خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه-علی کریمی: در میان اصحاب امام هشتم و در محافل شیعه از امام جواد علیه السلام از تعبیری یاد می نمایند که قطعا هر شخص اهل حقیقتی را به فکر وا می دارد که آیا چه سرّی در میان است که باید جوان ترین حجج الهی را اینگونه یاد نمایند، وآن تعبیر همان است که امام رضا علیه السلام بکار بردند، همانی که از ابو یحیی صنعانی منقول است که: «در محضر امام رضا علیه السلام بودم ناگهان فرزند خردسال ایشان ابوجعفر امام جواد را آوردند، امام هشتم فرمودند: این مولودی است که برای شیعیان با برکت تر از او زاده نشده است.»
آری ! امام جواد ، جوان ترین امامان از سوی حجت کردگار اینگونه توصیف گردید: «با برکت ترین مولود شیعه.»
این عنوان تنها در یک روایت موجود نیست بلکه گویا امام به مناسبت های مختلف از فرزند ارجمند خویش با این عنوان یاد نموده، بقدری که این موضوع در میان شیعیان معروف گردیده است اما نقطه ی نظر این گفتار بر این است که تا حد میسور پرده از این مطلوب بردارد که آیا منظور از این عنوان برای آن امام معصوم و مظلوم چه می باشد ؟
شاید در بدو نظر تصور شود که مقصود و منظور از این حدیث این است که امام جواد از همه امامن قبلی برای شیعیان با برکت تر بوده لکن این چنین مطلبی ابدا قابل قبول نیست، بلکه بررسی اوضاع و شواهد و قرائن اینگونه نشان می دهد که ظاهرا منظور از این حدیث و این قبیل اخبار که امام جواد را باین تعبیر یاد نموده اند این است که تولد حضرت جواد در شرائطی صورت گرفت که خیر و برکت خاصی را برای شیعیان به ارمغان آورد، چرا که از طرفی در عصر ویژه و خاص امام رضا حضرت در تعیین جانشین با مشکل روبرو بوده که در میان امامان قبلی بی سابقه بوده است زیرا از یک سو «واقفیه» بعد از شهادت امام کاظم علیه السلام برای انگیزه های دنیوی امامت حضرت رضا را انکار نمودند و از سوی دیگر امام رضا تا سن چهل وهفت سالگی دارای فرزند نشده بودند و این موضوع را واقفیه دستاویز انحراف خویش قرار داده بوند.
گواه این معنا آن که «حسین بن قیاما واسطی» از سران واقفیه امام رضا را عقیم خطاب نموده و گفت: اگر امام باشی چگونه است که فرزندی نداری؟
فلذا امام جواد با تولد خویش شیعه را ازمسیر انحراف به سمت واقفیه و یا هر مذهب و مطلب دیگری نجات دادند و از جود خویش بر شیعه روا داشتند، همان حضرت جوادی که «ابن تیمیه» که شخصیت اش بر همگان آشناست می گوید: «محمد بن علی جواد از بزرگان بنی هاشم بوده واو معروف به سخاوت وبزرگواری بود، فلذا او را ( جواد ) بخشنده نامیدند.»
بنا براین امام جواد علیه السلام با آن سن کم که در بیست وپنج سالگی در اوج مظلومیت و غربت به شهادت رسیدند، اما چه در ولادت خویش و چه در طول حیات خود و چه با ممات و شهادت خود همه و همه منجی ای پرخیر و برکت برای شیعه و حتی اهل تسنن بوده اند، گواه مطلب این است که با این قید که جمعا روایات نقل شده از آن حضرت دویست و پنجاه حدیث بیش نیست و راویان و اصحاب حضرتش قریب به صد و ده نفر بوده اند اما کتب اهل تسنن چون: فصول المهمه، نور الابصار، مطالب السئول و ... پر است از احادیث درر بار امام جواد علیه السلام.
پس قطعا باید آنان که خویش را شیعه و محبّ واقعی حضرتش می دانند بیش از دیگران درین دریای معارف جود و سخای او غوطه ور شوند و از وجود پرخیر و برکت حضرتش بهره مند گردند.
(الارشاد / کشف الغمه اربلی/ اعلام الوری / الامام الجواد من المهد الی اللحد /منهاج السنه)