به گزارش خبرنگار مهر، عصر امروز دوشنبه پنجم مهرماه احمدرضا درویش کارگردان سینما در کارگاه انتقال تجربه چهاردهمین جشنواره فیلم مقاومت حضور پیدا کرد و به سوالات علاقه مندان پاسخ داد.
وی در بخشی از صحبت های خود با اشاره به جایگاه سینمای ایران در جهان گفت: باید بپذیریم که امروز هیچ سینمایی در دنیا بر افکار تسلط ندارد و این اصلا درست نیست که برخی از افراد می گویند که در دنیا تنها سینمای هالیوود و سینمای ایران حاکم است؛ این اشتباه محض است. صدای سینمای ایران در افکار عمومی دنیا شنیده نمی شود و ما تنها در مهمانی های جشنواره ای شرکت می کنیم. هر وقت آثار سینمای ایران با شبکه های خارجی و یا سالن های سینمایی در خارج از کشور به نمایش گذاشته شد آن وقت است که می توانیم بگوییم سینمای ایران توسط افکار عمومی دیده می شود.
درویش ادامه داد: ما باید حرف خود را بین افکار عمومی جهان بزنیم زیرا ما متکی به داشته هایی هستیم که جهان غرب آن را ندارد و این داشته ها عقبه تاریخی ما است که می توان آن را به کار گرفت و با فناوری روز به تصویر کشید.
این کارگردان سینما با اشاره به جنگ تحمیلی گفت: درست است که چندین سال است که از جنگ فاصله گرفته ایم اما هنوز تبعات آن وجود دارد. تبعات جنگ پایان ناپذیر است و وضعیت جنگ های منطقه ای نشان می دهد که جریان های مختلفی در حال درگیری هستند که این مساله تبعات بدی با خود به همراه دارد.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود بیان کرد: سینمای ماندگار و آثار تاثیرگذار زمانی شکل می گیرد که موضوعات آنها دربرگیری داشته باشد. ما نمی توانیم به دفاع مقدس بپردازیم اما جامعه پزشکی در جنگ را نبینیم. باید تاثیر جنگ بر کودکان و زنان را مورد توجه قرار دهیم. در آثار جهانی جنگ نیز آثاری بیشتر ماندگارتر شده اند که به فلسفه جنگ، خیر و شر و تبعات جنگ پرداختند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» با اشاره به سینمای مستند ایران تصریح کرد: دوربین های ما در حوزه سینمای مستند باید به خیابان های لبنان بروند و ما باید بدانیم که مهاجران سوری امروز در چه شرایطی قرار دارند. ما باید بدانیم که سهم ما از آثار روشنگر و بیان کننده وضعیت فعلی و مبارزه با رسانه هایی که بر علیه حقیقت هستند، چیست.
درویش با اشاره به جنگ های منطقه گفت: درگیری هایی که در کشورهایی مانند عراق، سوریه و یمن وجود دارد درگیری های خاص آن مناطق نیست بلکه این جریان یک توطئه جهانی است که آن را پیش از این حکومت های سلطه گر اعتراف کرده بودند.
ما در زمان جنگ رسانه ای نداشتیم
این کارگردان با اشاره به اینکه ایران در طول دفاع مقدس رسانه ای نداشت، ادامه داد: یکی از مظلومیت های ما در جنگ این بود که رسانه ای در دسترس نداشتیم و به همین دلیل صدای مظلومیت ما هیچ جا شنیده نمی شد. اینکه یک هنرمند سوری امروز از من می پرسد که چرا جای فیلم های مقاومت در سینمای ایران خالی است، یک سوال بسیار تلخ به شمار می رود و من هم دوست دارم پاسخ این پرسش را مسئولان دولتی سینمای بدهند.
وی تصریح کرد: ما انتظار نداریم که دولت برای ساخت فیلم هایی درباره عرصه مقاومت هزینه کند بلکه دولت می تواند به عنوان پشتیبان شرایطی فراهم کند تا بخش خصوصی بتواند در مورد مردم مظلوم سوریه فیلم بسازد اما آیا چنین فرصتی تا به حال ایجاد شده است. به عنوان مثال من یک فیلمنامه دارم که تهیه کننده آن هم مشخص است. این فیلمنامه درباره مردم سوریه است. من از دولت هیچ حمایتی مالی نمی خواهم اما می خواهم بدانم که من چگونه می توانم شرایطی را ایجاد کنم که این فیلم را برای ۱۵ میلیون آواره سوری که در کشورهای مختلف هستند بدون دریافت پولی توزیع کنم. همچینن این را می دانم که اگر دی وی دی فیلم «رستاخیز» به زبان های مختلف منطقه منتشر شود مورد استقبال مردم شیعه قرار می گیرد. بازار این فیلم بازار سینمای جهان اسلام و شیعه است. ما می خواهیم این دی وی دی را به دست آوارگان سوری برسانیم تا به مدت ۲ ساعت با امام حسین(ع) خلوت کنند و این فیلم را ببینند. مدیران دولتی به من بگویند که ما این کار را چگونه می توانیم انجام دهیم.
دیپلماسی فرهنگی را تنها در حضور در جشنواره های خارجی تعریف کرده اند
درویش در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: در عرصه سینما دیپلماسی فرهنگی تنها در حضور در جشنواره های خارجی تعریف شده است اما مهمتر از این حضور داد و ستد رویدادهای جهانی است. اگر داد و ستد مناسبی صورت نگیرد این جشنواره ها تنها تبدیل به یک مهمانی دورهمی می شود.
این کارگردان سینمای با اشاره به اینکه چه درصدی از آثار سینمای ایران در جریان بازار جهانی قرار دارد، اظهار کرد: ما باید یا با نخبه های سینمای دنیا ارتباط داشته باشیم و یا داد و ستد سینمایی داشته باشیم. این را باید بدانیم که بدون داد و ستد نمی توان فهم جهانی را در سینما داشته باشیم. در چنین شرایطی نمی توانیم خود را با سینمای هالیوود مقایسه کنیم.
کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا» افزود: اگر قرار باشد آثار ما تنها در تلویزیون خودمان و یا در سالن هایی که نداریم نمایش داده شود این ادعا غلط است که خود را با سینمای هالیوود مقایسه کنیم. چرا باید خود را گول بزنیم که سینمای ایران در حال رقابت با سینمای هالیوود است.
وی افزود: سینمای ایران در منظر افکار عمومی دنیا حضور ندارد و مهمترین مساله این است که سینمای ما در حال حاضر تنها زینت المجالس جشنواره های خارجی است و البته در این میان جوایزی هم دریافت می کنند. اگر ما در بازار جهانی حضور پیدا کنیم فرصت بیشتری برای دیده شدن داریم.
درویش در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به وجود فضای غیرواقعی در فیلم های سینمایی و سریال ها و حتی تبلیغات تلویزیونی گفت: سوال من این است که چرا دوربین های ما محبوس است و زندگی ها در فیلم ها چرا واقعی نیست، چرا دیالوگ های ما با واقعیت متفاوت است و چرا آثار تولید شده به بطن زندگی ایران نمی پردازد؟
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا دوست دارد فیلمی در مورد شهید جهان آرا بسازد، افزود: نه تنها من بلکه همه کارگردانان سینما چنین آرزویی دارد و من بیش از هر کس دیگری دوست دارم یک کار دامنه دار از قبل از شروع جنگ تحمیلی تا بعد از آن و پاگیری دوباره کشور بسازم.