بیجار- زندگی مدرن امروز و توسعه روز افزون بازی های رایانه ای سایه ای سنگین بر سر بازی های بومی افکنده و بازی های محلی را که یادآور سنتهای زیبای هر منطقه از ایران است، رابه فراموشی سپرده است.

 به گزارش خبرنگار مهر، دنیای کودکانه با شوق و ذوقی وصف ناپذیر برای دانستن همراه است، با ذوق تجربه، تجربه برای آنچه که شاید دانستنش به این قیمت تمام شود که دیگر زندگی را به این زیبایی نبینی اما باز هم تشنه دانستنی و همین تشنگی برای لمس تازه هاست که کودکی را پر از خاطره، شیرینی و شور و نشاط می کند.

کودکان به جهت قرار گرفتن در شرایط سنی و نیاز به یادگیری در ابعاد مختلف لایه حساسی از جامعه را تشکیل داده و ضرورت برنامه ریزی در این لایه را دو چندان می کند که این حساسیت و ضروریت همت مسئولان مختلف استانی و کشوری را برای تدوین چشم انداز توسعه فکری کودکان را طلب می کند.

کودکان بیشتر اوقات خود را در حال بازی هستند اما بازی های که از تحرک افتاده و به پشت میز رایانه و تبلت و ماهواره تبدیل شده است

روزگاری صدای همهمه شاد کودکان از کوچه های شهر و روستا شنیده می شد اما امروزه کودکان تنها در گوشه ای به تنهایی در حال بازی هستند.

رغبت کودکان به برنامه و بازی های رایانه ای و پیشرفت دنیای امروز ذائقه انسانها را تغییر داده به طوری که در سالهای اخیر گسترش استفاده از وسایل و سرگرمیهای رایانه ای جای حرفه آموزی نسل جوان را در اوقات بیکاری گرفته است.

ضرورت  توجه به آسیب های فردی و اجتماعی حضور افراطی در فضای مجازی

کارشناس مسائل اجتماعی بیجار  در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت:در حال حاضر حضور در فضای مجازی یکی از راه ههای پر کردن اوقات فراغت است و گذراندن اوقات فراغت وآزادی مطلق فرزندان در فضای مجازی آسیب زا است.

حمید رضا ترکمندی به  برنامه ریزی دستگاه های متولی برای پر کردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان اشاره کرد و اظهار داشت:برای برنامه ریزی و  پرکردن اوقات فراغت نوجوانان و جوانان دستگاههای مختلفی نقش دارند و گاها" تعدد نهادها، ادارات، و سازمانهای مختلف موجب ناهماهنگی و غفلت از این موضوع مهم و یا موازی کاری می شود .

وی در ادامه به تغییر نگاه اوقات فراغت اشاره کرد و بیان داشت:در شرایط  فعلی، بی توجهی مسئولان و خانواده ها به اوقات فراغت نوجوانان و جوانان  با گذشته تفاوتهایی بسیاری در زمینه آسیب زایی دارد.

وی ادامه داد: در سالهای قبل، نوجوانان می توانستند وقت خود را با خواندن کتاب، حضور در خیابان و کوچه ها، آموزش حضوری، ورزش ویا استراحت و غیره بگذرانند، اما اکنون، اولین گزینه ای که به ذهن والدین و نوجوان  خواهد آمد استفاده از ابزار یا رسانه های مربوط به فضای مجازی است  و چنانچه نظارتی بر آن نباشد، حرص و ولع استفاده بیشتر به دلیل تنوع ، بی هدف گشتن، عضویت در گروهها و کانال های متعدد، مواجه با  انبوه اطلاعات و پیشنهادات درست و غلط و ... نوعی از اشتغال ذهنی و آسیب زایی را منجر خواهد شد.

مدیریت فضای مجازی یکی از ضرورت های امروز است

 وی اضافه کرد: استفاده مطلوب از تكنولوژي و فضای مجازی  یک امتیاز  است و به تسريع امور شغلی، خانوادگی، کسب اطلاعات و دانش افزایی و غیره  خواهد انجامید.

ترکمندی گفت: اگر استفاده از فضای مجازی به افراط کشیده شود و تبدیل به یک عادت که انجام ندادنش موجب اضطراب فرد گردد، مشکلات زیادی را به دنبال خواهد داشت.    

وی همچنین به آسیب های  فضای مجازی اشاره کرد و اظهار داشت:آسيب‌هاي فردي همچون اتلاف زمان، مشکلات بینایی، خستگی جسمی و روحی، مشکلات ستون فقرات،   تحریک پذیری عصبی، عادت به تنهایی و بی اعتنایی به خانواده از مهمترین آسیب های روی آوردن به فضای مجازی جهت پر کردن اوقات فراغت است.

وی گوشه گیری و فاصله از دوستان و خانواده و اجتماع، مشاهده و سپس تمرین رفتارهای پرخطر، تغییرات در باورها و نگرش ها، پذیرش غیر ارادی  دیدگاه های  دیگران، مجاز پنداشتن اموری که در فضای واقعی دارای قبح است  را از دیگر پیامدهای منفی استفاده بیش از حد فضای مجازی جهت پر کردن اوقات فراغت  دانست.

کارشناس مسائل اجتماعی بیجار حضور روحانیون، طلاب، کارشناسان و مربیان در میدانهای فضای مجازی را فرصتی مناسب در راستای کاهش آسیب های فضای مجازی دانست.

وی با بیان اینکه فضای مجازی دیگر سن کوچک و بزرگ نمی شناسد، بیان داشت: متاسفانه شاهدیم که کودکان و نوجوانان در مهمانیها  یا کوچه و خیابان در گوشه ای سرها را فرود آورده و با ولع تمام، انواع تراک ها و مسیج ها و تصاویر منتشر شده در مسنجر ها را بررسی و در مورد آن گفتگو  می کنند وکسی هم بر محتوای آن نظارتی ندارد .

ترکمندی به نقش والدین در خصوص هدایت فرزندان خود در بحث فضای مجازی اشاره کرد و اظهار داشت: والدین در تعیین حدود استاندار و نظارت بر فرزندان خود در صورت در اختیار قرار دادن ابزار فوق الذکر نقش موثری دارند.

در حالی که هر روز بر روند استفاده از فضای مجازی و بازی های رایانه ای افزوده می شود که بازی های بومی و محلی در شهرها و روستاهای سراسر کشور به ویژه مناطقی همچون بیجار نیز فراموش می شود.