هر مکتبی هیاهو می‏ خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبی تا پایش سینه ‏زن نباشد، تا پایش گریه کن نباشد، تا پایش توی سر و سینه زدن نباشد، حفظ نمی ‏شود.

به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر بخشی از بیانات حضرت امام (ره) در جمع وعاظ در مورخ ۱۳۵۸/۰۴/۱۷ است که از نظر می گذرد؛

خطای یزید این نبود که سیدالشهدا را کشته، این یکی از خطاهای کوچکش بود، خطای بزرگ این بود که اسلام را وارونه‏اش کرده بودند، و سیدالشهدا به داد اسلام رسید، سیدالشهدا اسلام را نجات داد. روضۀ سیدالشهدا برای حفظ مکتب سیدالشهدا است.

آن کسانی که می ‏گویند روضۀ سیدالشهدا را نخوانید اصلاً نمی ‏فهمند مکتب سیدالشهدا چه بوده و نمی‏ دانند یعنی چه؛ نمی‏ دانند این گریه‏ ها و این روضه‏ ها حفظ کرده این مکتب را. الآن هزار و چهار صد سال است که با این منبرها و با این روضه ‏ها و با این مصیبت ها و با این سینه ‏زنی ها ما را حفظ کرده‏ اند؛ تا حالا آورده ‏اند اسلام را. این عده از جوان هایی که اینطور نیستند که سوء نیت داشته باشند خیال می‏ کنند حالا باید ما حرف روز بزنیم! حرف سیدالشهدا حرف روز است، همیشه حرف روز است، همیشه حرف روز را سیدالشهدا آورده است دست ماها داده و سیدالشهدا را این گریه ‏ها حفظ کرده است و مکتبش را، این مصیبت ها و داد و قالها حفظ کرده؛ این سینه ‏زنی ها و این دستجات، و عرض می‏ کنم اینها حفظ کرده.

اگر فقط مقدّسی بود و توی اتاق و توی خانه می ‏نشست برای خودش و هی زیارت عاشورا می‏ خواند و تسبیح می ‏گرداند، نمانده بود چیزی، هیاهو می ‏خواهد. هر مکتبی هیاهو می‏ خواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبی تا پایش سینه ‏زن نباشد، تا پایش گریه کن نباشد، تا پایش توی سر و سینه زدن نباشد، حفظ نمی ‏شود.

اینها اشتباه می‏ کنند، بچه ‏اند اینها! نمی‏ دانند که این نقش روحانیت و نقش اهل منبر چی هست در اسلام، خودتان هم شاید خیلی ندانید! این نقش یک نقشی است که اسلام را همیشه زنده نگه داشته، آن گُلی است که هی آب به آن می‏ دهند زنده نگه داشته، این گریه ‏ها زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا را؛ این ذکر مصیبت ها زنده نگه داشته مکتب سیدالشهدا را. ما باید برای یک شهیدی که از دستمان می ‏رود عَلَم بپا کنیم، نوحه خوانی کنیم، گریه کنیم؛ فریاد کنیم. دیگران می‏ کنند، دیگران فریاد می‏ زنند وقتی یکی از آنها کشته بشود. فرض کنید که از یک حزبی یکی کشته بشود، میتینگ ها می ‏دهند؛ فریادها می‏ کنند. این یک میتینگ و فریادی است برای احیای مکتب سیدالشهدا. و اینها ملتفت نیستند. توجه ندارند به مسائل.

همین گریه ‏ها نگه داشته این مکتب را تا اینجا و همین نوحه ‏سرایی‏ ها، همین هاست که ما را زنده نگه داشته، همین هاست که این نهضت را پیش برده، اگر سیدالشهدا نبود، این نهضت هم پیش نمی ‏برد، سیدالشهدا همه جا هست: کُلُّ أرضٍ کربلا. همه جا محضر سیدالشهدا است، همۀ منبرها محضر سیدالشهدا است، همۀ محراب ها از سیدالشهدا است.