کرمان - سرو هزار ساله روستای سیرچ که در بیشتر قصه های هوشنگ مرادی کرمانی نقشی محوری دارد هر چند ثبت ملی شده است اما زیر سایه ویلاسازی های بی رویه جان می دهد.

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها: روستای گردشگری سیرچ در استان کرمان شهرتش تنها به دلیل زیبایی های منحصر به فردش نیست بلکه این روستا با قصه های دوران کودکی بسیاری از ایرانی ها پیوند خورده است، وقتی که هوشنگ مرادی کرمانی پای درخت کهن سال این روستا قصه های دوران کودکیش را در کتابهاش می نگاشته است این سرو هم جزیی از داستانهای این نویسنده شهیر شد.

سرو کهن سیرچ، فقط یک درخت هزارساله نیست. سرو سیرچ با قصه‌های مجید؛ نخل، خمره، بچه‌های قالیباف‌خانه و شما که غریبه نیستید به ادبیات و فرهنگ ایران زمین و جهان پیرامون ما پیوند خورده است.

نماد گردشگری سیرچ فراموش شد

اگر چه امروز سرو در پسِ دیوارها و موانع بصری، پنهان مانده و غبار فراموشی بر چهره و ردپای بی‌مهری بر ریشه‌های برآمده‌اش دارد، اما با قلم توانای مرادی کرمانی، سال‌هاست که سفری جهانی را آغاز کرده و در تاریخ ماندگار شده است.

سرو در موقعیت بسیارخوبی قرار دارد. کناررودخانه دایمی و پل اصلی رودخانه، در مسیر راه مقبره سلطان جلال الدین، روبروی مسجد جامع و در محل گذر اصلی گردشگران و در مرکز روستای سیرچ مکانی است که هزار سال این درخت کهن آرمیده است.

وقتی هم پایِ سرو می‌رویم، متوجه زندگی مشترک دو سرو در کنار هم و باهم می‌شویم. تنه‌های آن‌ها کاملا از هم جدا هستند. هم‌قد، اما یکی لاغرتر و دیگری تنومندتر است؛ یکی جوان‌تر و دیگری پیرتر.

سرو هزارساله سیرچ درفهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسیده و انتظار می‌رود در زمینه معرفی بیشتر و کامل‌تر؛ ساماندهی و بهینه سازی اطراف آن، تملک زمین‌های اطراف سرو، نصب تابلوی معرفی به زبان‌های فارسی، انگلیسی، اسپانیایی و عربی همراه با آموزش اهالی و استفاده از ظرفیت‌های محلی برای حفاظت از سرو و رودخانه زیبای سیرچ گام‌های عملی برداشته شود.

این درخت کهن سال آماج بی توجهی قرار گرفته و حتی آتش افروزی های گردشگران نیز این درخت کهنسال را تهدید می کند و تا کنون نیز هیچ برنامه مدونی برای ساماندهی این جاذبه گردشگری تعریف نشده استاما نه تنها این چنین نشده است بلکه این درخت کهن سال آماج بی توجهی قرار گرفته و حتی آتش افروزی های گردشگران نیز این درخت کهنسال را تهدید می کند و تا کنون نیز هیچ برنامه مدونی برای ساماندهی این جاذبه گردشگری تعریف نشده است.

هر چند که این بی برنامگی همه ابعاد روستای گردشگری سیرچ را در برگرفته است اما این سوال در ذهن تداعی می شود که روستای زیبایی همچون سیرچ که در مسیر کویرشهداد که ثبت جهانی شده است چرا تا این حد رها شده و در مسیر گردشگری استان کرمان جایگاه تعریف شده ای ندارد.

محمد جهانشاهی، معاون گردشگری میراث فرهنگی استان کرمان در گفتگو با مهر اظهارداشت: طبق توافقاتی که در سال ۸۹ بین میراث فرهنگی و دفتر مناطق محروم ریاست جمهوری انجام شده است این روستا به عنوان منطقه هدف گردشگری تعیین شده است.

وی افزود: روستای سیرچ به دلیل نزدیکی به شهر کرمان، وجود رودخانه، مناظر طبیعی و آبگرم و سرو هزار ساله از اهمیت بالایی در خصوص گردشگری برخوردار است و هر سال تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی از این روستا بازدید می کنند.

توسعه بوم گردی در روستای گردشگری

جهانشاهی ادامه داد: در این روستا شاهد امکانات محدود گردشگری هستیم به همین دلیل با آگاه سازی مردم محلی در راستای توسعه بوم گردی تلاش می کنیم و از مردم و سرمایه گذاران دعوت می کنیم در این راستا ورود پیدا کنند.

