به گزارش خبرگزاري "مهر"به نقل ازپايگاه اينترنتي canada.com، دراين تحليل آمده است: اقدام براي تهاجم نظامي به تاسيسات هسته اي ايران هزينه هاي بسيار سنگيني خواهد داشت و براي حل آن بايد از گزينه هاي نرم تر استفاده كرد كه تاكنون زياد درباره آنها تلاش نشده است.
اين تحليل كه به قلم "چارلز انمان" در نشريه "اتاوا سيتي زن" به رشته تحرير درآمده، آورده است: براي تخريب تاسيسات هسته اي ايران بايد ابتدا از مكان هاي آنها اطلاع داشت و با توجه به اين شناخت آنها بايد اهداف نرمي باشند و اگر شما موفق شويد، بايد با موجي از خشم مسلمانان جهان رو به رو شويد كه عليه آمريكا و حاميان آن راه مي افتد كه اين امر همچنين مي تواند بي ثباتي را در ايران نيز به ارمغان بياورد و به طور قطع كمربندي را براي انتقال مواد هسته اي به وجود خواهد آورد و ممكن است ايران در اين مسير متوقف شود، اما روزي بازخواهد گشت و به توليد آن اقدام خواهد كرد و اين اقدام تنها به تاخير انداختن فعاليت هاي هسته اي تهران خواهد بود.
"وسلي وارك"(Wesley Wark) استاد امور بين الملل در دانشگاه تورنتو در اين باره مي گويد: ايده حمله به تاسيسات هسته اي ايران عملي نيست و از هر زاويه اي كه من به اين مسئله نگاه مي كنم بايد اين مسئله را كنار گذاشت.
وي همچنين با اشاره به دو گزينه حمله زميني وهوايي مي گويد: مسئله مهم اين است كه آمريكا نخواهد توانست حمايت جهاني را نسبت به مشروعيت اين امر برانگيزد.
وارك با اشاره به اينكه آمريكا نتوانست براي تهاجم خود به عراق و افغانستان كسب مشروعيت كند، مي نويسد: درگيري آمريكا در اين دو كشور به آنها اجازه نداد تا پنتاگون طرح خود را براي خارج كردن نيروها از افغانستان و استقرار آن را در عراق عملي كند و درباره تهاجم به كشور سوم اين مسئله مشكل تر هم به نظر مي رسد.
به گفته وارك، پراكنده بودن تاسيسات هسته اي ايران مشكل ديگري است كه هرگونه امكان حمله دقيق را از بين مي برد و استفاده از شيوه تهاجم به اوسيراك عراق در سال 1981 را درباره ايران عملي نمي داند، و تهاجم آمريكا به ايران براي تغيير نظام و جايگزين كردن نظام ديگر را نيز غيرعملي و نتايج آن را غيرقابل پيش بيني مي داند.
اين كارشناس با اشاره به مشكلات آمريكا در اسرائيل، فلسطين، لبنان، افغانستان و عراق مي گويد : موفقيت تهاجم آمريكا به ايران قابل پيش بيني نيست و به لحاظ سياسي نيز هزينه هاي بسياري خواهد داشت و ممكن است ايران مستقيماً دست به اقداماتي تلافي جويانه در خاك آمريكا بزند و آنها براي اين كار ابزارهاي زيادي دارند.
"مايكل بل" سفير سابق كانادا در تل آويو و اردن اقدام براي تهاجم نظامي به ايران را دشوارترين مسئله موجود مي داند و ادعا مي كند كه "اگر ايران تسليحات هسته اي داشته باشد براي كسي كه در تل آويو و يا بيت المقدس سكونت دارد، اين اقدام بسيار سخت خواهد بود."
بل همچنين به اين مسئله معترف است كه ايران تهديدي آني به شمار نمي رود و وي 3 تا 10 سال را زماني برآورد مي كند كه به ادعاي وي،ايران مي تواند در آن به تسليحات هسته اي دست يابد.
