به گزارش خبرگزاري "مهر"، ايمامورا كه او را بزرگترين فيلمساز ژاپني پس از آكي‌را كوروساوا فقيد مي‌دانند، سينماگر پيشرو موج نو سرزمين آفتاب تابان بود و توانست با فاصله گرفتن از موضوع‌هاي كلاسيك به افق‌هاي تازه‌اي در داستانگويي سينماي ژاپن برسد. ايمامورا در سال 1975 آكادمي تصاوير متحرك ژاپن را با الهام از آكادمي علوم و هنرهاي تصاوير متحرك آمريكا بنيان نهاد و استوديو فيلمسازي ايمامورا را هم تأسيس كرد.
ايمامورا در جشنواره كن 1997
فيلمساز سرشناس ژاپني در سال 1983 با فيلم "عاشقانه ناراياما" نخستين نخل طلاي خود را از جشنواره معتبر كن گرفت و 14 سال بعد با فيلم "مارماهي" همين افتخار را دوباره تكرار كرد. او در 1997 نخل طلا را به صورت مشترك با "طعم گيلاس" عباس كيارستمي گرفت. ايمامورا در سال 1989 فيلم "باران سياه" را با الهام از ماجراهاي پس از انفجار نخستين بمباران اتمي دنيا در هيروشيما ساخت.
شوهي ايمامورا در سال 1926 در توكيو به دنيا آمد و براي فرار از خدمت در ارتش امپراتوري ژاپن وارد مدرسه فني شد. بعد به تحصيل در رشته ادبيات غرب پرداخت و در اوايل دهه 1950 با دستياري ياسوجيرو اوزو وارد سينما شد. مدتي بعد همراه با ناگيسا اوشيما و ماساهيرو شينودا موج نو سينماي ژاپن را بنيان نهاد.
آخرين فيلم بلند ايمامورا "آب گرم زير پل سرخ" بود كه در سال 2001 روي پرده رفت. او چند ماه بعد از ماجراي يازده سپتامبر در كنار فيلمسازاني نظير كلود للوش، شان پن و كن لوچ فيلمي كوتاه درباره اين رويداد تروريستي و پيامدهاي آن ساخت. غير از ايمامورا، سه فيلمساز ديگر از جمله فرانسيس فورد كاپولا موفق شده اند دو بار نخل طلاي كن را ببرند.