی بزرگوار بدون شک بهانه خوبی برای یاد کردن از فرشتگان زمینی سفیدپوشی است که دغدغه اول و آخرشان مرهم شدن بر درد بیمارانی است گاه پرستاران تنها همدم و امیدشان می‌شوند.
اولین باری که وارد آسایشگاه بابا باغی شدم استرس شدیدی داشتم
یکی از پرستاران آسایشگاه بابا باغی تبریز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه با تشویق برخی از پزشکان، فعالیت خود را در این آسایشگاه شروع کرده، اظهار داشت: حدود ۹ سال سابقه پرستاری دارم و در حال حاضر پرستار آسایشگاه بابا باغی هستم و قبل از فعالیت در این آسایشگاه در بیمارستان اسدآبادی تبریز فعالیت می‌کردم و علت اینکه بنده در حال حاضر در آسایشگاه بابا باغی تبریز فعالیت می‌کنم راهنمایی‌های برخی از پزشکان و همکاران بود.
فریبا ستاری اضافه کرد: اولین باری که وارد آسایشگاه بابا باغی شدم استرس زیادی داشتم، اما اکنون اگر دو سه روزبه این بیمارستان نروم، احساس دل‌تنگی می‌کنم و به آن دل‌بستگی پیداکرده‌ام.
وی افزود: بعد از ورود به بیمارستان بابا باغی و تحمل استرس‌های خاص این محیط فهمیدم که چون بیماران این مرکز دارو مصرف کرده‌اند، دیگر بیماری جزام آن‌ها سرایت کننده نیست و به‌این‌علت پس از مدتی به این بیمارستان عادت کردم و دیگر هیچ استرسی در زمان مواجه با این افراد ندارم.
این پرستار تبریزی بابیان اینکه در آسایشگاه بابا باغی ظاهر و نوع بیماری افراد خاص است، گفت: در این آسایشگاه، بیمارانی زندگی می‌کنند که حتی خانواده‌هایشان نیز آن‌ها را طرد کرده‌اند و حتی جواب تلفن‌های آن‌ها را نیز نمی‌دهند و به‌عنوان پرستار آن‌ها را ازلحاظ روحی و روانی حمایت و درمان می‌کنیم و در نوبت‌های عصر و شب نیز به علت عدم وجود پزشک مقیم، امور درمانی بیماران را انجام می‌دهیم و در صورت نیاز آن‌ها را به مراکز تخصصی دیگر اعزام می‌کنیم.
وی با اشاره به سختی‌های شغل پرستاری خاطرنشان شد: کار کردن در چنین بیمارستان‌هایی روحیه بالایی می‌خواهد زیرا بی‌خوابی، نوبت‌های کاری طولانی و دشوار و غیرثابت بودن زمان نوبت‌ها، موجب به هم خوردن برنامه زندگی شخصی‌ام شده است و در مقابل تحمل تمام این سختی‌ها نیز پرداختی این حرفه بسیار ناچیز است و شاید علت این امر درآمدزا نبودن بیمارستان است.
ستاری با اشاره به مشکلات روحی پرستاران در زمان مشاهده زخم بیماران آسایشگاه بابا باغی اظهار داشت: در این آسایشگاه روبرو شدن با زخم بیماران روحیه آدم را تخریب می‌کند و ضرورت دارد که پرستاران این آسایشگاه از امکانات رفاهی و تفریحی برخوردار باشند و سرویس‌های ایاب و ذهاب فرسوده برای رفتن به آسایشگاه نیز یکی از مهم‌ترین مشکلات پرستاران این آسایشگاه است و علاوه بر این به علت نامناسب بودن مسیر دسترسی و نبود حصار مناسب، در موقع بارش برف مجبوریم قسمتی از راه را پیاده برویم و چندین بار کم مانده بود که به داخل دره سقوط کنیم.
این پرستار تبریزی در پایان سخنان خود به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های پرستاران آسایشگاه بابا باغی اشاره و تصریح کرد: کارانه ما نسبت به پرستاران دیگر بیمارستان‌ها کم است و این امر یکی از مهم‌ترین مشکلات ما به‌حساب می‌آید و از متولیان امر خواستار رسیدگی و توجه جدی به این مشکل هستیم.
پرستاران در طولانی‌مدت از وضعیت روحی و روانی بیماران تأثیر می‌پذیرند
کارشناس ارشد روان پرستاری نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه حدود دو سال است در مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز به‌عنوان پرستار در بخش روان فعالیت می‌کنم، اظهار داشت: فعالیت در این مرکز سختی‌های خاص خود را دارد زیرا بیماران این مرکز افرادی هستند که از سوی خانواده‌هایشان حمایت مالی نمی‌شوند و همچنین نوع بیماری و وضعیت روانی آن‌ها در طولانی‌مدت در روح و روان پرستارانی که در ارتباط مستقیم با آن‌ها هستند، نیز تأثیر می‌گذارد و این امر باعث می‌شود که کارمان سخت‌تر شود.
