به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید احمد میرعمادی شامگاه جمعه در سومین جلسه تفسیر قرآن ماه مبارک رمضان به تفسیر آیه دوم سوره رعد پرداخت و اظهار داشت: در جمله اول آیه دوم سوره رعد آمده است: «ٱللَّهُ ٱلَّذِى رَفَعَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ بِغَيْرِ عَمَدٍۢ تَرَوْنَهَا» یعنی خدای شما کسی است که آسمان ها را برافراشته است بدون ستونی که آن را ببینید.
وی با اشاره به اینکه از نظر ادبی دو احتمال در مورد کلمه «ترونها» آمده است، بیان داشت: برخی گفته اند «ترونها» صفتی برای کلمه «عمد» بوده که در اینصورت ترجمه آیه بدین صورت است: خدای شما کسی است که آسمان ها را بدون ستونی که دیده شود برافراشته است، یعنی در آسمان ها ستون نامرئی وجود دارد.
این مفسر قرآن افزود: در تفسیر دیگر آمده است که ضمیر «ترونها» به کلمه «سماوات» بر می‌گردد که در اینصورت ترجمه آیه بدین صورت خواهد بود: خدای شما کسی است که آسمان ها را بدون ستون برافراشته است و شما هم همانگونه آن را می بینید.
آیت الله میرعمادی با اشاره به اینکه دو تفسیر ذکر شده برای قسمت اول آیه دوم سوره رعد با یکدیگر منافاتی ندارند، تصریح کرد: معمولا در کتاب های علوم طبیعی به قانون نیوتن اشاره شده و نیوتن فردی بوده که دستگاهی را به نام تلسکوپ برای رصد کرات آسمان اختراع کرد و نظریه ای بیان کرد مبنی بر اینکه کرات، آسمان ها و ستارگان هر کدام بر مدار خود در حال حرکت و چرخش بوده و بر مدار خود معلق هستند.
وی ادامه داد: نیوتن با ارائه دو قانون تحت عناوین قانون جاذبه عمومی و قانون گریز از مرکز که در واقع قانون جاذبه و دافعه هستند، نشان داد که کرات و ستارگان هر کدام در مدار خود معلق هستند که این نظریه امروز توسط ستاره شناسان و منجمان مورد تائید قرار گرفته است.
نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد با بیان اینکه بر اساس قانون جاذبه و قانون گریز از مرکز تعادل کرات آسمانی در مدار خود حفظ می شود، گفت: دو تفسیر ذکر شده در مورد آیه دوم سوره رعد در واقع همان قانون جاذبه و گریز از مرکز نیوتن بوده لذا هر دوی این تفسیرها درست هستند.
آیت الله میرعمادی روایاتی از امام رضا (ع) و امام علی (ع) که به آیه دوم سوره رعد اشاره دارند، بیان کرد و گفت: امام رضا (ع) می فرماید که خداوند آسمان ها را بدون ستون نگه داشته است و امام علی (ع) نیز می فرماید «ستارگانی که در آسمان بوده شهرهایی هستند همچون شهرهای روی زمین که هر شهری با شهر دیگر با ستونی از نور ارتباط دارد.»
وی به تفسیر جمله دوم آیه دوم سوره رعد یعنی عبارت «ثُمَّ ٱسْتَوَىٰ عَلَى ٱلْعَرْشِ» پرداخت و گفت: دو معنا برای کلمه «استوی» وجود داشته که یکی از آن ها مساوات بوده و معنای دیگر اعتدال و استیلاء است که هرگاه کلمه «استوی» همراه دو فاعل آورده شود به معنای مساوی خواهد بود اما هرگاه این کلمه یک فاعل داشته باشد و با حرف «علی» همراه باشد به معنای استیلا و تسلط است.
این مفسر قرآن ادامه داد: از آنجا که کلمه «استوی» درعبارت «ثُمَّ ٱسْتَوَىٰ عَلَى ٱلْعَرْشِ» همراه با «اعلی» آمده است معنای آن بدین صورت است« سپس خداوند بر عرش (ملک خود) تسلط پیدا کرده است»، ولی متاسفانه در برخی ترجمه ها «استوی» به معنای نشستن آمده که این ترجمه غلط است.
آیت الله میرعمادی مقصود از کلمه «عرش» در عبارت «ثُمَّ ٱسْتَوَىٰ عَلَى ٱلْعَرْشِ» را مملکت و سلطنت دانست و گفت: عرش به معنی سایبان بوده که این سایبان گاهی با شاخ و برگ درختان ایجاد شده و گاهی به وسیله کجاوه و محمل ایجاد می شود لذا«عرش» به معنای تخت نیست بلکه به معنای سایبان بوده و در عبارت «ثُمَّ ٱسْتَوَىٰ عَلَى ٱلْعَرْشِ» به معنای سلطنت، مملکت و جهان هستی است.
وی گفت: مطابق آیه دوم سوره رعد خداوند پس از آفریدن آسمان ها و کرات بر جهان هستی تسلط پیدا کرد که با این تسلط تدبیر امور و جهان هستی را به دست گرفت.