ساناز بیان، نویسنده و کارگردان نمایش «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» با اعلام این خبر که این فیلم- تئاتر از اجرای سال ۱۳۹۴ که در تماشاخانه «باران» روی صحنه رفت تولید شده به خبرنگار مهر گفت: یک هفته است که این فیلم- تئاتر به بازار آمده اما فردا ساعت ۲۰ جشن امضای این فیلم با حضور عوامل اجرایی برپا می شود.
وی با بیان اینکه فیلم – تئاتر نمی تواند جایگزین یک اجرای صحنه ای باشد، توضیح داد: فیلم - تئاتر جانشینی برای تماشای زنده یک اثر نمایشی نیست و تئاتر را حتما باید دید، اما این اتفاق نمی تواند مانع تولید فیلم- تئاتر باشد یعنی نمی شود گفت چون تئاتر را باید روی صحنه دید پس فیلمش تولید نشود. ضمن اینکه همه جای دنیا فیلم - تئاتر تولید می شود اما با این علم که تماشای تئاتر روی صحنه دقیق تر است.
این کارگردان و نویسنده ادامه داد: یکی از آسیب های فیلم- تئاترها این است که ممکن است نظر کارگردان تلویزیونی فیلم- تئاتر به نظر کارگردان تئاتر نزدیک یا دور باشد. من به اصلان شاه‌ابراهیمی کارگردان تلویزیونی این کار گفتم چون میزانسن های اجرا یک تعادلی دارد دوربین ها را در سمت چپ و راست صحنه به شیوه‌ای بچیند که این تعادل رعایت شود. یا اینکه من این اجرا را اجرای کلوزآپ نمی دانم و باید نماها باز باشد. به هر حال ممکن است کارگردان تئاتر از بخش هایی از فیلم کارش راضی نباشد اما از سوی دیگر یکی از غبطه های همیشگی اهالی تئاتر این است که تئاتر هنری میراست و فیلم - تئاتر برای آنها دلخوشی است.
وی درباره این پیشنهاد خبرنگار مهر که به جای تولید فیلم- تئاتر با همکاری کارگردان تلویزیونی و کارگردان تئاتر میزانسن هایی برای فیلم اجرا طراحی و چند جلسه تمرین و فیلمبرداری از کار صورت بگیرد نیز بیان کرد: من با این پیشنهاد بسیار موافق هستم. علیرغم نزدیکی تئاتر و سینما به هم و اینکه تئاتر مادر معنوی سینماست اما این دو مدیوم با هم تفاوت هایی دارند و زبانشان متفاوت است. به نظرم اینکه اجرایی برای تبدیل به فیلم- تئاتر با میزانسن های متفاوت تر تمرین شود و در تعامل دو کارگردان این اتفاق بیفتد خروجی مطلوب تری دارد.
این نویسنده و کارگردان در انتها با بیان این موضوع که در حال نگارش دو فیلمنامه فیلم بلند سینمایی است درباره فعالیت این روزهای خود در تئاتر نیز گفت: من چند نمایشنامه در این سال‌ها نوشته ام که روی هم انباشته شده است. نمایشنامه «آبی مایل به صورتی» که یک مستند اجتماعی است برای اجرا در حوالی آبان ماه در دست دارم. این نمایشنامه را بعد از نمایشنامه «عامدانه، عاشقانه، قاتلانه» در سال ۹۲ شروع کردم که گرچه نمایشنامه مستند است اما از جنس مستند ژورنالیستی نیست و بیشتر یک مستند داستانی است. قرار است در پردیس تئاتر پایتخت که به زودی با اجرایی از رضا ثروتی افتتاح می شود این نمایش را اجرا کنم.