خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه: در جلد اول کمال الدین و تمام النعمه ابن بابویه ، به نقل از رسول اکرم (ص) آورده است: «... و الّذی بعثنی بالحقّ نبیّا لو لم یبق من الدنیا إلاّ یوم واحد لطوّل اللّه ذلک الیوم حتی یخرج فیه ولدی. . . و تشرق الأرض بنوره و یبلغ سلطانه المشرق و المغرب.»(۱) سوگند به آنکه مرا به حق به پیامبری برانگیخت اگر از دنیا جز یک روز نماند، آن‌روز را خداوند می‌گستراند تا فرزندم مهدی قیام کند پهنۀ زمین به نور او روشن گردد و حکومت او شرق و غرب گیتی را فراگیرد.
«محمّد بن مسلم گوید: از امام باقر(ع) شنیدم که می‌فرمود: قائم ما منصور به رعب است و مؤیّد به نصر، زمین برای او درنوردیده شود و گنجهای خود را ظاهر سازد، و سلطنتش شرق و غرب عالم را فرا گیرد و خدای تعالی به واسطۀ او دینش را بر همۀ ادیان چیره گرداند، گر چه مشرکان را ناخوش آید و در زمین ویرانه‌ای نماند جز آنکه آباد گردد....»(۲)
از برنامه‌های امام مهدی(ع)، تشکیل حکومت فراگیر جهانی است و ادارۀ همۀ اجتماعات از یک نقطه و با یک سیاست و برنامه. در آن دوران و به دست امام بزرگ انسان، آرمان والای تشکیل جامعۀ بزرگ بشری و خانوادۀ انسانی تحقق می‌پذیرد و آرزوی دیرینۀ همۀ پیامبران و امامان و مصلحان و انسان دوستان برآورده می‌گردد.
در دوران رهبری امام زمان(ع) ، با ایجاد مرکزیت واحد و مدیریت و حاکمیت یگانه، برای همۀ اجتماعات و نژادها و منطقه‌ها، یکی از عوامل اصلی تضاد و جنگ و ظلم نابود می‌شود و انسانها بی‌بیم از فشار سیاستها به آغوش انسانها بازمی‌گردند و مهربان و برادر در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند و مناطق مرفّه به مناطق محروم می‌رسند، به استثمار حق محرومان و استعمار کشورهای ضعیف نمی‌پردازند، بلکه کمبودها و عقب‌ماندگیهای طبیعی و بشری و دیگر مشکلات و نابسامانیها به دست بخشهای مرفّه و توانمند جامعه بشری جبران می‌گردد و به معنای واقعی کلمه یک امت و یک خانواده از کل اجتماعات بشری تشکیل می‌شود. با هدایت و تربیت درست انسانها روابط صمیمی و نزدیک میان همۀ افراد نوع انسانی، از هرنژاد و زبان و ملیت، برقرار می‌گردد. در پرتو این دو جریان، راه بشریت به سوی زندگی سعادتمندانه هموار می‌شود.»(۳)
«اصلِ امید به یک آینده روشن برای بشریت و ظهور یک موعود، یک منجی، یک دست عدالت‌گستر در سرتاسر جهان، تقریباً مورد اتفاق همه ادیانی است که در عالم سراغ داریم. غیر از حالا دین اسلام و مسیحیت و یهودیت، حتّی ادیان هند، بودائی و ادیانی که نامی از آنها هم در ذهن اکثر مردم دنیا نیست، در تعلیمات خود یک چنین آینده‌ای را بشارت داده‌اند. این در واقع امید بخشیدن به همه انسانها در طول تاریخ است و پاسخگوئی به نیاز انسانها به این امید، که حقیقتی هم با آن بیان شده است.
ادیان الهی و آسمانی - که اغلب این ادیان ریشه‌های الهی و آسمانی دارند ، نخواسته‌اند امید واهی به مردم بدهند؛ آنها واقعیتی را بیان کردند.... »(۴)
« وعده‌هایی که راجع به مهدی موعود (عج) داده شده، چک بی‌محل نیست! ایدئولوژی‌های بشری اگر از «اتوپیا» حرف زدند، از افلاطون تا توماس‌مور، کامپانلا و فرانسیس‌بیکن، هرکس از مدینۀ فاضله در غرب و در دنیا حرفی زده، همه از نوع نمونۀ انتزاعی «وبری» و تیپ ایده‌آل او بوده‌اند، زیرا همۀ آنها با مصالح و امکانات عادی بشری سنجیده می‌شوند، اما مهدویّت، ارتباط با خزاین غیب جهان و با عقلانیّت پنهان عالم است. مهدی(عج) فقط جان جهان نیست، بلکه عقل جهان نیز هست. ید اللّه با دست بشر فرق می‌کند و اینها به یک اندازه نیروی پرتاب ندارند، لذا جامعۀ مهدوی، «ناکجاآباد» نیست، «همه‌جاآباد» است. یک جزیرۀ دورافتادۀ محصور در خود، شهرکی پشت ابرها و در ذهن شاعران نیست. با مصالح واقعی و در همین دنیای واقعی ساخته خواهد شد.
