يك كارشناس بورس در گفت و گو با خبرنگار اقتصادي خبرگزاري مهر با بيان اين مطلب افزود: برخي از اين شركتهاي از جمله شركت فولاد مباركه اصفهان سابقه حضور بيشتري نسبت به بقيه شركتها در بازار فولاد دارد از اين رو در بورس فلزات نيز شرايط بهتري خواهد داشت اما به لحاظ ساختار مالي غير شفاف حضور آنها در بورس فلزات منتفي مي شود.
حسين كدخدايي افزود: شركتهاي بزرگ ملي مانند ذوب آهن يا فولاد داراي نيروي انساني مازاد بوده و دوره استهلاك بخش بزرگي از تجهيزات ماشين آلاتي اين شركتها نيز كامل شده است كه براي بازسازي آن منابع مالي زيادي بايد فراهم شود.
كدخدايي افزود: با تغيير در روش هاي توزيع كالاهاي فولادي بر اساس نياز بازار مانند استفاده از روش پيش فروش كالا، منابع مالي زيادي وارد شركت خواهد شد كه به نظر مي رسد با اين تغييرات شركت هاي بزرگ در زمان بندي كوتاه مدت توانايي اصلاح ساختار و آماده شدن براي پذيرش در بورس را پيدا كنند.
وي، گراني محصولات فولادي در كشور را ناشي از نارسايي هاي موجود در شبكه توزيع اين محصولات ذكر كرد و افزود: با وجود منابع بزرگ فولادي در كشور و پايين بودن قيمت تمام شده توليد، اين محصولات در بازار كمياب شده و با قيمت بالا در اختيار مصرف كننده قرار مي گيرد.
وي نيروي مازاد انساني را از ديگر مشكلات اين شركتها ذكر كرد و افزود : صنايع فولاد در گذشته كاربر بوده و نيروي كار زيادي را به خود جذب كرده ولي اكنون اين صنايع به صنايع سرمايه بر و ربات هاي سازنده تبديل شده كه منجر به افزايش بيكاري در كشور مي شود.
اين مدرس دانشگاه با اشاره به نوسانات قيمتي بازار جهاني فولاد گفت: اين نوسانات در ذات بازارهاي فعال نهفته است و چون اين صنعت محصول شبه خامي براي توليدات بعدي محسوب مي شود قيمت آن تحت تاثير قيمت مواد خام آهن در بازارهاي جهاني قرار دارد اما استفاده از روشهاي جديد مانند بازار سازي ، تنظيم عرضه و تقاضا و واردات مي تواند نوسانات را در اين صنعت به حداقل برساند.