به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «پهلوان نامه» شامل مجموعه مقالاتی درباره پهلوانی با گردآوری کتایون مزداپور، زهرا باستی و مهران افشاری، به تازگی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شده است.
واژه پهلوان به معنی «مرد پارتی» است و پارت‌ها همان طور که مشخص است گروهی از مردمانی بودند که به ایران مهاجرت کردند و یکی از ۳ گروه اصلی آریایی‌ها محسوب می‌شوند. در دوران‌های بسیار باستانی تا امروز، واژه پهلوان در فرهنگ ایرانی حضور داشته و سراغ پهلوانان را هم در افسانه‌ها و شعر و ادبیات فارسی می توان گرفت، هم تاثیر و اهمیت شان را بر تاریخ ایران ملاحظه کرد.
کتاب «پهلوان نامه» مجموعه‌ای از مقالاتی را در بر می‌گیرد که هم درباره پهلوانان افسانه‌ای بحث می‌کنند و هم درباره پهلوانان واقعی ایران مطالبی را در بر می گیرند. از جمله پهلوانان واقعی ایرانی که در این مقالات به آن ها پرداخته شده، می‌توان به پوریای ولی و غلامرضا تختی اشاره کرد.
این کتاب ۱۰ مقاله را درباره پهلوانی و البته ورزش‌هایی چون تیراندازی که پهلوانان اهل آنها بودند، شامل می شود. مقالات این کتاب پیش تر در مجله یا کتابی چاپ نشده اند و برای اولین بار است که منتشر می شوند. عناوین مقالات این کتاب به ترتیب عبارت است از: «برادرم فیروز، پهلوان بود»، «پهلُون شیرازی»، «رساله ای در تیراندازی و کمانداری»، «کوراوغلو، پهلوان عاشیق»، «از مکتب خانه نرگس خانم تختی، تا دیداری کوتاه با جهان پهلوان»، «رستم در دیوارنگاره های پنجکنت»، «پیشینه کوتاهی از کشتی در ایران»، «پوریای ولی؛ در خدمت و خیانت تذکره نویسان»، «روایتی از داستان پهلوان ایرانی»، «سیمای پهلوانان کشتی گیر در سیاحت نامه اولیا چلبی» و «نازارِ پهلوان پنبه».
زهرا (نیلوفر) باستی، اکبر افسری، مهران افشاری، هاشم رجب زاده (دانشگاه ریوکوکو_ ژاپن)، زهره زرشناس، ویلم فلور، فرزاد مروّجی، کتایون مزداپور، علیرضا مقدم و آنوشیک ملکی نویسندگان مقالات این کتاب هستند.
در قسمتی از مقاله «پیشینه کوتاهی از کشتی در ایران» می خوانیم:
کشتی هم فعالیتی جنگی بود که اشراف زادگان و سپاهیان به آن می پرداختند و هم به عنوان یک ورزش، مورد توجه ورزشکاران حرفه ای و تازه کار بود. شواهد آشکاری از وجود چنین فعالیتی در ایران پیش از اسلام وجود ندارد اما بسیار بعید می نماید که این فعالیت در آن عهد وجود نداشته بوده است.
بی شک کشتی پس از چیرگی مسلمانان بر ایران رایج شد و از اینجا مشخص می‌شود که کشتی ادامه یک سنت مربوط به ایران پیش از اسلام نیست. از این گذشته قوانین اسلام کشتی را مجاز می دانست «چرا که پیامبر خود گاهی کشتی می‌گرفت» و برای دیگران انگیزه ای می شد تا به این ورزش رزمی بپردازند. در ایران عهد اسلامی، عمدتا مردان نیرومند یک محله که زیر دست استادان ماهر تربیت شده بودند کشتی می گرفتند، بعدها، دست کم از زمان صفویان، آنها در مکانی به نام زورخانه تمرین می کردند و کشتی می گرفتند.
این کتاب با ۲۰۹ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۱۵۰ هزار ریال منتشر شده است.