وي نيز حمله دقيق به تاسيسات ايران را بسيار مشكل مي داند ، و مانند وارك بر اين باور است كه تاسيسات هسته اي ايران بسيار پراكنده هستند و به نتيجه رسيدن و موفقيت حمله بسيار سخت است و بر اين باور است كه اين امر مشكلات بيشتري را نسبت به قبل از حمله به وجود خواهد آورد و خشونت و كينه عليه غرب را در بين گروههاي جهادي معين افزايش خواهد داد.
وي براين باوزاست كه پيش ازهرچيز بايد به ابزارهاي ديپلماتيك متوسل شد.
اين ديپلمات سابق مي گويد: من هم مانند چرچيل بر اين باورم كه گفتگو بهتر از جنگ است و من هرگونه تلاش ديپلماتيك جامع را در اين زمينه مقدم بر اقدامي تهديد آميز مي دانم.
بل با اشاره به عملكرد ضعيف ديپلماسي دولت بوش مي گويد كه دولت بوش در روند ديپلماسي چيره دست نبوده است.
وي گفت: اگر من شما را عضوي از يك محور شيطاني قلمداد كنم، شما پاسخ مثبتي به نگراني هايم نخواهي داد و اين ممكن است سبب ترس من از شما شود.
بل همچنين بر اين باور است كه موضوع هسته اي ايران تهديد بسيار كمتري از برخي ديگر از عوامل تهديد دارد وادعا مي كندكه ايران نيز مانند پاكستان و هند از تسليحات هسته اي براي گسترش نفوذ خود استفاده مي كند كه به گفته وي، اين اقدام از سوي دهلي نو و اسلام آباد در شرق خاورميانه صورت گرفته است.
"اندرو هانت" استاد تاريخ در دانشگاه واترلو نيز بر اين باور است كه براي مقابله با برنامه هسته اي ايران بايد از جنبش هاي سكولار در جامعه حمايت كرد.
وي همچنين با اشاره به تاريخ دخالتهاي آمريكا در ايران مي نويسد: در سال 1953 آمريكا در ايران دخالت كرد و يكي از معدود دموكراسي ها در منطقه خاورميانه را سرنگون و به جاي آن ديكتاتوري شاهنشاهي را برقرار كرد و به همين سبب ترديدها نسبت به نيات آمريكا بيشتر شده و اگر واشنگتن اقدام ديگري در اين باره انجام دهد،اين ترديدها باز هم پديدار خواهد شد.
"درك پنسلار" و "ساموئل جي.زاكس" كه هردو ازاساتيد تاريخ يهود در دانشگاه تورنتو هستند نيزهرگونه اقدام نظامي از سوي آمريكا عليه ايران را باختي بزرگ براي آمريكا مي دانند و به نظر آنها اين اقدام چهره آمريكا را در بين بسياري از ايراني هايي كه به زعم اين تحليلگران، آمريكا را سنبل آزادي مي دانند، تخريب خواهد كرد و آمريكا نيروي اشغالگري خواهد بود كه استقبالي از وي به عمل نخواهد آمد.
پنسلار همچنين با اين ايده نيز مخالف است كه اقدام آمريكا ممكن است از سوي ايراني ها مانند پس از جنگ جهاني دوم و تخريب آلمان و ژاپن به عنوان نيروي اعطا كننده دمكراسي تلقي شود.
وي همچنين با اشاره به مشكلات در عراق و مقايسه آن با ايران گفت: اشغالگران غربي نمي توانند مردم را با دمكراسي هماهنگ كنند و شايد هيچ چيز نتواند ايرانيان را از دستيابي به برنامه هاي هسته اي منصرف سازد و 3 ، 4 تا 10 سال از هم اكنون ممكن است زمان لازم باشد پس از آن بايد ما ايران را به جمع كشورهاي داراي تسليحات هسته اي بپذيريم و در آن فهرست قرار دهيم.