به گزارش خبرنگار مهر، تولیدکنندگان داخلی دارو همواره با این ریسک مواجه اند که گاه و بی گاه رقبای خارجي با نوسان در قيمت ها سهمي از بازار را به صورت ناعادلانه از آن خود كنند.
محمدجواد رسایی عضو هیئت علمی گروه بیوتکنولوژی پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، معتقد است که واردات بی رویه و قاچاق سازمان یافته مانع از پیشرفت صنعت دارویی بیولوژیک کشور می شود.
وی با اشاره به همسایگی ایران با ۱۵ کشور و داشتن هزاران کیلومتر مرز مشترک با این کشورها، می گوید: بر اساس گزارش های وزارت صنعت، مقادیر بالایی از داروهای بیولوژیک با استفاده از تعرفه مکمل ها از گمرک ترخیص شده اند که این خود مصداق قاچاق به داخل کشور است.
دکتر هاله حامدی فر عضو هیئت مدیره انجمن تولید کنندگان و صادر کنندگان محصولات بیوتکنولوژی پزشکی، معتقد است که پایین نگه داشتن قیمت دارو در داخل، باعث شده شرکت های داخلی از گردش مالی خوبی برخوردار نباشند و همین مسئله سبب می شود صنعت دارویی کشور برای اینکه بتواند سرپا بماند و سود حداقلی داشته باشد، از خیلی خواسته های خود چشم پوشی کند.
وی می گوید: پیش نیاز ورود به بازارهای دارویی منطقه و دنیا، تحقیق و پژوهش است که متاسفانه با توجه به شرایطی که شرکت های داخلی دارند، قادر نیستند هزینه های تحقیقات و مطالعات بالینی در حوزه تولید داروهای «های تک» و «بیوتکنولوژی» را تامین کنند.
حامدی فر با عنوان این مطلب که برخی شرکت ها با سوءاستفاده از عواطف انسانی مانع توسعه تولید در داخل می شوند، می گوید: با توجه به عملکرد مطلوب سازمان غذا و دارو در دولت یازدهم، می توان از این فرصت بهترین بهره برداری را داشت.
در بسیاری موارد شاهد آن هستیم که تولیدکننده داخلی محصولی با کیفیت مشابه خارجی و قیمت مناسب تر در بازار دارویی ارائه کرده است و بلافاصله شرکت خارجی با کاهش قیمت خود در روشی غیر اخلاقی به نام «دامپينگ» محصول خود را با قیمت پایین تر ارائه می دهد.
حال این سئوال مطرح می شود که آیا قبل از این امکان کاهش قیمت براي آنها نبوده است؟! آیا هزینه تحمیلی به بیماران و سيستم سلامت كشور آنقدر مهم نبوده که زودتر از این، کاهش قیمت به نفع بیماران انجام شود؟ آیا اخلاقی است که صرفاً چون رقیبی در بازار نبوده، محصولات خود را به بالاترین قیمت ممکن ارائه کنند و حال كه رقيب توليد كننده داخلي در بازار حضور دارد، قيمت هايشان را بعضا تا نصف قيمت قبلي كاهش دهند تا بازار محصول را به انحصار خود درآورند؟
آیا وقت آن نرسیده نمایندگی شرکت های خارجی و یا واردکنندگان داروهای خارجی که این روزها سنگ حمایت از بخش خصوصی را به سینه می زنند در مورد اجحاف های واقع شده ذر حق ملن پاسخگو باشند؟
آیا سیستم نظارت بر بازار دارویی کشور نباید از این حرکت خطرناک که به نوعی تهدید صنعت تولید داخل است، جلوگیری کند؟
دکتر حسینعلی شهریاری عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس دهم با بیان اینکه دولت برای تحول در صنعت داروسازی باید اعتبارات ویژه‌ای به وزارت بهداشت اختصاص دهد، معتقد است؛ کمک دولت به صنعت دارو باعث می شود در زمینه صادرات این محصول نیز گام‌های موثرتری برداشته و در نهایت به چشم انداز مطلوبی در منطقه دست یابیم.
وی می گوید: امروزه مشکلات موجود در صنعت دارو آن است که فرانشیزی که در ازای دارو از بیماران دریافت می شود بالاست در این میان دولت، شرکت های داروسازی را مجبور می‌کند تا قیمت های خود را پایین نگه دارند که در این شرایط داروی تولید داخل برای شرکت های داروسازی مقرون به صرفه نیست و لذا این شرکت ها نمی توانند با کشورهایی که داروهایی خارجی رقابت داشته باشند.
شهریاری، حمایت از شرکت های داخلی تولید دارو را گامی برای نزدیک شدن به خودکفایی دارویی عنوان می کند و می گوید: دولت باید با تزریق اعتبار، زمینه تحول در صنعت دارویی کشور را فراهم کند.
دکتر آراز سبزواری كارشناس صنعت بايوتكنولوژی دارویی، با انتقاد از روش های تخریبی شرکت های چند ملیتی برای در دست گرفتن بازار دارویی ایران، معتقد است؛ نکته مهم در صنعت تجارت این داروها اصل رقابت شرکت های دارویی در تصاحب بازار مصرف است.
وی می گوید: می توان برای حمایت از تولید داروی داخلی، سایر داروهای چنین شرکت هایی را جریمه کرد.