این حقیقت، در روایات ما تکرار شده و نباید در این قضیه وارد تأویل شویم. قبل از ظهور مهدی(عج) اگر هرکس از اتوپیا حرفی زد-که ترکیبی از «تخیّل» و «واقعیّت» است-ولی هنر مهدی (عج)، واقعی کردن آرمانهای قابل تحقّق بشری است که تا حال تحقّق پیدا نکرده است. مزیّت مهمّی که مدینۀ آرمانی اسلام، آن «زیست جهان» عدالت که با نام مبارک مهدی(عج) گره خورده و بر خرابه‌های اقتدار کنونی عالم بنا خواهد شد، این است که گرچه شکل اعلای آن به دست مهدی(عج) تحقّق خواهد یافت، ولی این امید، ما را در عصر غیبت، از وظیفۀ بنا کردن اشکال طبیعی‌تر و مدلهای ناقص‌تر آن جامعه، معاف نمی‌کند و در برابر اتهاماتی که به «آرمانشهر دینی» وارد شده، باید گفت که آرمان شهر اسلام، یک شهر اسکولاستیک نیست، یک ماکت و شهر مرده‌ها و مجسمه‌ها نیست. بعضی فکر می‌کنند وقتی از شهر اخلاق، قانون و عدالت، سخن می‌گوییم همه مثل روبات در این شهر راه می‌روند، احساس ندارند، یک‌شکل و یک‌اندازه و یک‌نوعند، تفاوت و تنوّعی نیست و گویا همه در آن دوران، ماشین می‌شوند.
بعضی فکر کردند در جامعه‌ای که حضرت مهدی(عج) خواهد ساخت، مردم دیگر شهوت ندارند؛ عصبانی نمی‌شوند؛ احتیاجی به نان، خانه، کار، مطالعه و تفریح ندارند. نه، آن مدینه، جامعه‌ای واقعی با آدمهای واقعی است و این استعدادها و غرایزی که در ما و شماست در آنان و در آن دوران نیز خواهد بود. هنر امام زمان(عج) این است که آنان را سازمان‌دهی می‌کند و در مسیر کمال انسان، سعادت بشر و عدالت به‌کار خواهد گرفت و غرایز بشر، ریشه‌کن نمی‌شود و در دنیای بعد از ظهور هم، آدمها شهوت دارند؛ خشم دارند؛ احتیاج به خور و خواب دارند؛ احتیاج به کار، تفریح، ازدواج، استراحت، مطالعه و همه‌چیز دارند. منتها همۀ این روابط در سایۀ عدالت، برادری، آزادی و عقلانیّت، صورت می‌گیرد.
جامعۀ مهدوی(عج)، جامعۀ بسته هم نیست که پلیسهای آن از شهروندهایش بیشتر باشند. در آن جامعه، اگر قرار است عدالت تا این حد جدّی برقرار شود نباید گمان کرد که حتما در هرخانه، یک پلیس ایستاده است! چنین نیست و جامعۀ مهدوی، طبق روایات ما، جامعه بسته نیست و لازم نیست که از هرکسی دو پلیس مراقبت کنند. یک شهر قرون وسطایی هم نیست. گرچه یک شهر دینی است اما مبتنی بر ایدئولوژی‌های بشری هم نیست. شهری است که براساس آگاهی، آزادی و اخلاق، بنا می‌شود و تمدّنی است که برای نخستین‌بار در مقیاس جهانی، علم و عبودیت، قدرت و معنویت و دنیا و آخرت را با یکدیگر جمع می‌کند و لذا نمی‌تواند شهر بسته‌ای باشد.»(۵)
«این دولت بهترین، کامل‌ترین، و مردمی‌ترین دولت‌ها-پس از نابودی و پایان وقت دولت‌های دیگر-خواهد بود. در این زمینه روایتی آمده است: «همانا دولت ما آخرین دولت‌ها است و برای هیچ خاندانی دولتی نیست مگر اینکه قبل از ما حکومت کند؛ تا هنگامی‌که ما به قدرت رسیدیم کسی نگوید-وقتی روش حکومتی ما را دیدند-اگر ما نیز به قدرت می‌رسیدیم، این‌چنین رفتار می‌کردیم. و این گفتار خداوند است که: عاقبت برای تقواپیشگان است»(۶)و(۷)
منابع:
۱- کمال الدین و تمام النعمه ابن بابویه ج۱/ص ۵۲۴
۲-ترجمه کمال الدین منصور پهلوان ، ج ۱/صص۶۰۴-۶۰۳
۳- عصر زندگی و چگونگی آینده انسان و اسلام (پژوهشی در انقلاب جهانی امام مهدی «عج» )،محمد حکیمی صص۱۶۴-۱۶۱
۴- در انتظار ولی اعظم/صص۳۱- ۳۰برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه‌ی شعبان ۲۷/۵/۱۳۸۷
۵- مهدی (عج) ده انقلاب در یک انقلاب،حسن رحیم پورازغدی صص۲۵-۲۴
۶-«انّ دولتنا آخر الدول و لم یبق اهل بیت لهم دولة الا ملکوا قبلنا لئلا یقولوا-اذا رأوا سیرتنا-اذا ملکنا سرنا بمثل سیرة هولاء و هو قول اللّه تعالی: وَ اَلْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ » : محمد بن حسن طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴٧٣
۷- آینده جهان(دولت و سیاست در اندیشه مهدویت)، رحیم کارگر، مرکز تخصصی مهدویت ج ۱/ صص۱۶۰-۱۵۹