ثریا شعبانی در گفتگو با خبرنگار مهر بابیان اینکه موفقیت نظام صنفی کشاورزی درگرو آموزش مستمر است، اظهار داشت: اولین کارگاه آموزشی یکپارچه در راستای ارتقا سطح آگاهی و مهارت اعضای هیئت‌مدیره و بازرسان استان همدان از قوانین و مقررات نظام صنفی کشاورزی در استان همدان برگزار می‌شود.
وی با اشاره به حضور مدیرکل دفتر امور تشکل‌های کشاورزی ایران در این همایش افزود: گردهمایی و جلسه هم‌اندیشی نظام صنفی کشاورزی شهرستان‌های تابعه استان همدان و افتتاحیه این کارگاه ۱۰ و ۱۱ خردادماه سال جاری با حضور مسئولان برگزار می‌شود.
دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزی استان همدان عنوان کرد: بازدید از نظام صنفی شهرستان‌ها و برگزاری جلسه با مدیران تعاون روستایی در شهرستان‌ها از دیگر برنامه‌هایی است که مدیرکل دفتر امور تشکل‌های کشاورزی ایران در سفر به همدان در برنامه دارد.
وی بابیان اینکه نظام صنفی کشاورزی پیگیر مطالبات بخش کشاورزی است، گفت: بهره‌وری و توسعه در تولید نیازمند آموزش کشاورزان و در رأس آن‌ها ارکان و حضور نظام صنفی کشاورزی است.
شعبانی نظام صنفی کشاورزی را یک پروژه ملی عنوان کرد و افزود: هدف اصلی و مهم این سازمان آن است که کشاورز و مشاغل بخش کشاورزی دارای هویت و شناسنامه شوند.
وی ادامه داد: استان همدان با ۹ شهرستان، ۲۵ بخش، ۷۳ دهستان، ۲۹ شهر و یک هزار و۷۵ آبادی دارای سکنه حدود ۱۴۲ هزار و ۲۸۳ بهره‌بردار بخش کشاورزی دارد که از این تعداد حدود ۶ هزار و ۶۰۰ نفر به عضویت نظام صنفی کشاورزی درآمده و پروانه فعالیت دریافت کرده‌اند.
دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزی استان همدان یادآور شد: سازمان نظام صنفی کشاورزی حامی تولید، استقلال و خودکفایی ملی است.
وی با اشاره به اهمیت کشاورزی اظهار داشت: کشاورزی قانون بقای حیات و کشاورز مجری این قانون و حامی استقلال بوده و سازمان نظام صنفی کشاورزی نیز صدای رسای کشاورز است.
شعبانی بابیان اینکه سازمان نظام صنفی کشاورزی نخستین تشکلی است که وظیفه آن دادن هویت به کشاورزان است، گفت: تاکنون کشاورزان هیچ‌گونه هیئت و مدرکی برای معرفی خود در جامعه نداشته و امروز از طریق پروانه‌های کشاورزی دارای هویت شده‌اند.
وی با اشاره به جایگاه امروز نظام صنفی کشاورزی عنوان کرد: اکنون کشاورزان به این سازمان اعتماد دارند و مسائل و مشکلات خود را از طریق این سازمان پیگیری می‌کنند.
دبیر اجرایی نظام صنفی کشاورزی استان همدان عنوان کرد: فلسفه عضویت در نظام صنفی، تأمین منابع مالی و افزایش نظم‌پذیری کشاورزان و ایجاد مدیریت مدرن در بخش کشاورزی بر اساس استانداردهای فنی و کمک به اجرای برنامه‌هایی مانند الگوی کشت و تناوب زراعی است.