بافت منسوجات سنتی از مهمترین شاخه‌های صنایع دستی ایران است که قدمتی دیرینه دارد. منسوجات حامل نقش‌ها و داستان‌هایی از گذشته تاکنون است که با هنر بافندگان سنتی همچنان زنده مانده است.
نسرین علیزاده هنرمند خودساخته مازندرانی، سال 1356 در شهر آلاشت سوادکوه در استان مازندران متولد شد. پس از ترک مدرسه در سال سوم راهنمایی، نسرین هنر بافت منسوجات سنتی را از خواهر بزرگتر خود بتول فراگرفت. او از سال 1372 به صورت حرفه‌ای به بافت جاجیم، شمد، جوراب و ... اشتغال دارد و آثار هنری او در فروشگاه‌ها و نمایشگاه‌های گوناگون صنایع دستی به نمایش گذاشته شده است.
او روز را با کار در کارگاه بافندگی و رنگرزی آلاشت زیر نظر سازمان صنایع دستی مازندران آغاز می‌کند و ساعت‌های طولانی از زندگی او در کار سپری می‌شود. انجام کارهای خانه، رسیدگی به امور شخصی پدر، برداشت محصول باغ، کاشت و برداشت سبزیجات و گیاهان بومی و ... از دیگر فعالیت‌های نسرین علیزاده در کنار بافندگی است. گوشه‌ای از آشپزخانه کارگاه کوچک خانگی بافت او است که در آن به آموزش و ادامه کار بافت در خانه می‌پردازد.
نسرین ، کرچال ( دستگاه سنتی بافت ) را دوست خود می‌داند و هیچ مانعی از عشق او نسبت به کار بافندگی و ادامه زندگی در زادگاه نکاسته است. او می‌بافد و زمانی که خسته می‌شود برای برطرف نمودن خستگی نیز دوباره می‌بافد و کمتر زمانی را به بیکاری می‌گذراند.
مادر او منور فرخی، 35 سال پیش در اثر سکته مغزی درگذشت و نسرین با پدر 84 ساله خود در خانه قدیمی زندگی می‌کند. پدر پس از بیماری و ابتلا یه آلزایمر خفیف، خانه‌نشین است و کمتر از خانه خارج می‌شود. او 2 برادر و 6 خواهر دارد که همه آنها پس از ازدواج، زادگاه خود را ترک کردند و روزهای تعطیل به ویژه تابستان، فرصتی برای دیدار دوباره نسرین و پدر با خواهران و برادران است.
نسرین علیزاده امیدوار است با تلاش و عشق، به هنر بافت سنتی به عنوان شاخص صنایع دستی شهر آلاشت رونق بیشتری ببخشد و بتواند آن را برای نسل‌های بعدی زنده نگه دارد.
نسرین علیزاده 40 سال دارد و حرفه او بافت انواع منسوجات سنتی است. آلاشت که امروزه به کمک صنایع دستی و آثار تاریخی دوران پهلوی اول از شهرهای مهم گردشگری شمال ایران است، در گذشته روستایی تاریخی بود.او کارگاه بافندگی و رنگرزی آلاشت را خانه دوم خود می‌داند، چراکه بخش زیادی از زندگی و کار او در آنجا می‌گذرد.: بافت شمد، چادر شب، جاجیم، حوله، جوراب و ... بخشی از هنر او است که در فضای کوچک کارگاهی سنتی با امکانات اندک بافته می‌شود.او هر صبح پس از پخت غذا، راهی کارگاه می‌شود و روزی 8 تا 10 ساعت در آنجا مشغول به کار است. کار طولانی در او نهادینه شده است و هرگز از سختی کار خسته و ناامید نمی‌شود. با وجود کمبود امکانات و فرصت‌های شغلی بهتر، او با علاقه‌ای روزافزون به بافت سنتی می‌پردازد.انجام دادن کارهای روزانه خانه مانند پخت و پز، تهیه مواد غذایی، رسیدگی به امور روزمره پدر و ... از وظایف نسرین است که بدون خستگی از صبح تا زمان خواب به انجام آن مشغول است.: خانه داری همراه با کار خارج از خانه هنر اصلی نسرین است. انرژی و انگیزه زیاد سبب شده تا پذیرش مسئولیت‌های گوناگون، مانع رشد کاری و ادامه هنر او نشود. : محمد علیزاده، پدر او پس از پشت سر گذاشتن سکته مغزی و دو جراحی، توان لازم برای انجام امور شخصی را ندارد. نسرین در کنار کار، از پدر خود نیز مراقبت می‌کند.بزرگترین مشکل او، تجهیزات اندک و نبود دسترسی به بازار رقابتی است. فروش دستبافتهای سنتی یکی از شیوه‌های امرار معاش و درآمدزایی زنان آلاشت می‌باشد.: گوشه کوچکی از آشپزخانه کارگاه خانگی نسرین است که به دلیل گرما و کمبود فضای خانه از آن برای بافت شال، جوراب و ... استفاده می‌کند.