به گزارش خبرنگار مهر، یادواره شهدای شیمیایی حلبچه و سردشت به همت کانون های شعر و ادب اهورا دانشگاه کردستان یکشنبه شب در تالار مولوی این دانشگاه در قالب پانلی با حضور جمعی از اساتید دانشگاه‌های کردستان و همدان برگزار شد.
هفتم تیرماه سال ۶۶ شهر سردشت از توابع آذربایجان غربی توسط نیروی هوایی عراق بمباران شیمیایی شد که در این بمباران از جمعیت ۱۲ هزارنفری آن موقع سردشت ۸ هزار و ۲۵ نفر به عبارتی ۷۰ درصد مردم این شهر مصدوم و شیمیایی شدند.
براساس گزارش های مستند از جمعیت مذکور ۴ هزار و ۵۰۰ نفر به بیمارستان این شهر مراجعه کردند و ۱۱۳ نفر هم براثر این حمله به شهادت رسیدند.
۲۷ اسفندماه همین سال رژیم صدام حسین در بخشی از عملیات انفال اقدام به بمباران حلبچه یکی از شهرهای اقلیم کردستان عراق کرد و در این حمله ۵ هزار نفر از مردم بیگناه این شهر به شهادت رسیدند.
ستار عزیزی که دارای مدرک دکتری حقوق و از اساتید دانشگاه بوعلی همدان است، در این یادواره به بیان عوامل اصلی و دلایل مهم وقوع فاجعه حلبچه و سردشت پرداخت و گفت: ملی گرایی و شوونیسمی (میهن پرستی افراطی) عرب، که معتقد بودند در سرزمین اعراب غیرعرب نبایستی زندگی کند، یکی از عوامل وقوع فاجعه حلبچه بود.
وی عنوان کرد: دربرهه کنونی هم کشتارهایی که در کوبانی و شنگال اتفاق افتاد حاصل نوعی بنیادگرایی مذهبی از نوع تکفیری است.
باید با این ایدئولوژی افراطی در لباس هر قوم و مذهبی مبارزه کرد.
وی اظهارداشت: پس از ۲۸ سال از وقایع حلبچه و سردشت شاهد حوادثی در شنگال و کوبانی بودیم که توسط ایدئولوژی افراطی شکل گرفت و باید با این ایدئولوژی افراطی در لباس هر قوم و مذهبی که مطرح می شود، مبارزه کرد.
این استاد دانشگاه اظهارداشت: جامعه شناسان، سیاسیون و اساتید رشته های مختلف علوم انسانی باید اقدام به واکاوی عوامل اصلی ایجاد این کشتارها کنند و اینگونه به مردم هشدار دهند.
عزیزی بیان کرد: قتل عام کرُدها در عملیات انفال علاوه بر اینکه محصول ملی گرایی و میهن پرستی افراطی عربی است، متاسفانه بخشی از آن هم حاصل سکوت و همکاری و کمک تعدادی از کشورهای اروپایی در تهیه مواد اولیه شیمیایی برای کشورعراق است.
بیش از ۱۵ هزار تن مواد شیمیایی را برخی کشورهای غربی و حتی غیرغربی به منظور تهیه سلاح شیمیایی در اختیار رژیم صدام حسین قرار دادندوی ادامه داد: بیش از ۱۵ هزار تن مواد شیمیایی را برخی کشورهای غربی و حتی غیرغربی به منظور تهیه سلاح شیمیایی در اختیار رژیم صدام حسین قرار دادند.
وی عنوان کرد: ضرورت شناسایی ژنوسید(نسل کشی، قتل عام) کُردها توسط دولت ها به ویژه دول اروپایی می تواند مانع تکرار چنین حوادثی در آینده شود.
این استاد دانشگاه اظهارداشت: اگر امروز کشورهای غربی ژنوسید کُردها را شناسایی نمی کنند چون از پیامدهای آن و مسئولیت بین المللی که در خصوص پرداخت خسارت پیدا می کنند، در هراس اند.
عزیزی بیان کرد: ۲۹ کشور دنیا کشتار ارامنه توسط ترکیه بدون اینکه دادگاه بین المللی هم برای آن تشکیل شود، را به عنوان نسل کشی شناسایی کردند ولی برای کشتار ۱۸۲ هزار کُرد در عملیات انفال حاضر به شناسایی آن نیستند.
وی اظهارداشت: در سال ۲۰۰۷ برای قتل رفیق حریری در لبنان دادگاه بین المللی تشکیل دادند ولی برای عملیات انفال این اقدام را نمی کنند البته در دادگاه‌های داخلی عراق و هلند عملیات انفال به عنوان ژنوسید تصویب شده است.
سردشت، نخستین شهردرجهان که موردحمله شیمیایی قرار گرفت
یکی از اساتید دانشگاه کردستان هم در این یادواره با بیان اینکه در بمباران حلبچه ۵ هزار نفر از مردم بیگناه به شهادت رسیدند، گفت: در بمباران شیمیایی سردشت هم ۷۰ درصد مردم این شهر شیمیایی شدند.
سعید خضری عنوان کرد: گزارش مستندی موجود است که چهار هزار و ۵۰۰ نفر از مردم سردشت به بیمارستان مراجعه کردند و ۱۱۳ نفر هم به شهادت رسیدند.
وی با بیان اینکه نیروی هوایی عراق چهار نقطه از شهر سردشت را مورد حمله شیمایی قرار داد، بیان کرد: براساس بررسی هایی که انجام داده شده اثرات مواد شیمایی حاصل این بمباران ها به نسل دوم هم انتقال پیدا کرده است و می بایست هم نسلی که به طور مستقیم مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند وهم نسل بعد از آنها بیمه شوند.
وی عنوان کرد: سردشت نخستین شهر جهان است که مورد حمله شیمایی قرار گرفته است و مردم دنیا باید با این فاجعه و پیامدهای آن بیشتر آشنا شوند و مسببان این فاجعه باید شناسایی شوند تا دیگر چنین جنایتی در دنیا تکرار نشود.
لزوم جلوگیری از وقوع انفال دیگری در ترکیه و سوریه
هادی نقدی یکی دیگر از اساتید دانشگاه در این پانل به آسیب های روانشناختی بمباران شیمیایی سردشت و حلبچه اشاره کرد و گفت: بخشی از پیامدهای روانشناختی این بمباران به لحظه ای که روی داد، و قسمتی از آنهم به بعد از این فاجعه برمی گردد.
وی با بیان اینکه تحقیقاتی که بخواهد آثار بمباران شیمیایی حلبچه را مورد بررسی قرار دهد تاکنون انجام نشده است، عنوان کرد: پیامد و تبعات فاجعه حلبچه متوجه تمام کُردها در سراسر جهان می شود.
وی به تحقیقی که در سال ۹۲ در سردشت انجام شده اشاره و بیان کرد: در این تحقیق پیامدهای مستقیم بمباران شیمیایی سردشت بر روی کسانی که مستقیما آن را تجربه کردند، شامل احساس ناامنی، بی اعتمادی، پرخاشگری، عصبانیت بوده است.
این استاد دانشگاه اظهارداشت: در چنین روزهایی باید تمامی روزنامه ها و خبرگزاری ها اعم از داخلی و خارجی به بیان فاجعه حلبچه و سردشت بپردازند تا از وقوع انفال دیگری در سوریه و ترکیه جلوگیری شود.