جواد قارایی کارگردان مستند «ایرانگرد» که هنگام تصویربرداری دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه پا شد درباره حال و روز خود به خبرنگار مهر گفت: در حال حاضر روزی ۶ ساعت از وقتم به ورزش و فیزیوتراپی می گذرد. در حادثه ای که رخ داد رباط صلیبی پایم آسیب دید و همین باعث شد دو ماه پیش تحت عمل جراحی سنگینی قرار بگیرم. طبق صحبت های پزشکم ۴ماه بعد از عمل باید بتوانم کارم را آغاز کنم اما به نظر می‌رسد زمان بیشتری برای درمان لازم داشته باشم. امیدوارم اواخر آبان بهبودی نسبی حاصل شود و بتوانم بار دیگر تولید مستند «ایرانگرد» را ادامه دهم.
وی افزود: از سازمان صدا و سیما کمال تشکر را دارم که با تولید چنین اثری موافقت کرد اما به خاطر شرایط نامناسب اقتصادی تلویزیون از لحاظ مالی اقساط دیر پرداخت می شود که چاره ای جز مدارا نیست. در این مدتی که «ایرانگرد» تولید نشد برنامه های مشابهی دیدم که این روزها پخش می شود و خوشبختانه به نظر می رسد افراد دیگری در حال کار هستند. البته مشخص است که زمان کمی صرف می کنند و جاهای خاص مدنظرشان نیست اما همین که در این حوزه فعالیتی انجام می شود اتفاق خوبی است.
قارایی با اشاره به اینکه این آثار بیشتر شبیه گزارش است و احتمالا سازندگان اینگونه آثار اطلاعات شان در این زمینه زیاد نیست، بیان کرد: من مدیریت جهانگردی و مستندسازی خواندم و نزدیک بیست سال است که به جای جای کشور سفر می کنم و فعالیت در این عرصه به علاوه کار عکاسی و کوهنوردی باعث شد سراغ نکاتی بروم که از آنها به عنوان ارزش یاد می کنیم.
این مستندساز ادامه داد: کار کردن درباره فرهنگ، تاریخ، طبیعت و اقوام ایرانی عشق من است و همیشه سعی کردم تا جایی که از دستم برمی آید بیشتر از تولید گزارش به عمق موضوع نفوذ کنم تا آثارم کمی از نظر مفهومی با سایر کارها متفاوت باشد. به نظر من برای تولید کار با کیفیت باید وقت گذاشت. اگر سریالی ۳۰ قسمتی مثل «پایتخت» از تولید تا پخش ۶ ماه زمان می برد من برای یک مجموعه ۱۵ قسمتی دو سال وقت صرف می کنم و با اینکه از لحاظ مالی و زمانی بار مثبتی هم ندارد اما دغدغه ام این است که کار تولیدی ام با کیفیت باشد و در حد و اندازه ای کار کنم که خودم زیر سوال نروم.
قارایی که مدتی است به دلیل مصدومیت امکان کار ندارد با تاکید بر اینکه کسی که برای مردم کار می کند توقعی از مسئولان ندارد، عنوان کرد: وقتی که این حادثه اتفاق افتاد کسی حال من را نپرسید چه رسد به این که توقع عیادت داشته باشم. من همه این مسائل را برای خودم حل کردم و درگیر این ها نیستم. تعهد قلبی من خدمت به کشور است و اگر باز هم این سانحه برایم رخ دهد به محض بهبودی از اول شروع می کنم. فکر می کنم راه پیشرفت همه ما توقع نداشتن از مسولان است کسی که با عشق کاری را شروع می کند باید تا آخرش برود.
قارایی در پاسخ به اینکه تمایلی به تولید مستندهایی خارج از ایران دارد، گفت: دوست دارم از مکان های خیلی خاص و دیدنی دنیا هم مستند بسازم اما وقتی ما برای ساخت مستند از مکان های کشورمان به مشکل اقتصادی بر می خوردیم چطور می توانیم به این سطح فکر کنیم؛ مگر اینکه نگاه مسئولان تغییر کند و به مستندهایی از این جنس توجه ویژه تری داشته باشند.
وی اشاره کرد: من آرزوی بزرگتری دارم که زمان آقای ضرغامی مطرحش کردم و ایشان قول مساعد داد اما اتفاقی نیفتاد. بعدا آن را با آقای سرافراز درمیان گذاشتم که ایشان هم علی رغم استقبال از طرحم، اقدام دیگری نکرد. امیدوارم در دوره ریاست جدید سازمان صدا و سیما این طرح به اجرا در بیاید.
این مستندساز توضیح داد: طرح من مستند «مردمان طبیعت ایران» نام دارد و یک مجموعه ۷ قسمتی با پروسه تولید بزرگ ملی است. اگر این آرزو برآورده شود مطمئنم نگاه همه مردم ایران و کشورهای دیگر به ایران تغییر می کند. این مستند روستاها و اقوام مختلف ایران را با شرایط خاص زندگی شان نمایش می دهد و می خواهم که با سیستم 4k تصویربرداری شود.
وی گفت: برای تولید این پروژه بزرگ ملی ۵ سال زمان می خواهم و مطمئنم این کار شدنی است چون من به نیروهای خودمان ایمان دارم. از حیث شرایط و عوامل تولید همه چیز هست فقط نیاز به حمایت مالی داریم. تنها خواهشم از سازمان صدا و سیما این است که در دوره ریاست جدید سازمان شراطی فراهم کنند که بتوانیم این پروژه ملی را تولید کنیم تا اثری ماندگار از ایران و ایرانی را با کیفیتی در سطح جهانی به تولید برسانیم.
قارایی در پایان گفت: در این مدت به دلیل چسبندگی که در زانویم به وجود آمده بود درد خیلی زیادی را تحمل کردم و دو ماه طول کشید تا بتوانم زانویم را کمی خم کنم. امیدوارم مسئولان مشکلات و سختی های بزرگ کار من را ببینند و کمک کنند تا مجموعه مستند «مردمان طبیعت ایران» به تولید برسد.