به گزارش خبرگزاري "مهر"، نخستين قانون اساسي جمهوري تركيه كه در سال 1924ميلادي تهيه شده است، دين رسمي جامعه را اسلام تعيين نموده است . اما در اصلاحات قانوني سال 1928 اين ماده قانوني حذف و با تأكيد بر جدايي دين از سياست، تركيه كشوري با دولت وحكومت لائيك معرفي شده است.
مسلمانان تركيه اكثراً سني مذهبند كه از ميان آنها حنفيها بزرگترين گروه محسوب مي گردند. شافعيها با جمعيتي كمتر در مناطق شرقي تركيه مستقر و اكثراً كرد هستند. شمار پيراوان مذاهب ديگر بسيار كمند. يكي ديگر از گروههاي جعيتي تركيه را علويان تشكيل مي دهند كه اين فرقه ديني با چهار دسته با نامهاي رافعي، باطني؛ حروفي و بكتاشي تقسيم و بنا بر آمار رسمي دولت تركيه حدود 12 ميليون نفر پيرو دارند. اما جمعيت شيعيان كه پيرو مذهب جعفري هستند نزديك به يك ميليون و دويست هزار نفر است.
از پيروان ساير اديان در تركيه مي توان به پروتستانها ، كاتوليكها ، ارامنه و يهوديان اشاره كرد.
99 درصد جمعيت تركيه مسلمان و فقط يك درصد آنان تابع اديان ديگرند و در آن يك درصد نيز اكثريت را مسيحيان تشكيل مي دهند كه اغلب آنان ارتودوكس اند.
در زمان دولت عثماني در سرزمين آناتولي 5/1 ميليون ارمني پروتستان زندگي مي كردند، ولي اين عدد بعد از تأسيس جمهوري تركيه به سيصد هزار نفر كاهش يافت. امروزه مي‌توان گفت در سرزمين آناتولي ارمني نمانده، ولي در استانبول حدود شصت هزار ارمني زندگي مي‌كند كه هر روز از جمعيت آنها كاسته مي شود.
در اوايل تشكيل دولت تركيه حدود 45 مدرسه و شصت كليساي ارمني پروتستان فعاليت مي كرد، اما امروزه فقط نوزده مدرسه و 35 كليساي ارمني فعاليت مي كنند كه آن هم منحصر در استانبول است. اكنون در كل كشور پروتستانها، 43 كليساي فعال دارند كه اغلب آنها در استانبول و ازمير است.
اما ارتودوكسهاي تركيه نيز امروزه بسيار فعال‌اند، صدها كليسا در سراسر كشور دارند و مركز آنان استانبول است. همچنين شهر استانبول مركز كلي جماعت ارتودوكسهاي جهان به شمار مي آيد.
در دهه اخير و بيشتر در زمان حكومت لائيك بلند اجويت، نخست وزير سابق تركيه، در استانبول چندين كليسا بدون اجازة دولت افتتاح شده است. مدارس ديني و مكتبهاي آموزش تعاليم انجيل، اصلي‌ترين فعاليت آنهاست. تا به حال حدود سه ميليون كتاب از كليساها پخش شده است.
در تركيه به يهوديان "جماعت موسوي" گفته مي شود. آمدن موسويان به تركيه در زمان دولت عثماني اتفاق افتاد. در تاريخ آمده است كه پادشاه بزرگ اسپانيا، فرديناند، فرمان داده بود كه همه غيرمسيحيان تبعيد يا اعدام شوند. در پي اين فرمان، عده‌اي از يهوديان اعدام شدند و بقيه در سال 1492 ميلادي با فرمان بايزيد دوم، پادشاه عثماني، به استانبول آورده شدند.