نسرین در حیاط کوچک خانه محصولات کشاورزی مورد نیاز خانواده مانند میوه، سیفی‌جات و ... را پرورش می‌دهد.کاشت و برداشت انواع سبزیجات محلی برای مصرف خانواده و فروش به گردشگران در حیاط خانه از دیگر فعالیت‌های روزانه نسرین است.گل گاوزبان، که از گیاهان دارویی و بومی منطقه است. برداشت و خشک کردن این محصول بخشی از درآمدزایی نسرین به وسیله کشاورزی است.او هر روز برای خواندن نماز و زیارت به امامزاده شهنور معروف به پیر بزرگوار می‌رود و ساعتی از روز را به نیایش و خلوت می‌گذراند..او بیش از 23 سال است که به هنر بافندگی اشتغال دارد. نسرین آرزو دارد با حمایت بیشتر سازمان صنایع دستی بتواند امکانات بیشتری برای ادامه کار خود فراهم کند.او بخش بسیاری از سال‌های زندگی را درون کرچال گذرانده است و با اینحال، علاقه دارد بیشتر کار کند و زمان کمتری را به بیکاری بگذراند.بافت سنتی مراحل گوناگون و بسیاری دارد که چله‌کشی یکی از آنها است. چله‌کشی مرحله‌ای است که در آن نخ‌های چله برای بافت منسوجات آماده می‌شود.چله‌کشی بسته به اندازه بافته، نیازمند فضایی بزرگ برای آماده شدن است که او در فضای بیرونی کارگاه، نخ‌های آن را برای بافت آماده می‌کند.آماده‌سازی چله‌ها بیشتر به وسیله چند نفر انجام می‌شود، اما نسرین این کار دشوار را جز در چله‌کشی کرچال، به تنهایی و با مهارت انجام می‌دهد.مواد اولیه کار او مانند نخ، پشم و ... از تهران تهیه می‌شود. نسرین فکر می‌کند دسترسی بافندگان سنتی به مواد اولیه مرغوب و طبیعی می‌تواند بر علاقه و تداوم کار آنها تاثیر مثبتی داشته باشد.بیشتر مشتریان آثار او گردشگران و افرادی هستند که از شهرهای دیگر به او سفارش می‌دهند. پرفروش‌ترین سفارش‌ها حوله و جاجیم است که افزون بر فروش محلی، در فروشگاه‌های صنایع دستی ساری و تهران نیز عرضه می‌شود.نسرین تاکنون در بیش از 15 نمایشگاه استانی و کشوری شرکت داشته است. در سال‌های اخیر به دلیل دشوار بودن رفت‌وآمد و حمل‌ونقل دستبافت‌ها، از حضور و فروش در نمایشگاه‌های صنایع‌دستی محروم مانده است.استفاده از دستبافتهای سنتی مانند زیرانداز، جوراب و ... در خانه‌های مردم آلاشت، سبب شده تا هنر و اصالت مردم این شهر زنده نگه داشته شود.او آرزو دارد سالم و عاقبت بخیر باشد تا بتواند به سلامتی پدر خود نیز رسیدگی کند. نسرین فکر می‌کند احیای کارگاه‌های سنتی و حمایت مادی و معنوی از هنرمندان سبب می‌شود تا با جذب گردشگر بیشتر، درآمد مردم آلاشت نیز افزایش پیدا کند.او سال‌ها قبل به عنوان کارآفرین برتر شناخته شد اما، به دلیل نداشتن پول کافی برای تامین هزینه ساخت تندیس و حکم کارآفرینی که از او درخواست شده بود، از به دست آوردن این عنوان محروم شد.خودکفایی مالی، تامین بخشی از نیازهای خانه و تداوم هنر خانوادگی از نتیجه‌های تلاش شبانه‌روزی نسرین در کار است.بخشی از توانایی نسرین تهیه محصولات لبنی مانند دوغ، ماست و .. برای مصرف خانه است که در گذشته به وسیله پدر خانواده تامین می‌شد. پدر او پیش از بیماری به حرفه دامداری اشتغال داشت.نسرین تمام روز در حال کار کردن در کارگاه و خانه است و صرف غذا، فرصتی برای پدر و دختر است تا از کنار هم بودن لذت ببرند.25 سال از فوت مادر نسرین می‌گذرد و او در این سال‌ها، زندگی و همراهی با پدر را در برابر تشکیل خانواده انتخاب کرده است. او زنی با استعداد و پرانرژی است و توانایی بالایی در برقراری ارتباط، یادگیری بیشتر وآموزش هنر خود دارد.نسرین علیزاده هنرمندی خودساخته می‌باشد که اعتقاد دارد، با عشق و تلاش توانسته است از دشواری‌های زندگی، نیرویی تاثیرگذار و پیش‌برنده در کار و هنر خود بیافریند.نسرین علیزاده هنرمند خودساخته مازندرانی