علی عمارلویی، مدیر مرکز بازپروری حیات وحش پردیسان، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: یکی از مسائلی که همیشه برای ما دغدغه بوده است آگهی‌های خرید و فروش حیات وحش در فضای مجازی است که امکانی هم برای برخورد با آن نداریم.
عمارلویی در پاسخ به اینکه چرا پلیس فتا این آگهی‌ها را جرم نمی‌داند و برخورد نمی‌کند، گفت: یک آگهی به خودی خود چیزی را ثابت نمی‌کند و قانون می‌گوید باید فرد متخلف را همراه با قاچاقی که انجام داده بگیریم. به همین دلیل هم من ندیده‌ام با آگهی ها برخورد شود و اگر هم شده رسانه‌ای نشده است. در صورتی که خود انتشار آگهی در هر صورت ترویج این جرم است و خودش هم جرم به شمار می‌رود. مثل این است که من در یک آگهی بگویم مواد مخدر خرید و فروش می‌کنم و هر کس مواد مخدر می‌خواهد به من زنگ بزند. قاعدتا خود این آگهی هم باید جرم باشد.
وی با اشاره به تأکیدات مقام معظم رهبری بر جرم‌انگاری در زمینه محیط زیست، تصریح کرد: متأسفانه غیر از جریمه‌های سازمان حفاظت محیط زیست در این زمینه قانون کارآمدی نداریم. گاهی حتی پرونده برای صدور حکم هم که می‌رود می‌گویند خب اگر این حیوان مال محیط زیست بوده، حالا به محیط زیست برگشته و جرم برطرف شده است! اما باید این را با چیزهای دیگری مثل مواد مخدر مقایسه کنیم. آیا وقتی مواد مخدر را می‌گیریم و معدوم می‌کنیم بعد به قاچاقچی می‌گوییم دیگر خطر رفع شده و شما دیگر آزادی و برو؟ باید ببینیم که این فرد خاطی قبلا چند حیوان را گرفته و چه اتفاقاتی برای آن حیوانات افتاده است؟ انتظار ما از پلیس فتا این است در این خصوص برخورد کند و برای این موضوع باید جرم‌انگاری در زمینه آگهی‌های خرید و فروش حیات وحش در فضای مجازی انجام شود.
مدیر مرکز بازپروری حیات وحش پردیسان مشکل دیگر را کارهای اشتباه مردم با نیت خیر دانست و توضیح داد: مثلاً مردم گاهی حیوانات را از قاچاقچیان می‌خرند تا آن را آزاد کنند. این نیت خیلی خوبی است اما فرد خاطی از این نیت خوب سوء‌استفاده می‌کند و به هر حال به پولی که می‌خواهد می‌رسد و با انگیزه دریافت مبلغ مشابه برای تهیه حیوان بعدی اقدام می‌کند. ضمن اینکه بی اطلاعی هم پشت این رفتار هست و نمی‌دانند که به چه فاجعه‌ای دامن می‌زنند.
عمارلویی مثال دیگر از بی‌اطلاعی مردم در برخورد با حیات وحش را در نحوه نگهداری حیوانات دانست: مثلاً فردی سنجاب را هدیه گرفته و نمی‌داند باید چه چیزی به او بدهد. دانه‌های روغنی به سنجاب می‌دهد و حیوان را دچار نرمی استخوانش می‌کند بعد اگر از یک فاصله یک متری حیوان بیافتد پایین می‌گویند دست و پایش شکست و تحویل ما می‌دهند!
وی تصریح کرد: شب عید بود که یگان حفاظت محیط زیست ۲۸ سنجاب را از کرج گرفتند. خوشبختانه ما توانستیم از آن ۲۸ سنجاب ۲۳ حیوان را نجات بدهیم. یعنی بزرگشان کردیم و فضایی را برایشان فراهم کردیم و نهایتاً هم برای رهاسازی تحویل استان کردستان دادیم و رفتند ولی باید دید آن همه سنجابی که در این مسیر آمده بودند را چه کنیم؟
قوش‌بازی حفاظت نیست
مدیر مرکز بازپروری حیات وحش پردیسان درباره واگذاری حیوانات آسیب دیده به افراد برای نگهداری و مداوا نیز تأکید کرد: من به هر شکل مخالفم که حیوانی در اختیار شخص قرار بگیرد. به هر عنوانی که باشد. عده‌ای در ایران می‌گویند قوش بازی علاوه بر اینکه ورزش است نوعی حفاظت هم هست که من این را قبول ندارم. اگر در کشورهای عربی این کار را انجام می‌دهند به دلیل این است که آنجا تکثیر در اسارت می‌کنند و بحث دیگری است. ولی ما اینجا می‌خواهیم حیوان را از چرخه طبیعت خارج کنیم و بعد حفاظت کنیم که من اصلاً چنین چیزی را قبول ندارم.