وی با تاکید بر حمایت از مردم و سرمایه گذاران بخش گردشگری افزود: سرو سیرچ از کهن ترین درختان موجود در ایران است و از گذشته تا کنون وجود درختان کهن سال بسیار مورد توجه مردم بوده است و این درخت نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

وی به ثبت ملی سرو سیرچ خبر داد و افزود: این درخت مطابق با قانون مورد حمایت قرار دارد و طبیعتا منظر این درخت نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

یکی از مشکلات موجود در زمینه طبیعت گردی عدم توجه مردم به حفظ طبیعت است و به همین دلیل نیز ما در زمینه معرفی مناطق بکر طبیعی کمی تامل می کنیمجهانشاهی ادامه داد: یکی از مشکلات موجود در زمینه طبیعت گردی عدم توجه مردم به حفظ طبیعت است و به همین دلیل نیز ما در زمینه معرفی مناطق بکر طبیعی کمی تامل می کنیم.

وی با اشاره به اینکه سیرچ نیز قطب اکوتوریسم است گفت: وجود تپه های با شیب اندک و بارش برف در این روستا زمینه وجود پیست موقت اسکی را نیز در منطقه ایجاد کرده است و در تمام فصول سال سیرچ محل عبور و مرور گردشگران است به همین دلیل توجیه این افراد در راستای حفاظت طبیعت و به خصوص سور کهنسال سیرچ از اهمیت بالایی برخوردار است.

با وجود هشدارهای داده شده از سوی مسئولان اما اگر سری به سرو کهنسال سیرچ بزنید می بینید که زیر سایه سار این درخت کهنسال نشانه های متعدد از روشن کردن آتش وجود دارد و این نگرانی تشدید می شود که در سایه بی توجهی و عدم نظارت این درخت طعمه حریق شود.

محمد ارزنده، یکی از راهنماهای تورهای گردشگری در استان کرمان در گفتگو با مهر با ابراز نارضایتی از بی نام و نشان بودن درخت کهنسال این روستا می گوید: در واقع روستاهای هدف گردشگری در کرمان فراوان هستند اما کمتر مورد توجه قرار می گیرند.

حتی یک تابلوی راهنمای در سیرچ وجود ندارد

این فعال حوزه گردشگری افزود: اینکه «کارولین کراسکری» ایران شناس آمریکایی که کتاب شما که غریبه نیسیتد مرادی کرمانی را ترجمه کرده است قصد بازدید از این روستا و به خصوص سرو هزار ساله را می کند نشان از اهمیت این داشته ها دارد.

ارزنده می افزاید: اما سوال اینجاست خود ما چقدر برای روستای گردشگری و نماد این روستا که همان سرو کهن است ارزش قائل هستیم، این درخت حتی یک تابلوی راهنمای ساده هم ندارد.

وی گفت: باعث تعجب است که این درخت به حال خود رها شده است و حتی در تورهای گردشگری استان نیز جایگاهی ندارد و کاری برای معرفی آن نیز نشده است.

سیرچ متاسفانه از زیر ساخت های بسیار ضعیفی در بحث گردشگری برخوردار است و حتی سرویس بهداشتی مناسب و محل اسکان تعریف شده هم در این روستا وجود ندارداین راهنمای تور می گوید: سیرچ متاسفانه از زیر ساخت های بسیار ضعیفی در بحث گردشگری برخوردار است و حتی سرویس بهداشتی مناسب و محل اسکان تعریف شده هم در این روستا وجود ندارد.

وی به حضور گسترده مردم در ایام تعطیل در این روستا اشاره می کند و می گوید که هر یک از این خانواده ها آتشی برای طبخ غذا یا سرگرمی روشن می کنند و اگر این آتش به جان سرو سیرج بیفتد این سوال را مطرح می کنم که نزدیکترین ایستگاه آتش نشانی تا سیرچ چند کیلومتر فاصله دارد و امکانات اطفا آتش کجاست؟

وی به ویلاسازی های انبوه و بی ضابطه در این روستا اشاره می کند و می گوید که حالا این درخت کهنسال در محاصره انبوه ساخت و سازهای صورت گرفته قرار دارد و جایگاه درخت کهنسال در روستا از دست رفته است.

این سرو هر چند که حالا در پس بی توجهی ها لابه لای ساخت و سازهای بی رویه در حال ناپدید شدن است اما باید بار دیگر به این مهم توجه کنیم که سرو سیرچ هنوز در لابه لای ورقهای کتابهای مرادی کرمانی و در داستان هایش حضور دارد و کودکان در قصه ها اسم سروی را می شوند که شاید به دلیل بی توجهی ها در سال های آینده دیگر نشانی از آن باقی نماند.