به گزارش خبرنگار مهر، خیبر یکی از قلعه های مستحکمی که یهودیان در آن قرار گرفته بودند در ضمن جنگی به همین عنوان در تاریخ 24 رجب سال هفتم هجری با رشادت های حضرت امیرالمومنین(ع) فتح شد. در ذیل این جنگ پیامبر توصیفاتی را متوجه امیرالمومنین نمود که به حدیث رایت شهرت یافت. پیامبر فرمود: «لاعطین الرایة غدا رجلا یحب الله و رسوله (و یحبه الله و رسوله) یفتح الله علی یدیه لیس بفرار»؛ یعنی همانا فردا این رایت را به مردی خواهم داد که خدا و رسول، را دوست دارد (و خدا و رسول هم، او را دوست دارند)، خدا خیبر را به دست او میگشاید. او هرگز نمی‌گریزد.
برای بررسی دقیق تر اتفاقات جنگ خیبر گفتگویی با حجت الاسلام مهدی طائب استاد حوزه علمیه و کارشناس تاریخ اسلام انجام دادیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید:
حجت الاسلام طائب کارشناس تاریخ اسلام در خصوص علل و زمینه های بروز جنگ خیبر گفت: این جنگ در پیوست سه جنگ قبلی بود که یهودی ها علیه پیامبر اکرم(ص) انجام داده بودند. اولین جنگ با قبیله بنی قینقاع بود که بعد از جنگ بدر انجام شد و آنها شکست خوردند. دومی جنگ با قبیله بنی نضیر بود که آنها پس از جنگ احد با پیامبر اعلام جنگ کردند و سومین جنگ نیز با قبیله بنی قریظه بود که هم زمان با جنگ احزاب در همکاری با مشرکین علیه پیامبر اعلام جنگ دادند که در سال پنجم هجری آنها هم شکست خوردند.
وی ادامه داد: به دنبال این جنگ ها یهودی ها برای شکست پیامبر اکرم(ص) در خیبر تجمع نیرو دادند تا در یک فرصت مناسب به مدینه حمله کنند. لذا پیامبر اکرم متوجه شدند و در یک اقدام پیش دستانه در اول ماه محرم خیبر را محاصره کردند و موجب شکست نیروی عظیم یهود در قلعه های پی در پی خیبر می شوند. یهودی ها گمان نمی کردند که پیامبر در ماه محرم اقدامی کند غافل از اینکه جنگ دفاعی در ماه های حرام نیز ممکن است.
حجت الاسلام طائب در خصوص رشادت هایی که امیرالمومنین(ع) در این جنگ از خود نشان دادند، اظهار داشت: به طور کلی امیرالمومنین(ع) در تمام جنگ های پیامبر نقش تعیین کننده ای داشت. دلیل آن هم این بود که نوع مسلمانانی که با پیامبر اکرم بیعت می کردند و در کنار ایشان قرار می گرفتند از توانایی های نظامی بالایی برخوردار نبودند و بسیار از آنها هم تازه مسلمان بودند و روحیه های بالایی نداشتند. علاوه بر این از اقشار مستضعف جامعه بودند، بنابراین اهل طراحی و تفکر در جنگ و... نبودند.
وی افزود: بر این اساس امیرالمومنین بخاطر بهره مندی از توانمندی بالای نظامی و علم امامت و ایمان، همواره در جنگ ها نقشی اساسی ایفا می کردند. مخصوصا در نبرد خیبر هم همین گونه بوده است.
این کارشناس تاریخ ادامه داد: این نبرد به دلیل پیچیدگی خیلی دشوار بود و قلعه های پی در پی و وجود کوهستان و ساختن استحکامات بسیار زیاد توسط یهود، دسترسی به این قلعه ها را سخت و دشوار شده بود. مخصوصا آخرین قلعه که فتح نمی شد.
حجت الاسلام طائب افزود: در روزهای گذشته جنگ، امیرالمومنین به قدری تلاش کرده بودند که چشم های حضرت در اثر گرد و غبار و خاک شدیدی که در حین جنگ بر چشمان مبارک ایشان رفته بود، چشم حضرت دچار تورم شده بود. وقتی همه از فتح قلعه آخر مایوس شده بودند پیامبر فرمود فردا پرچم را به دست کسی می دهم که این قلعه را فتح خواهد کرد. پیامبر اوصافی را در مورد فتح کننده خیبر فرمودند که خدا و رسول او را دوست دارد و او هم خدا و رسول را دوست دارد، پیش روی می کند ولی اهل فرار نیست و خدا به دستان او این فتح را قرار می دهد.
این کارشناس تاریخ ادامه داد: می توان گفت وقتی خدا و رسول را دوست داشته باشی خودت را فدا می کنی. وقتی خدا و رسول هم تو را دست داشته باشند تو را نصرت می دهند. لذا امیرالمومنین کرار غیر فرار است. دشمن وقتی ببیند که اهل عقب نشینی نیستی و ممصم باشی، آنوقت او عقب نشینی می کند. لذا پیامبر فرمود «یفتح الله علی یدیه» که حاکی از این است که امیرالمومنین نقش اساسی در به ثمر رسیدن جنگ خیبر داشت.
حجت الاسلام طائب در خصوص موضوع فدک در ضمن جنگ خیبر گفت: مجموعه فدک یک مجموعه کشت و صنعت و پردرآمدی بود. یهودی ها از فدک به عنوان مانع و سدی در نظر گرفته بودند. یهودیانی که در آنجا مشغول کار بودند هنگامی که سپاه پیامبر می خواست از آنجا رد شود، می توانستند با مسلمانان وارد جنگ شوند. صهیونیست ها مثل اسرائیل امروز ذاتا دست به شمشیر اند. یهود مستقر در فدک و خیبر چیزی شبیه صهیونیست های امروز بودند.
وی افزود: بنابراین وقتی پیامبر اکرم توانستند خیبر را با تمام معضلات آن فتح کنند در نتیجه فدکی ها دیدند که هیچ مقاومتی نمی توانند بکنند و برای اینکه جان خود را حفظ کنند و بتوانند در باطن برای عملیات بعدی به نقاط دیگری کوچ بکنند، آمدند و به پیامبر گفتند ما دیگر نمی جنگیم. لذا فدک بدون جنگ فتح شد و در نتیجه در اختیار پیامبر گرفت و جز انفال بود. تصمیم گیرنده در مورد انفال نیز پیامبر اکرم بود.
این کارشناس دینی ادامه داد: بعد از اینکه پیامبر از جنگ بازگشتند، حضرت زهرای مرضیه از پیامبر تقاضایی می کنند که اگر ممکن است از غنائم خیبر برای علی(ع) کنیزی را سهم بدهید که در کارهای خانه ما را کمک کند. پیامبر فرمودند که بجای کنیز بعد از نمازها این تسبیحات را بگو که به تسبیحات حضرت زهرا معروف شد.
حجت السلام طائب اضافه کرد: بعد از اینکه حضرت زهرا این مسئله را پذیرفت و رفت، جبرئیل نازل شد که «آت ذی القربی حقه» یعنی حق او را بده. پیامبر(ص) از جبرئیل سوال کرد چه کنم؟ فرمود که فدک را به حضرت زهرا(س) بده. لذا فدک حبه پیامبر اکرم(ص) به صدیقه طاهره(س) بر اساس دستور الهی بود.