علیرضا تمیزی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه بدون شک ابزارهای مختلف فرهنگی در شناسایی و معرفی قهرمانان و کهن الگوهای ایرانی وجود دارد که بیش از پیش هنر نمایش در صدر قرار دارد، اظهار داشت: این هنر می‌تواند طیف مخاطبین وسیعی را در بر گیرد و همینطور دارای جذابیت بصری، شنیداری و دیداری است.
وی افزود: از این رو نمایشنامه « آرش» نوشته بهرام بیضایی برای خوانش این اثر برای نمایش تنظیم شده است.
کارگردان نمایشنامه «آرش» این اجرای نمایشنامه‌خوانی از یکشنبه ۱۲ اردیبهشت لغایت سه شنبه ۱۴ اردیبهشت هر روز ازساعت ۱۹ در تالار هنر میزبان مخاطبان و علاقه‌مندان است، اضافه کرد: عاطفه نقوی، مائده شفیعی ونسترن یزدان پناه در این برنامه هنرنمایی می‌کنند.
وی با بیان اینکه آرش بیضایی روایتی دیگرگونه از داستان آرش کمان‌گیر است، افزود: با این تفاوت که در این نمایشنامه آرش نه تنها پهلوانی دلیر نیست که ستوربانی ساده دل است.
تمیزی با تاکید بر اینکه آنچه که قبل از نگاه به این نمایش باید مدنظر قرار بگیرد، تعریف از نمایشنامه‌خوانی است، ابراز داشت: نمایشنامه‌خوانی در رایج‌ترین شکل خود شیوه‌ای است در خوانش متن توسط نقش‌خوان‌ها به این صورت که چند نفر نشسته در پشت میزی، شاید نشسته بر زمین و از روی متن‌های گرفته شده در دست اقدام به خواندن دیالوگ‌های نمایشنامه می‌کنند که یکی از این چند نفر نیز توضیحات صحنه نوشته شده در نمایشنامه را می‌خواند .
وی با بیان اینکه نمایشنامه‌خوانی را می‌توان گونه‌ای اجرا دانست، ادامه داد: اجرای کارگردانی شده دیالوگ و توضیح صحنه، اجرایی که می‌تواند مابین دورخوانی اولیه متن و اجرای صحنه‌ای حلقه اتصالی فرض شود.
کارگردان نمایشنامه «آرش» با اشاره به اینکه اگر «بیان» و «بدن» را دو ابزار بازیگری بدانیم در نمایشنامه‌خوانی آنچه بکار گرفته خواهد شد «بیان» بازیگر است بدون آنکه او از «بدن» خود استفاده کند، اضافه کرد: در نمایشنامه خوانی حس‌ها، موقعیت، حال و هوا و اتمسفر کار از طریق «بیان» نقش خوان منعکس خواهد شد، یعنی درواقع دنیایی که نوسینده خلق می‌کند بدون کمک از دومین ابزار بازیگری «بدن» فقط و فقط بوسیله «بیان» بازیگر به اجرا درخواهد آمد.
وی بیان داشت: آنچه که این اثر نمایشی را متمایز می‌کند انتخاب درست متن است زیرا متنهایی که نیاز به حرکت و استفاده از فرم‌های بدنی مختلفی دارند به هیچ وجه مناسب نمایشنامه‌خوانی نخواهند بود، برای انتخاب متن مناسب نمایشنامه خوانی باید سراغ متنهایی رفت که نویسنده تمامی تلاشش بر خلق دیالوگ‌های ادبی و شنیداری بوده است، متنهایی که برای خوانده شدن نوشته شده‌اند.
تمیزی تصریح کرد: نمایشنامه‌هایی که بیشتر دارای ارزش ادبی و بلاغی هستند و می‌توان آن را به مثابه متن ادبی خواند و بی‌هیچ نیازی به اجرا شدن دریافت کرد یک متن مناسب برای نمایشنامه‌خوانی محسوب می‌شوند.