به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از واشنگتن پست، در این مراسم از آسوشیتدپرس به خاطر انتشار مجموعه‌ای که باعث آزادی هزاران برده شد و پایگاه داده‌های واشنگتن پست که تعداد تیراندازی‌های مرگبار پلیس در ایالات متحده را مورد بررسی قرار داده بود، تجلیل شد.
آسوشیتدپرس به خاطر مجموعه‌ای تحقیقاتی به نام «غذای دریایی برای برده‌ها» درباره صنعت ماهی‌گیری جنوب شرقی آسیا برنده مدال طلای بخش خدمات عمومی شد. این مجموعه در نهایت به آزادی بیش از ۲ هزار برده انجامید. این پنجاه و دومین جایزه پولیتزر برای آسوشیتدپرس بود.
واشنگتن پست به خاطر تحقیقاتش درباره تیراندازی‌های پلیس در ایالات متحده به عنوان برنده به رسمیت شناخته شد. پست برای «نیروی مرگبار» برنده پولیتزر شد؛ پروژه‌ای که تعداد تیراندازی‌های مرگبار پلیس در سراسر کشور در سال گذشته را مورد بررسی قرار داد. «نیروی مرگبار»، پایگاه داده‌هایی را خلق کرد که با جزییات کامل، به پرونده‌های ۹۹۰ نفری می‌پرداخت که در سال ۲۰۱۵، به دست پلیس کشته شدند. وسلی لوری، خبرنگار واشنگتن پست روز دوشنبه در توییتر خود نوشت: «بیش از ۶۰ ژورنالیست که به بررسی بیش از ۹۹۰ تیراندازی پلیس پرداختند. افتخار می‌کنم که نقشی داشتم و همکارانم الهام‌بخش من هستند».
برای بسیاری از روزنامه‌نگاران، روز اعلام برندگان جوایز پولیتزر یکی از مهم‌ترین روزهای سال است. گزارشگران و دبیرهای سراسر کشور اغلب در اتاق‌های خبرشان جمع می‌شوند تا نام برندگان را همان موقع که معرفی می‌شوند بشنوند. اما روز دوشنبه، بعضی‌ها از جمله روزنامه‌نگاران لس‌آنجلس تایمز خیلی خوشحال بودند؛ بعد از اینکه این روزنامه برای گزارشگری خبری برنده پولیتزر شد، مت پیرس گزارشگر ملی لس‌آنجلس تایمز عکسی از خود و همکارانش را در حال شادی منتشر کرد. تایمز به خاطر پوشش خبری کشتار سن برناردینو این جایزه را به خود اختصاص داد.
تی. کریستین میلر از ProPublica و کن آرمسترانگ از The Marshall Project برای گزارشگری توضیحی درباره یک متجاوز زنجیره‌ای و یکی از قربانیانش برنده جایزه پولیتزر شدند. مقاله ۱۱ هزار کلمه‌ای آن‌ها که مثالی نادر از همکاری بین دو نشر رقیب بود، بعد از این شکل گرفت که آن‌ها متوجه شدند دارند یک داستان را دنبال می‌کنند. انتشارات این دو تنها برندگان دیجیتال امسال بودند.
جایزه گزارشگری تحقیقی پولیتزر برای مقاله‌ای درباره خشونت و قصور در بیمارستان‌های روانی فلوریدا به لئونورا لاپیتر آنتون و آنتونی کورمیه از روزنامه تامپا بِی تایمز و مایکل براگا از روزنامه ساراسوتا هرالد-تریبیون رسید. کمیته پولیتزر مقاله آن‌ها را «مثالی درخشان از گزارشگری مشترک توسط دو سازمان خبری» خواند. تامپا بی تایمز همچنین در بخش گزارشگری محلی هم یک جایزه دریافت کرد که درباره شکست‌های هیات مدیره یک مدرسه محلی بود.
مجله نیویورکر برای نخستین بار برنده جایزه پولیتزر شد، آن هم دو جایزه. کاترین شولتز که جایزه مقاله‌نویسی را از آن خود کرد، واکنش خود را در توییتر به این صورت نشان داد: «مفتخر و متحیر شدم، به ترتیب برعکس. ممنونم کمیته پولیترز.» کمیته پولیتزر داستان شولتزر درباره خط گسل کاسکادیا را «شاهکاری از گزارشگری و نویسندگی محیط‌زیستی» خواند.
دیگر برنده این مجله، امیلی نوسباوم منتقد تلویزیونی بود که جایزه نقد پولیتزر را دریافت کرد. دیوید رمنیک سردبیر نیویورکر روز دوشنبه در ایمیلی به کارمندان خود گفت که نتایج پولیتزر «به سادگی شگفت‌انگیز و منبعی از غرور بی‌کران» هستند و اضافه کرد: «این روزی برای جشن گرفتن در نیویورکر است، اول و مهم‌تر از همه برای این نویسندگان که کاملا استحقاق دریافت این جایزه را دارند.»
نیویورک تایمز و بوستون گلوب هم هر یک دو پولیتزر به خانه بردند. آلیسا روبین، گزارشگر تایمز در بخش گزارشگری بین‌المللی برای پوشش مخمصه پناهندگان برنده جایزه پولیتزر شد. گروهی از عکاسان تایمز از جمله ماریسیو لیما، سرگی پونومارف، تایلر هیکس و دنیل اتر هم برندگان مشترک بخش عکاسی خبری بودند، افتخاری که آن‌ها آن را با گروه عکاسی تامسون رویترز شریک شدند.
جسیکا رینالدی از بوستون گلوب در بخش عکاسی مقاله برنده پولیتزر شد. همکار او در بوستون گلوب یعنی فرح استاکمن من برای گزارش رویدادهای خبری پولیتزر برد. از دیگر برندگان هم می‌توان به جان هک‌وورت از روزنامه سان در فلوریدا برای نویسندگی سرمقاله و جک اومن از ساکرامنتو بی برای طراحی کاریکاتور سرمقاله اشاره کرد.
ترجمه: مازیار معتمدی