به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از رايزني فرهنگي ايران در تركيه، اين كتاب از يك مقدمه و سيزده مقاله تشكيل شده است.
در مقاله اول با عنوان "دنياي انديشه مولانا و انسان" آمده است كه مولانا انسان را در كانون اصلي انديشه خود نشانده است. مولانا همواره نسخه انسان كامل را به ما عرضه مي كند.
نويسنده با توسل به آثار مختلف مولانا دنبال جوهري مي گردد كه به موجوديت انسان ارزش مي بخشد. در اين مقاله انسان در ارتباط با مقولات دل، عقل، علم، عبادت، سرنوشت و اراده، دنيا و مرگ مورد توجه و بررسي قرار گرفته است.
مقاله دوم حاوي هشدارها و توصيه هاي مولاناست كه با توسل بدانها مي توان به مرحله انسان كامل دست يافت. مولانا ابتدا ماهيت و ارزش انسان را مورد توجه قرار ميدهد و بر آياتي از قرآن مجيد تكيه ميكند كه طي آنها به تعريف انسان پرداخته شده است.
در مقاله سوم عشق از ديدگاه مولانا توصيف شده است. نويسنده در اين مقاله عشق حقيقي و عشق مجازي را از نظر مولانا بررسي ميكند و ميگويد: انديشههاي مولانا درباره عشق نه در ماهيت توصيف اعتقاد وحدت وجود، كه در ماهيت توصيف عشق تجربي است.
در مقاله چهارم ذهنيت آموزندگي و نصيحت در آثار مولانا مورد توجه قرارگرفته است. در فصل پنجم عناصر اخلاقي در آثار مولانا بررسي شده است. فصل ششم به حكمتهاي صبر در آثار مولانا اختصاص يافته است.
در فصل هفتم ديدگاه مولانا درباره مسئله كار و توكل بررسي شده است. در فصل ششم از ارتباط مولانا با غيرمسلمانان سخن به ميان آمده كه شرح مفصل آن در «مناقب العارفين» گذشته است. در فصل نهم شاعران مولوي قونيه در قرن نوزدهم معرفي شده اند. در فصل دهم منظومه «داستان جناب مولانا» اثر كمال اديب كوركچي اوغلي جاي گرفته كه در آن از علاقه و محبت شاعر نسبت به مولانا سخن رفته است. در فصل يازدهم از تأثير مولانا بر اقبال لاهوري سخن به ميان آمده است كه از وي با عنوان «پير رومي» ياد ميكرد.
در فصل دوازدهم نيز بر ضرورت احداث يك انستيتو به نام مولانا اشاره شده كه در آن تحقيقات مولوي شناسي با توجه به اصول و موازين علمي انجام گيرد.