شهرام پیری اضافه کرد: در مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز به‌طورمعمول با بیمارانی پرخاشگر در ارتباط هستیم و حتی در نوبت‌های شب احتمال خشونت بیمار با پرستار بیشتر است و از سوی دیگر تعداد بیش‌ازحد بیماران در کنار کمبود کادر درمانی و پرستاری مشکلات دیگری را برای ما به وجود می‌آورد.
وی با اشاره به درآمد کم مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز، خواستار حمایت مالی و عاطفی و توجه بیشتر خیران به بیماران این مرکز شد و گفت: بخش روان بیمارستان رازی درآمد کمتری دارد و این امر باعث کاهش کارانه پرستاران این بخش می‌شود و بنده به نمایندگی از پرستاران فعال در این بخش از دانشگاه علوم پزشکی تبریز خواستار افزایش کارانه‌ی پرستاران این بخش همانند پرستاران سایر مراکز هستم.
پیری در خصوص علت علاقه خود به شغل پرستاری نیز اظهار داشت: اینکه بتوانم جان شخص دیگری را نجات دهم و یا مایه آرامش فردی به‌واسطه کاهش درد و رنج بیماری‌اش شوم، به من آرامش می‌دهد و معتقد هستم که هرکسی که به شغل پرستاری علاقه نداشته باشد، نمی‌تواند با عشق به بیماران خدمت کند و برای من تعامل با انسانی که بتوانی کوچک‌ترین کمکی در حقش انجام دهم، آرامش زیادی دارد.
وی خاطرنشان شد: باعلاقه شخصی رشته تحصیلی‌ام را در مقطع کارشناسی ارشد روان پرستاری انتخاب کردم و علت این انتخاب نیز ارتباط با بیماران روانی و کمک به بهبودی و درمان آن‌ها بود تا بتوانم با ارتباط درمانی و رفتاردرمانی گوشه‌ای از رنج آن‌ها را کم کنم و با این بیماران تعامل داشته باشم و برای من خدمت به این بیماران، بزرگ‌ترین حُسن به‌حساب می‌آید.
استرس همراه همیشگی پرستاران فعال در مراکز سوختگی است
یکی از پرستاران مرکز آموزشی درمانی سینای تبریز نیز در گفت‌وگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه ۲۹ سال است که پرستار هستم و بیشتر دوران خدمتی‌ام را در مراکز سوختگی تبریز سپری کرده‌ام، گفت: پرستاری شغل پراسترسی است و بیشتر کادر پرستاری در نوبت‌های عصر و شب و حتی روزهای تعطیل نوبت هستند.
حمید محمدی ادامه داد: پرستارانی که در مراکز سوختگی فعالیت می‌کنند، بیشتر از دیگر پرستاران درگیر مشکلات روحی و روانی می‌شوند و با توجه به اینکه بیمارستان سینا تنها مرکز سوختگی شمال غرب کشور است، به‌این‌علت مجبور به پذیرش بیماران زیادی هستیم و متأسفانه امکانات این مرکز در حدی نیست که پاسخگوی ارائه خدمات به بیماران باشد.
وی خاطرنشان شد: باوجود تمام این شرایط، بودجه مناسبی برای این مرکز تعلق نمی‌گیرد و وجود این عوامل نیز مشکلات پرستاری را افزایش می‌دهد و در این مرکز بیشتر از بیمار با همراه بیمار درگیر هستیم و از مسئولان خواستار رسیدگی و توجه بیش‌ازپیش به این مرکز هستیم.
این پرستار با اشاره به مشکلات و مطالبات خود و همکارانش گفت: باوجوداینکه تعرفه گذاری اقدامات پرستاری یک قانون مصوب است اما تاکنون به مرحله اجرایی نرسیده است درحالی‌که اگر این قانون عملیاتی و اجرایی شود، بسیاری از مشکلات مالی پرستاران نیز برطرف خواهد شد.
با این اوصاف، پرستاران که همانند مادران از بیماران خود مراقبت می‌کنند و خاطره سازترین لحظه‌های زندگی خود را در اختیار بیماران قرار می‌دهند، ضرورت دارد که مسئولان نیز به مطالبات آن‌ها توجه داشته باشند تا مبادا این فرشتگان زمینی خود را غریب بدانند و برخی کمبودها و کاستی‌ها باعث اختلال در زندگی و شغل آن‌ها شود.