خبرگزاری مهر، گروه استانها - علی علیزاده: «حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) نعمت بزرگ و گران‌قدری است که در دسترس ایرانی‌ها قرار دارد و عظمتش را خدا می‌داند»، این سخن از آیت الله بهجت است که نشان از اهمیت این مکان مقدس دارد.
حرم مطهر هشتمین امام ما شیعیان در مشهد در سراسر سال پذیرای خیل عظیم زائران است و نیز مشتاقان بسیاری در سالروز شهادت یا ولادت این امام رئوف خود را با هر وسیله‌ای به این مکان مقدس می‌رسانند.
همچنین کاروان‌هایی با پای پیاده تنها به عشق امامشان راهی این دیار می‌شوند تا ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت نشان دهند.
عده‌ای به امید حل شدن مشکل خود و برخی نیز به امید شفای بیماری، وارد حرم امام رضا(ع) می‌شوند، دخیل می‌بندند و متوسل به این امام بزرگ می‌شوند و پنجره فولاد مشهد جایی است که دل‌شکسته‌ترین و بی‌پناه‌ترین انسان‌ها به آنجا پناه می‌برند.
فرزاد رحیم زاده یکی از همین انسان‌های دل‌شکسته و ناامید از زندگی بود که به گفته خود ۴۵ شب را در حرم امام رضا(ع) دخیل بست تا نهایت حاجت خود را گرفت.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر، بخشی از زندگی خود و آنچه در مدت اقامتش در حرم امام رضا(ع) گذشت و همچنین از یک نذر سنگین اما شیرین سخن می‌گوید.
گفت‌وگوی خبرنگار مهر با این زائر امام رضا(ع) بدین شرح است:
اهل کجا هستی و شغل شما چیست؟
متولد ۱۳۶۲ و اهل چغادک از توابع بوشهر هستم اما اصالتم به شهر بم برمی‌گردد و در زلزله سال ۸۲ تمام خانواده‌ام را در زلزله بم از دست داده و از آن زمان تاکنون تمام زندگی‌ام را در یک کوله‌پشتی بر دوش دارم.
سنگ‌تراش هستم و در هر شهری که وارد می‌شوم به واسطه این هنر سنگ مزاری ساخته و از این طریق امرار معاش می‌کنم.
چرا مدت‌ها در حرم امام رضا(ع) اقامت داشتی؟
در سن ۱۲ سالگی دچار بیماری سرطان مغز استخوان شدم و غده‌های بدخیم در نقاطی از بدنم رشد کرده بود، بعد از طی کردن مراحل درمان متوجه شدم که دیگر شیمی درمانی هم جواب نمی‌دهد و در آن زمان در اوج ناامیدی به مشهد رفته و به آقا علی بن موسی الرضا(ع) متوسل شدم و به مدت ۴۵ روز در یکی از صحن‌های حرم به امید شفا گرفتن سپری کردم.
پس از ۴۵ روز اقامت در حرم امام رضا(ع) چه اتفاقی افتاد؟
در این مدتی که در حرم آقا شب و روز را می‌گذراندم بیماری شدت گرفت، دیگر توان راه رفتن نداشتم و به وسیله ویلچر حرکت می‌کردم. هر روز زائران زیادی را می‌دیدم که از جلوی من می‌گذشتند و جمله خدا شفا دهد را تکرار می‌کردند، شب چهل و ششم نا امید و خسته با داد و فریاد در صحن حرم با آقا امام رضا(ع) سخن گفتم و خوابیدم در عالم خواب وقایعی رخ داد که درنهایت وقتی از خواب بلند شدم دیدم بر روی پاهای خود ایستاده، مثل اینکه دیگر اثری از آن بیماری و آن ناامیدی وجود ندارد و گویا ضامن آهو شفایم داده است.
دلیل پیاده‌روی شما از مشهد تا کربلا چیست؟
پس آنکه حالم بهبود یافت و با مراجعه به پزشک متوجه شدم بیماری‌ام به طور کامل برطرف شده است نذر کردم به مدت ۲۰ سال با پای پیاده از بوشهر به مشهد پابوس امام رضا(ع) و قم زیارت حضرت معصومه(س) و درنهایت به کربلا بروم. در حال حاضر چهاردهمین سال است که این کار را انجام می‌دهم و ۶ سال دیگر که نذرم به اتمام برسد باز به این پیاده‌روی ادامه خواهم داد.
