محمد صمدی راد مدیرعامل تماشاخانه ارغنون درباره ساز و کار فعالیت این تماشاخانه به خبرنگار مهر گفت: تماشاخانه ارغنون از شهریورماه ۹۴ با مجوز فعالیت موسسه تک منظوره فعالیت خود را آغاز کرده است. من پیش از این به عنوان تهیه کننده در تئاتر حضور داشتم و از این طریق وارد اقتصاد تئاتر شدم و از آنجا که رشته تحصیلی ام مدیریت بوده است و علاقه مند به کار در تئاتر نیز بودم، تصمیم گرفتم که این تماشاخانه را راه اندازی کنم. البته صاحب امتیاز ارغنون محمد زیکساری است و من به عنوان مدیر عامل در کنارش هستم.
وی ادامه داد: برای راه اندازی یک تماشاخانه خصوصی ما سرمایه زیادی در اختیار نداشتیم اما چون دغدغه فرهنگی داشتیم، تلاش کردیم ملکی برای راه اندازی تماشاخانه اجاره کنیم که مناسب اجرای تئاتر باشد. اصولا اداره یک تماشاخانه خصوصی سود زیادی ندارد اما چون ما به صورت دلی و از روی عشق کار می کنیم همین که بتوانیم در پایان ماه حقوق کارمندان را پرداخت کنیم و اندکی هم برای خودمان بماند، برایمان کافی است.
با هزینه ساخت تماشاخانه، می توانستیم بهترین گالری را راه اندازی کنیم
صمدی راد درباره یافتن مکان مناسب برای راه اندازی این تماشاخانه یادآور شد: املاکی که برای فعالیت های تئاتری در نظر گرفته می شوند املاک ارزشمندی هستند چون باید در مکان مناسبی واقع باشند و ویژگی های ساختمان هم مناسب اجرای تئاتر باشد؛ مثل اینکه سقف بلندی داشته باشد و سالنی که برای اجرا در نظر گرفته می شود مناسب تبدیل شدن به سالن باشد. ما نیز چون به دنبال فضا و مکان متفاوتی می گشتیم نزدیک به ۴ - ۵ ماه به دنبال ملک مورد نظرمان بودیم. این ملک نیز ابتدا خرابه ای بیشتر نبود و ما بعد از اجاره شروع به بازسازی آن کردیم. در واقع با هزینه ای که برای راه اندازی این تماشاخانه متقبل شدیم می توانستیم بهترین گالری را در تهران راه اندازی کنیم چون کار کردن در زمینه هنرهای تجسمی هزینه کمتری از کار کردن در تئاتر می طلبد.
مدیر تماشاخانه ارغنون متذکر شد: براساس اساس‌نامه تماشاخانه ما به دنبال مکانی برای تولید و اجرای تئاتر بودیم به همین جهت تلاش کردیم که این سالن از امکانات مناسبی البته نه در حد ایده آل برخوردار باشد. ارغنون مطمئنا استاندارد سالن های دولتی را ندارد چون این سالن ها با بودجه دولتی اداره می شوند اما سعی ما بر این بوده که تماشاخانه ارغنون در حد سالن های تئاتر شهر باشد.
وی تصریح کرد: معتقدم برای تاسیس یک تماشاخانه خصوصی ابتدا باید یک برآورد بودجه دقیق از هزینه های پیش رو داشت چون شاهد بودیم برخی وارد این کار شده اند و بعد از مدتی متوجه شدند که برآوردی که کرده اند کمتر از هزینه هایی است که پیش رویشان قرار گرفته است به همین دلیل نمی توانند به کارشان ادامه بدهند. در راه اندازی این تماشاخانه نیز تلاش کردیم از تهویه مناسب، نور، صدا، آکوستیک و کف سالن استاندارد بهره ببریم. حتی آقای مصدق که به عنوان نماینده شورای نظارت بر سالن ها هستند از امکانات تماشاخانه ارغنون رضایت زیادی داشتند.
استراتژی ما حمایت از نسل جوان است
صمدی راد اظهار کرد: استراتژی ما حمایت از نسل جوان است که این کار، بسیار سخت است چون ممکن است در کارهای این نسل آثار جذاب و با کیفیت برای اجرای عمومی کمتر پیدا شود به همین جهت ما برای انتخاب درست از کارشناسان و بزرگان تئاتر کمک می گیریم تا انتخاب های مناسب تری داشته باشیم.
وی افزود: هویت تماشاخانه های خصوصی از سال دوم فعالیتشان شکل می گیرد اما با این حال ما در طول این چند ماه کارهای پرفروشی هم داشته ایم که در جذب مخاطب موفق عمل کرده اند. در کل ما از عملکرد تماشاخانه رضایت داریم.
وی درباره انتظاری که از دولت برای حمایت از تماشاخانه های خصوصی دارد، گفت: معتقدم تئاتر گرفتار بیماری سرطان شده؛ سرطانی که در حال پخش است. چند سال قبل تئاتر کشور با مشکل کمبود کار و فعالیت هنرمندان مواجه بود، بعد اجرای آثار بیشتر شد اما این بار سالن اجرا کم داشتیم. در حال حاضر مشکل کمبود سالن برطرف شده و تقریبا هر کارگردانی که بخواهد می تواند در یکی از سالن ها کارش را به صحنه ببرد اما مشکل جدیدی که پیدا کرده ایم مشکل مخاطب است. انتظار ما از دولت این است که برای جذب مخاطبان به تئاتر فرهنگسازی کند.
لزوم فرهنگ سازی برای جذب مخاطب
مدیرعامل تماشاخانه ارغنون ادامه داد: باید فرهنگسازی از تئاتر کودک آغاز شود. وقتی مخاطب کودک ما در طول ماه حداقل یک تئاتر ببیند زمانی هم که بزرگ شد این کار را ادامه می دهد و ارتباطش با تئاتر قطع نمی شود. برای این کار لازم است فرهنگسازی و تبلیغات گستره ای صورت گیرد. این اطلاع رسانی ها می تواند در دانشگاه هایی غیر از دانشکده های هنری نیز انجام گیرد.
وی در پایان صحبت هایش اضافه کرد: اداره کل هنرهای نمایشی و خانه تئاتر می توانند در این زمینه کمک کنند. امیدوارم شهرداری تهران نیز همانطور که به هنرهای تجسمی فضای مناسب داده از تئاتر هم حمایت کند. اگر این حمایت ها صورت گیرد تماشاخانه های خصوصی می توانند روی پای خودشان بایستند.