به گزارش خبرنگار مهر، هتر استرنگ، پژوهشگری بریتانیایی یافته های ۱۰ ساله اش درباره نشست های عدالت ترمیمی را در همایش بین المللی عدالت ترمیم و پیشگیری از جرم ارائه داد.
وی در این نشست در تشریح عدالت ترمیمی گفت: عدالت ترمیمی به مجموعه ای از رویه های غیررسمی عدالت در خارج از فرایند رسیدگی قضایی تعبیر می شود. این مفهوم اغلب از ابزارهای سنتی حل اختلافات و تعارض ها استفاده می کند و در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: در طول سه دهه گذشته کشورهای غربی شاهد احیای رویه های عدالت ترمیمی در قالب اشکال مختلف بوده اند. این اشکال در بردارنده انواع مختلف میانجی گری است که بر مبنای آن، میانجی گر به همراه بزه دیده و بزهکار یک جرم خاص به مباحثه و حل مسائل پیرامون جرم و از جمله اعاده به وضعیت سابق می پردازند.
استرنگ با اشاره به استفاده از این روش در اروپا اظهار داشت: علی رغم استفاده گسترده از این نهاد در اروپا، ارزیابی های دقیقی در خصوص میزان اثربخشی آن د ر کاهش بزهکاری صورت نگرفته است. حلقه های تعیین کیفر به عنوان یکی دیگر از فرایندهای ترمیمی برای اولین بار در میان بومیان امریکای شمالی و استرالیایی که از ترکیب فرانیدهای قضایی غربی و فرایندهای حل اختلافات سنتی استفاده می کردند، مطرح شد.
این پژوهشگر دانشگاه کمبریج ادامه داد: نوع سوم عدالت ترمیمی که از آن به نشست های ترمیمی یاد می‌شود، از سال ۱۹۸۹ در نیوزیلند در حوزه بزهکاری نوجوانان و گاهی اوقات برخی بزرگسالان، مورد استفاده قرار گرفته است. بر این پایه، بزه دیده و بزهکار به همراه خانواده و دوستان خود، از خلال ملاقات های متعدد، درگیر در مباحثی می شوند که هدف ابتدایی آن کاهش بزهکاری آینده است. در مقایسه به این الگوی نیوزیلندی، نشست های عدالت ترمیم موجود در کانبرا (در استرالیا)، بزهدیده و بزهکار را به یک اندازه مورد توجه قرار داده و اغلب مشتمل بر ملاقات های بسیار احساسی است. از سایر رویه های عدالت ترمیمی تمیز داده می شود.
وی افزود: از این رو، این ارائه به توصیف، پیامدها و شیوه های مورد استفاده در ارزیابی الگوی یادشده پرداخته و سپس یافته های حاصل از دو دهه تحقیقات در خصوص میزان اثربخشی آن در کاهش تکرار جرم و کمک به بزه دیدگان برای بهبود رنج های ناشی از جرم، تبیین می شود. این برنامه تحقیقاتی با استفاده از دقیق ترین روش های موجود، در سه کشور استرالیا، ایالات متحده امریکا و انگلستان، برای طیف گسترده ای از جرائم مالی و خشونت آمیز برای بزهکاران بزرگسال و نوجوان و در مراحل مختلف رسیدگی های کیفری انجام شد. این الگو هم در خارج از فرایند قضایی در رابطه با جرایم بسیار شدیدی که امکان قضازدایی در آن وجود ندارد به کار گرفته می شود.
استرنگ با بیان اینکه این روش توسط آزمون کنترل شده تصادفی که عموما در حوزه آزمایش داروهای جدید و شیوه های جراحی کاربرد دارد، استفاده می کند تصریح کرد: بر این پایه، پرونده های واجد شرایط که به صورت تصادفی از طریق فرایندهای رسیدگی رسمی یا شرکت در نشست های ترمیمی مورد رسیدگی قرار گرفته اند، بررسی شده و نتایج به دست آمده نیز مقایسه شد.
وی درباره دستاوردهای این نشست ها گفت: نتایج برنامه ها در خصوص بزهکاران، کاهش رفتار بزهکارانه در آینده را در درجه اول اهمیت قرار می دهد. همچنین دیدگاه های آنان درباره میزان منصفانه بودن اقدامات صورت گرفته و احساساتشان در مورد جرم ارتکابی، بزه دیدگان، خانواده هایشان و دوستانی که دراین نشست های ترمیم حضور دارند نیز شاخص های دیگری در این رابطه هستند. نتایج برنامه ها برای بزه دیدگان، رضایت آنها از تجربه نشست های ترمیم، میزان استرس آنها پس از بزه دیدگی، میزان اضطراب، ترس و تمایلشان به انتقام شخصی را مورد توجه قرار می دهد. به طوری که رضایت از این فرایند می تواند اثر پیشگیرانه ای نسبت به بزه دیده نیز داشته باشد.