چند روز در راه هستی؟
از بوشهر تا مشهد ۶۴ روز، از مشهد تا قم ۲۱ روز و از قم تا کربلا ۲۷ روز در راه هستم و میانگین روزی ۴۵ کیلومتر حدود ۱۴ ساعت پیاده‌روی می‌کنم و از شهرهای مختلف ایران عبور می‌کنم؛ همه زندگی من در کوله پشتی‌ام است و خانواده‌ام اهل بیت(ع) هستند.
از جوانان می‌خواهم که خودشان را باور داشته و خود را بیشتر بشناسند و هیچ‌گاه به پدر و مادر خود بی‌احترامی نکنند
در این سال‌ها که تنهایی راهی دیار عشق می‌شدم اتفاقات بسیاری برای من رخ داده که قادر به تعریف همه آن‌ها نیستم یکی از اتفاقات نیش زدن مار بود که یک شب در بیابان‌های سمنان استراحت می‌کردم و ناگهان مار دستم را نیش زد و از آنجایی که هیچ وقت تلفن همراه نداشتم نتوانستم با اورژانس یا با کسی تماس بگیرم و کمک بخواهم در آن زمان نیز رگ‌های دستم را با تیغ زدم تا زهر وارد خونم نشود و بار دیگر متوسل به آقا امام رضا(ع) شدم و خود را به بیمارستان رساندم.
با جوانان چه سخنی داری؟
همانند یک برادر از جوانان می‌خواهم که خودشان را باور داشته و خود را بیشتر بشناسند و هیچ‌گاه به پدر و مادر خود بی‌احترامی نکنند.
قصد تشکیل خانواده دارم و به خواستگاری یک دختر نابینا هم رفتم که اگر قسمت شود با او ازدواج خواهم کرد و دیگر اینکه می‌خواهم به صورت حرفه‌ای به شعر گفتن بپردازم، تا پنجم ابتدایی بیشتر درس نخواندم و تا کنون ۱۴۰۰ بیت شعر با مضامین مذهبی سروده و در ذهن خود آن‌ها حفظ کرده‌ام.
برای ورود به کشور عراق مشکلی ندارید؟
نه مشکلی ندارم و هزینه ویزای مرا انسان‌های خیر پرداخت می‌کنند، در کربلا نیز با من بسیار خوب رفتارمی کنند و حتی تیم حفاظت حرم حضرت عباس(ع) به من قول داده‌اند تا این بار که به زیارت مشرف می‌شوم به خاطر ۶۸ هزار کیلومتر پیاده‌روی و ۱۴ سال سابقه تشرفی که دارم به مدت ۷ دقیقه وارد سرداب حرم شوم و مقداری از آب را برای تبرک بردارم و حتی اجازه داده‌اند تا در این ۷ دقیقه فیلم‌برداری کنم که اگر بتوانم تبلت یا گوشی تهیه کنم این کار را خواهم کرد.
به کسانی که دچار بیماری‌اند و نا امید هستند چه خواهی گفت؟
از کسانی که در حال بیماری به سر می‌برند تقاضا دارم که هرگز ناامید نشوند و صبر پیشه کنند و به خود بگویند در حال امتحان الهی هستم و اگر خدا بخواهد سربلند از این امتحان بیرون خواهم آمد، من به‌گونه‌ای حاوی پیام صلح و دوستی مردم با اهل بیت و نیز نماینده و سفیر کسانی هستم که همانند خودم دچار بیماری سرطان هستند.
فرزاد رحیم زاده زندگی خود را مدیون امام رضا(ع) می‌داند و این نمونه‌ای از کرامات این امام بزرگوار است که به گفته علامه طباطبایی(ره) «همه امامان معصوم(ع) رئوف هستند اما رأفت حضرت رضا(ع) ظاهر است» و لذا ما ایرانی‌ها باید نعمت حرم حضرت رضا(ع) که زیارت آن در امنیت و آرامش برایمان فراهم است را مغتنم بدانیم.