خبرگزاري مهر - گروه اجتماعي : عدم توجه به سلايق و علايق جوانان امروزي كه بيش از گذشته نياز به تفريح و نشاط و شادي دارند و كمال گرايي و ايده آل انديشي مسئولان در چارچوب ديدگاه هاي سنتي خويش نتوانسته است توجه به توان عظيم و فراوان جوان جامعه امروز را به سوي خود معطوف كند و اينكه به راستي چرا جوان فعال و با نشاط و پر انرژي بايد دچار آشفتگي هنجاري و يا به عبارتي بي تفاوتي به هنجارها شود و شادي كردن را فراموش كند.

به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر ، هر گاه از جوان در محافل نامي برده مي شود مقطعي از زندگي در برابر چشمان انسان به نمايش درمي آيد كه سراسر شور و نشاط است اما به راستي جوان امروز اينگونه است.

عدم دستيابي جوانان به خواسته هاي طبيعي و بي تفاوتي برخي مديران جامعه موجب شده است تا اين نيروي بالقوه كه نياز به صرف هزينه هاي آموزشي و تجربه كافي دارد ، به دور از هر گونه شور و نشاط و شادي استعداد و سرمايه خود را تلف كند.

برخي روانشناسان معتقدند جواني كه شادي نكند و مرتبا با رويدادهاي ناخوشايند و تلخ مواجه شود به نوعي افسردگي دچار مي شود و اين در حالي است كه افسردگي هر چند يك بيماري رواني محسوب مي شود ولي قطعا در تعامل زندگي فرد با جامعه شكل مي گيرد.

خانواده ها و بزرگان آرمان گرا و ايده آل گرايي كه قادر به درك نيازها و تمايلات جوانان نيستند و به دور از هر گونه صميمت با آنان برخورد مي كنند ، بايد انتظار داشته باشند كه اگر زمينه لازم براي شاد زيستن جوانان خود را فراهم نكنند آينده تلخي در انتظار جوانان آنان خواهد بود.

با توجه به اينكه ورزش ، موسيقي ، سرگرمي ، تفريح مي تواند به تثبيت شادي در جوانان بيانجامد اما درصورتيكه اين گروه سني دلايل كافي براي تفريح و نشاط نداشته باشد به تدريج سبك زندگي آنان تغيير مي كند و حالت استرس در آنان ايجاد مي شود و در نهايت به انساني افسرده تبديل خواهند شد.

شرايط نامناسب اقتصادي  افكار جوانان را پر تلاطم ساخته و همين امرموجب از بين رفتن حس شادي در ميان درصد بسياري از آنان شده و اين در حالي است كه شادي و نشاط در جوانان طبقات مرفه جامعه به دليل داشتن افكار رفاهي و تفريحي بيشتر ديده مي شود.

به گزارش مهر ، امروزه فشار كار والدين و بي حوصلگي آنان پس از فراغت از فعاليتهاي روزانه و نبود سرگرمي هاي مفرح سبب شده كه اعضاي خانواده و به خصوص جوانان كمتر شادي كنند و اين در حالي  است كه توجه به ايجاد شادي در بين اعضاي خانواده مي تواند مانع از گرايش آنان به ناهنجارهاي اجتماعي باشد .

به راستي جاي سئوال دارد كه چرا در ايران با دارا بودن مردمي با تمدن و با فرهنگ و اصالت نمي توان شادي و نشاط را به دور از افراط و تفريط بروز داد تا در پي آن بتوانيم يك جامعه سرزنده ،  پويا و با نشاط  داشته باشيم.

يك جوان دبيرستاني مي گويد: جوانان شاد بودن را فراموش كرده اند چراكه به نظر مي رسد شاد بودن مورد پسند اجتماع كنوني نيست.

وي با انتقاد از برنامه ريزي مسوولان در خصوص برگزاري جشن هاي ملي ادامه مي دهد : برنامه ريزي براي برگزاري جشن ها و مراسم خاص وجود ندارد و جشن ها مورد پسند و سليقه اكثريت جوانان ايراني نيست.

جوان 22 ساله اي  نيز معتقد است: مشكلات بيكاري ، مسكن كه امروزه درصد بسياري از جوانان با آن درگير هستند شادي و نشاط را از جوانان گرفته و ديگر جوانان حوصله چنداني براي شادي كردن ندارند.

وي با اشاره به نبود امكانات تفريحي لازم براي جوانان مي گويد : شاد بودن نياز به فراهم بودن زمينه هاي خاصي همچون وسايل تفريحي و سرگرمي مناسب دارد در حالي كه مسوولان اقدامي در اين خصوص انجام نمي دهند و همين امر عاملي در افسردگي جوانان مي شود .

به گزارش مهر ، تحقيقات سازمان ملي جوانان نشان مي دهد نزديك به 60 درصد جوانان ايران مشكل برخورداري كمتري از طبيعت شادمانه زندگي در دوران جواني را دارند.

نگراني از افسردگي جوانان...

