به گزارش خبرنگا مهر، فلسفه فیشته در سیر ایدئالیسم آلمانی پس از فلسفه نقدی کانت نقشی اساسی ایفا کرد. فیشته بر این عقیده بود که کانت یگانه پرسش بنیادی فلسفه را مطرح کرده است: تجربه ما از جهان، به‌منزله امری مکانی‌ـ‌زمانی و قانونمند چگونه ممکن است؟ پاسخی که فیشته در اثر حاضر به این پرسش می‌دهد یکی از قاطع‌ترین اَشکال ایدئالیسم فلسفی است. وی من مطلق منفرد را یگانه سرچشمه‌ای تلقی می‌کند که می‌توان صورت‌های معرفت بشری را به طرز دیالکتیکی از آن برکشید.
بنیاد آموزه فراگیر دانش (۱۷۹۴-۱۷۹۵) مشهورترین اثر فلسفی فیشته است و دو درآمدی که وی بعدها به آن افزود پرتوی روشنگر بر نظام وی می‌افکنند. این اثر بنیاد نظام فلسفی فیشته در دورة ینا (۱۷۹۴-۱۷۹۹) را، که از جمله شامل فلسفة دین، فلسفة اخلاق، فلسفة حق و ... است تشکیل می‌دهد، نظامی که تأثیری شگرف بر سیر اندیشة سه تن از بزرگ‌ترین فیلسوفان آلمانی، هگل و شلینگ و شوپنهاور، نهاده است.
درآمدهای آموزه فراگیر دانش(۱۷۹۷) بنیان های آموزه فراگیر دانش(۱۷۹۴)، اصول بنیادی آموزه فراگیر دانش، بنیاد دانش نظری، بنیاد دانش امر عملی، از جماه مباحث و موضوعاتی است که در این کتاب به آنها پرداخته شده است.
«بنیاد آموزه فراگیر دانش» اثر فیشته با ترجمه سید مسعود حسینی، مترجم حوزه فلسفه غرب از سوی انتشارات حکمت چاپ شده است.