عمارلویی تصریح کرد: شما وقتی حیوانی را آورده‌اید و قرار است بازپروری کنید اطرافیان شما نیز این حیوان را می‌بینند و برای آن‌ها هم ترویج می‌شود. ضمن اینکه خود فرد هم برای اینکه خودش را نشان دهد سعی می‌کند آن حیوان را در معرض نمایش قرار دهد.
وی در پاسخ به اینکه آیا ظرفیت مرکز پردیسان برای حیات وحش آسیب دیده کشور کافی است و آیا راه‌اندازی مراکز مشابه می‌تواند راهگشا باشد یا خیر گفت: الان به نحوی شده که در هر کجای کشور وقتی مشکلات خاص برای حیوانات پیش می‌آید همه آن‌ها را به پردیسان می‌آورند در حالی که الان پردیسان دیگر واقعاً پر است. هر ماه ۱۲۰ حیوان به مرکز وارد می‌شود اما شاید نهایتاً ۱۵ تا ۲۰ حیوان خارج شود. بعد از چند ماه چه اتفاقی می افتد؟ اگر مراکزی باشد که زیر نظر سازمان و با مجوز نگهداری باشد به گونه‌ای که همه جوانب در آن سنجیده شده باشد و مشکلی در آن پیش نیاید حتماً به آن‌ها نیاز خواهیم داشت.
عمارلویی در پاسخ به اینکه آیا بخش خصوصی با ورود به این حوزه می‌تواند به نحوی از این موضوع درآمدزایی کند یا خیر می‌گوید: من فکر می‌کنم خیلی کار سختی است که کسی بخواهد از این کار درآمدزایی کند بدون اینکه بخواهد به اصول مرتبط با حیات وحش آسیب برساند. مطمئناً اگر من بخواهم چنین کاری بکنم باید چیزهایی را پشت پا بگذارم. مثلاً بگویم این ضابطه و آن ایده‌آل را حالا فعلاً در نظر نگیریم یا این یکی ضابطه که فعلاً اصلاً امکانش نیست و … بنابراین این کاری است که حتماً باید زیرنظر سازمان های دولتی باشد و مجری این کار هم حتماً باید تحت نظارت سازمان محیط زیست باشد.
بهترین نذر همین است که مردم حیوانات را نخرند!
مدیر مرکز بازپروری حیات وحش پردیسان راه حل پیشنهادی خود را توضیح داد: باید دغدغه همه مردم این موضوع بشود. همین الان هم ما کمک‌های مردمی قابل توجهی داریم. متأسفانه کار ما آن‌گونه که باید معرفی نشده کمک‌هایی از جانب مردم انجام می‌شود. دوستانی بودند که سال گذشته برای خرس‌هایمان جایگاهی درست کردند. الان یک سازمان مردم‌نهاد هم برای درست کردن جایگاه پول جمع‌آوری می‌کند. دیگرانی هم آمده‌اند و در اطراف جایگاه کوشکی و دلبر درختکاری کرده‌اند که تمام آن درخت‌ها را یک شخص خریداری کرده و کاشته است و هر سال ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ درخت توسط این یک شخص در پردیسان کاشته می‌شود ولی این هیچ وقت نشان داده نشده است و همه خیلی راحت از کنارش رد می‌شوند.
عمارلویی از مردم درخواست کرد: خواهش من همیشه از مردم این بوده که به حیوانات غذا ندهند. هرچه که می‌خواهند به حیوانات بدهند به اینجا بیایند تا دست کم وقتی هزینه‌ای می‌شود و مردم خرید می‌کنند، غذای یک حیوان را به حیوان دیگر ندهند!
وی افزود: الان ما اینجا همیاران حیات وحش پردیسان را هم داریم که از زن و مرد و بچه یکی دو روز در هفته می‌آیند و با همکاران ما حیوانات را تیمار می‌کنند، جایگاهشان را تمیز می‌کنند و همه هم داوطلب هستند. با این کار علاقه خودشان به حیات وحش ارضاء می‌شود، هم ما توانسته‌ایم چند نفر را علاقمند به محیط زیست کنیم و هم خود این همیاران یک گروه مرجع می‌شوند و به دیگران آموزش می‌دهند.
عمارلویی در پایان درباره نذر حیات وحش که اخیراً شکل گرفته نیز گفت: اخیراً در برخی از استان‌ها مثل اصفهان برای علوفه‌دهی به حیات وحش این اتفاق افتاده است و این کار خوبی است و فرهنگسازی است. البته مردم همین که حیوان نخرند بزرگترین نذر است و بزرگترین کمک به ماست. ولی برای نذرشان هم می‌توانند در جیره غذایی حیوانات به ما کمک کنند. صدالبته که مردم همین الان هم کمک‌های بزرگی به ما می‌کنند و نمی‌توان از آن گذشت.