يك روانشناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر ، در اين خصوص با اشاره به اينكه هر انساني نياز به شادي و نشاط دارد ، مي گويد: يك انسان ، به خصوص يك جوان سالم به صورت طبيعي نياز به شادي و نشاط دارد و قطعا نمي توان مانع از ايجاد چنين حسي در آنان شد.

دكتر قاسم قاضي با بيان اين ضرورت ادامه مي دهد: شاد بودن از دوران كودكي ايجاد مي شود اما در جامعه ما شاد بودن چندان معنايي ندارد و اكثريت جوانان ما دچار يك افسردگي خاصي شده اند.

وي اظهار مي دارد: نبود محيط هاي شاد و سرگرمي لازم براي جوانان باعث شده تا بسياري از جوانان تمايلي براي شاد كردن نداشته باشند و اين در حالي است كه فكري اساسي در اين خصوص از سوي مسوولان اجتماعي صورت نمي گيرد .

قاضي مي افزايد: برخي خانوادها شاد بودن جوانان خود را چندان نمي پسندند و بر خلاف عقايد خود مي دانند در حالي كه شاد بودن تنها با خوشگذراني بوجود نمي آيد و والدين بايد نسبت به اين موضوع آگاهي لازم را بدست آروند .

اين روان شناس با بيان اينكه بايد تحقيقي جامع و كامل  در خصوص شاد بودن جوانان كشور صورت گيرد ادامه مي دهد: شواهد حاكي از رشد افسردگي در ميان جوانان جامعه دارد اما متاسفانه با وجود اينكه چنين امري در اكثر كشورهاي دنيا مورد توجه كارشناسان و مسوولان قرار گرفته اما هنوز حتي در جامعه ما تحقيق جامع و كاملي در اين باره  انجام نشده است. 

وي  با بيان اينكه زير بناي ايجاد شادي ارضاي نيازهاي احساسي است ، مي گويد: جواناني كه در تامين مسكن و اشتغال با مشكلات عديده اي رو برو هستند طبيعتا نمي توانند روحيه شاد و با نشاطي داشته باشند و لبخند حتي از چهره اكثريت آنان رخ بسته است.

مشكلات اقتصادي لبخند و شادي را از جوانان گرفته است

يك روانشناس ديگر نيز در اين خصوص با اشاره به اينكه شادي يكي از حالات هيجاني است كه براي همه مردم مورد نياز است مي گويد : شادي و نشاط نياز به مهيا بودن شرايطي خاص دارد و تا مهيا نشدن چنين شرايطي ايجاد شادي و نشاط تا حدي غير ممكن است .

دكتر علي ميرزابيگي ادامه مي دهد: شادي و نشاط در مكان هاي خاصي ايجاد مي شود اما متاسفانه در جامعه ما اماكن تفريحي و سرگرمي لازم در اختيار قشر جوان قرار ندارد و اكثر جوانان نسبت  به اين مسئله گله مند هستند .

وي مي افزايد: جواناني كه تنوع خاصي در زندگي خود ندارند و زندگي به نوعي براي آنان تكراري و خسته كننده شده  باشد حس شادي و نشاط هر گز در آنان بوجود نمي آيد و اين قشر هميشه در يك افسردگي خاصي قرارخواهند داشت.

ميرزابيگي در ادامه مي گويد: امروزه وضعيت اقتصادي نامناسب و مشكلات تامين مسكن و اشتغال لبخند را از ميان اكثريت جوانان گرفته است و درصد بسياري از جوانان را مضطرب از آينده و دچار افسردگي كرده است .

والدين حوصله اي براي شاد كردن محيط خانه ندارند...

وي خاطرنشان مي كند: بسياري از والدين به جاي اينكه به دنبال تشويق جوانان خود به ورزش و اموري كه ايجاد شادي و نشاط مي كند ، باشند ، فقط به دنبال تشويق جوانان به شركت در كلاس هاي آموزشي هستند.

ميرزابيگي تصريح مي كند: مشكلات اقتصادي والدين را نيز نسبت به ايجاد شادي و نشاط در جوانان  و ايجاد يك فضاي شاد در محيط خانه بي اعتنا كرده و اين در حالي است كه اكثريت آنان تلاشي براي ايجاد چنين حسي در محيط خانه نمي كنند.

وي با تاكيد بر به اينكه مسئولان بايد به دنبال برنامه ريزي اساسي در خصوص ايجاد شادي و نشاط در جوانان باشند مي گويد : گرچه در سالهاي گذشته اقدام و برنامه ريزي اساسي در اين خصوص انجام نگرفته اما بايد به اين موضوع اهميت بيشتري قائل شده و براي  ايجاد حس شادي و نشاط از تمامي امكانات كشور بهره برد.

به هر حال واقعت اين است كه شاد بودن جوانان در جامعه كنوني تعريف نشده و آنان هيچ آموزشي در اين خصوص نديده اند و اين امر باعث شده تا شاد بودن به افراط و تفريط كشيده شود.